Pagkauwi namin ni Nicolas sa bahay. Agad na itong dumiretso sa kanyang hide out dito sa underground ng kanyang mansyon.
Pinahatid naman niya ako sa mga tauhan niya sa kwarto ko. Maski kausapin ako ni Nicolas hindi niya ginawa.
Hindi ko alam pero ramdam ko ang kalungkutan habang iniisip ko na iniiwasan niya ulit ako.
Hindi naman ganito ang trato niya noong nasa kubo pa lang kaming dalawa. Akala ko magiging magaan na ang pagtrato niya sa akin kapag nakauwi na kami rito pero mali pala ako. Sobrang mali na umasa ako na papansinin niya ako at bibigyan ng kalayaan.
I was really wrong. Medyo ramdam ko ang labis na kalungkutan. Umaasa lang siguro ako. I'm just expecting too much. Just because he treated me so well during our stay on that small hut.
Sa gabing iyon, naghintay na lang ako na
