The Beginning of a New Life

CHAPTER 9

Deanna Point of View

Nakabusangot akong nagising. Kainis naman kasi! Malapit na eh, sobrang lapit na kaso nabulyaso pa.

Akala ko okay na siya kasi nung kinagabihan na nag-propose ako sa kanya, may nangyari samin pero hindi pa pala, nandyan pa rin yung phobia niya.

"Uy sorry na."

Ngumiti lang ako. "Cge na, bilisan muna maligo." I went to the kitchen to mix the coffee.

Habang umiinom ako ng coffee, tumawag sakin si ate Mads. "Hello?"

"Hey Deans!"

"Why are you calling me?" I asked.

"I would like to apologize for the incident."

"It's okay."

"Thank you. Sorry ngayon lang ako nakatawag." She said.

"Wala yun."

"Cge kailangan ko na ibaba, pupuntahan ko pa si Ponggay."

"Goodluck sa inyo." I ended the call.

Nang maubos ko ang kape, nilagay ko na ito sa sink. Tinungo ko ang kwarto, naabutan kong nagbibihis na si Jema.

"Maliligo lang ako." I took my towel and went to the bathroom.

Ewan ko pero gusto ko maging cold sa kanya.

(A/N: Grabe ka naman, porket nabitin ka.)

Ikaw kaya mabitin author! Kabadtrip 'to, dumadagdag ka pa.

Papunta na kami sa airport, tahimik ang loob ng kotse, tanging radio lang ang maririnig mo sa loob at paghinga namin.

Makalipas ang ilang minuto nakarating na din kami sa airport. Pinark ko ang kotse ko sa parking lot, saglit lang naman kami sa cebu baka tuesday umuwi na din kami.

"Let's go." I said.

Nauna na ko maglakad, ramdam ko naman na nasa likod ko siya. Teka nga! Para naman akong tanga, porket nabitin ako hindi ko na siya papansinin.

ARGH! Nakakainis, napaka-immature ko.

"Ouch!"

Napalingon ako. Nakita kong nakaupo na ito sa sahig kaya mabilis ko siyang nilapitan. 

"Anong nangyari sayo?" Hinawakan ko ang paa niya dahil nakahawak siya dito. "Masakit?"

"Kumirot lang."

"Kaya mo ba tumayo?"

Tumango siya. Dahan-dahan ko siyang tinayo, hinawakan ko ang bewang niya. "Okay lang ako."

Hindi ako umimik. Hanggang makapasok kami sa airport, naka-alalay pa rin ako sa kanya.

Thirty minutes before flight namin kaya kailangan pa namin maghintay sa waiting area. Inupo ko siya. "Nagugutom ka ba?"

Umiling ito. "Busog ako."

"Bibili lang ako ng inumin."

Aalis na sana ako kaso naramdaman kong may nakahawak sa kamay ko. "I'm sorry."

Hinarap ko ito. "Shh . . Wala ka dapat ika sorry sakin." Tinanggal ko ang kamay niya na nakahawak sakin. "Babalikan kita, may bibilin lang ako."

Umalis na ko. Bumili ako ng inumin sa isang stall store dito sa loob ng airport. Binalikan ko na si Jema, naabutan ko siyang may kausap sa cellphone.

"Cge nandito na si Deanna." Binaba niya ang tawag. "Si ate Ly."

I nodded. "Here." Inabot ko sa kanya ang gatorade na binili ko. "Walang water, yan nalang inumin mo. Inumin mo na din yung gamot mo para sa kirot."

Jema Point of View

Ilang minuto pa ang lumipas at tinawag na ang flight namin, chineck muna ang boarding pass namin bago kami nakasakay ng eroplano.

"Are you ready to see my family?"

"Yes." Sagot ko at ngumiti.

Two hours lang ang naging byahe namin, mabilis kami nakarating sa cebu. Maayos naman kasi ang weather and walang naging problema sa sinasakyan namin.

Sinundo kami ng isang kotse, isa sa mga driver ata ito nila tito. "Nandun silang lahat?"

"Wala po si Joseph tsaka ang ate Nicole niyo."

"Mag kasama sila Joseph at Ditchie?"

"Opo ma'am, pumunta ata sa San Recolectos."

