Nanghihina ako ng lubusan habang naghahanap ng paraan kung paano ko magamot si Nicolas. Whenever I turned my gaze around. I saw a lot of trees and grass. Wala akong makitang may bahay rito.
I started crying while seeing him suffering from the pain. Namumutla ang labi niya kaya alam kong ubos na ang kanyang dugo, kung hindi ko gagamotin ang mga sugat niya sa katawan. It will be getting worse. Ang kaso hindi ko naman siya pwedeng iwanan lang rito.
I was thinking that at least his blood will stop bleeding. Tinangkas ko ang suot na t-shirt ni Nicolas, iyon ang ginamit ko para patigilin sa pag-agos ang kanyang dugo.
"Nicolas, can you hear me?"
It's been two hours since we fall down in this dark forest. Wala pa ring malay itong kasama ko. He is still breathing and has pulse. Pero alam ko