Tumango si Deanna. I leaned my head on Deanna's chest and closed my eyes. I need to sleep, napuyat ako kagabi kakaisip sa nangyari samin ni Deanna.

Kahit ako nabadtrip din nang hindi namin naituloy ni Deanna yung dapat namin gagawin.

Nakakainis! Bakit kasi pumasok pa sa isip ko yung nangyari samin ni John Vic? Bigla tuloy akong nandiri sa sarili ko.

Pagpasok namin sa bahay nila, sinalubong agad kami ni tita Judin at ni Peter. "Hi mga anak." Niyakap kami ni tita.

"Hello tita."

"Ate Deanna!" Medyo bumaba si Deanna para mayakap ang kanyang kapatid. "Ate Jema." Nag-apir naman kami.

"Gutom na ba kayo mga anak? Nagbake ako ng cake." Tita Judin said.

"Ako din, tinulungan ko si mommy mag bake." Peter said.

"Wow, galing mo naman baby boy." Sabi ni Deanna at hinalikan ang kanyang kapatid. "Lagi mo tutulungan si mommy ah?"

"Yes ate."

Nakakatuwa naman sila mag kapatid. Kami ni Mafe laging nag-aaway eh, wala nga akong matandaan na naging sweet kami mag kapatid kahit minsan.

Nandito ako ngayon sa office room ng dad ni Deanna, may office kasi ang dad niya sa bahay nila.

"Tito bakit niyo po ko pinatawag?"

Natutulog na si Deanna sa kwarto. Patulog na din sana ako kaso biglang may kumatok sa kwarto.

"Jema, I have something to tell you."

"Ano po yun tito?"

"Me and your tita Judin . . . Nag-decide kami na pumunta next week sa china para sa business, nagkaron kasi ng problema ang business namin sa china. One year kami mag-stay dun and balak ko iwanan si Peter kay Deanna, masyado kasing busy si Nicole and si Joseph naman hindi pa kaya alagaan ang kapatid niya. Si Deanna lang ang alam kong mapagiiwanan kay Peter."

"Ano po gusto niyong gawin ko, tito?"

"Gusto ko sana alalayan mo si Deanna, hindi naman kasi kaya ni Deanna mag-isa. Isa pa nasabi sakin ni Deanna na balak niyo na daw mag-sama, totoo ba yun?"

I nodded. "Opo tito, engaged na daw po kasi kami, mas maganda daw po kung magsasama na kami."

"Mas maganda nga iyon para mas makilala niyo pa ang isa't-isa." He smiled. "Magagawa mo ba na alalayan si Deanna hija?"

"Opo tito, walang problema sakin yun."

"Maraming salamat. Sana nga kayo na ni Deanna hanggang sa huli." Ngumiti ako, hindi ko mapagilan ngumiti dahil lamang sa kilig. Parang dati ayaw ng papa niya sa relasyon namin pero ngayon tanggap na tanggap niya na kami. "Cge hija pwede ka na bumalik sa inyong kwarto, goodnight."

I stood up. "Goodnight din po tito." Nag-bow ako bago lumabas ng office room ni tito Dean.

Pagpasok ko sa kwarto naabutan ko si Deanna na nakaupo. "Where have you been?"

"Sa office room ng papa mo." Nahiga ako sa kama.

"Why?"

"Nag-usap kami ng papa."

"About?"

"Basta." Hinila ko ito pahiga. "Let's sleep."

"Wait. Anong pinag-usapan niyo?"

"Sasabihin ko sayo tommorow." I closed my eyes.

Narinig ko pa ang salita niya pero hindi ko na siya pinakinggan pa, nanatili lang akong nakapikit.

Nagising ako na wala na sa tabi ko si Deanna. Himala, ang aga niya nagising. Kailan pa siya naging morning person?

Sinuot ko ang warm slippers ko atsaka pumasok sa CR ng kwarto ni Deanna. I did my morning rituals, sakto paglabas ko nandito na si Deanna.

"Ang aga mo nagising ah." I said habang pinupunasan ang aking ulo gamit ang towel.

"Nag-usap kami ni Dad."

i sit on her side. "Tungkol saan?"

"Iiwanan niya sakin si Peter sa loob ng isang taon, gusto niya ako muna ang magpa-aral kay Peter, gusto niya ako lahat ang gumastos kay Peter."

"Anong problema dun?"

"Walang problema pagdating sa pera. Ang problema yung kapatid ko, naaawa ako sa kanya. Hindi sanay si Peter na hindi kasama si mommy tapos ngayon iiwan nila si Peter ng isang taon."

"Nandyan ka naman eh."

"Iba ako tsaka si mom."

"Kaya mo yan." Sabay tapik sa balikat niya. She looked at me kaya ngumiti ako. "Nandito ako, aalagaan natin ang kapatid mo."

"Thank you."

"I love you."

She hugged me. "I love you too."

Deanna Point of View

Pagtapos namin kumain ng lunch, nag-decide ako puntahan si ate Nicole sa kwarto.

*TOK!*TOK!*TOK!*

walang sumasagot o nagbukas man lang kaya dinikit ko ang aking tainga sa pinto, nakarinig ako ng iyak kaya pumasok agad ako.

"Ate?" Nakita ko siyang umiiyak, mabilis akong lumapit sa kanya. "Why are you crying?"

"Deanna." She said while crying and hugged me.

I also hugged her. "What's your problem, Ditchie?" I'm shocked, very shocked. Ngayon ko lang siya nakita na ganito umiyak.

"Huhuhuh . . . Nahihi . . . . rapan na ko."

"Saan?" Pinaupo ko siya sa kama. Kumuha ako ng tubig sa mini refrigerator niya at pinainom sa kanya. "Here." Hinagod-hagod ko ang kanyang likod. "Ano bang nangyayari sayo ate?"

"Ang . . S-sakit."

"Anong masakit?" Takang tanong ko.

"I-iniwan . . . niya . . k-ko."

"Nino? Boyfriend mo?"

She wiped her tears bago nagkwento sakin. Jusmiyo! Akala ko iniwan siya ng boyfriend niya, yun pala iniwan siya ng———girlfriend niya. Inamin niya sakin na girlfriend niya yung bestfriend niya na si Miya.

Sabi ko na nga ba tama yung hinala ko eh, alam ko hindi niya lang bestfriend yun. Kilala ko si Ditchie, kung bestfriend niya yun hindi siya makiki-tulog doon tsaka kung mag-bestfriend talaga sila, hindi sila ganun ka-sweet. Mas sweet pa silang dalawa kesa samin ni Jema eh.

"Sorry ah, drama ko."

"Bakit ngayon mo lang sinabi? Kapatid mo ko pero hindi mo man lang ako sinabihan." I said in a tampo voice.

"Nahihiya ako."

"Bakit ka naman mahihiya ate? Pareho lang naman tayo eh. Teka alam ba ni mommy at dad ito?"

Dahan-dahan siyang tumango. "Yes. Ikaw lang hindi nakakaalam."

"Wow. Grabe ako lang talaga. Hindi mo talaga ako love noh?" I asked.

"Uy hindi ah, nahihiya lang kasi talaga ako."

"Kila dad hindi ka nahiya?"

"Ewan basta pag dating sayo, nahihiya ako." She said.

"Sus. Pero teka nga. Bakit ka ba niya iniwan Ditchie?"

"May something lang kami na hindi pagkakaintindihan." She said.

"Malaking bagay ba yan? Niloko mo ba siya? Niloko ka ba niya?"

"Walang lokohan na nangyari, may maliit na bagay lang na hindi napagkaintindihan."

"Oh ano pang ginagawa mo dito? Puntahan muna siya at makipag-ayos ka kesa iyak ka ng iyak dyan." I said.

"Eh hindi ko alam gagawin ko."

"Jusmiyo . . . Nagjowa-jowa ka tapos wala kang alam sa panunuyo."

"Meron naman akong alam, kaso nga lang nahihiya ako."

Pinatayo ko ito. "Puntahan muna siya bago pa mahuli ang lahat, bakasyon muna diba? Pwede ka na ulit bumalik ng manila."

Tinulungan ko na siya mag-impake, ako na rin ang nagpa-book ng flight niya, ako na rin ang nagpaalam sa kanya. Diba ang bait ko? Kaya tularan niyo ko.

***************