The Revenge of Rex - SPG

Kabanata 2

Pagkatapos ng klase nila Marga ay inaya muna siya ni Korvi na magmer yenda sa isang fast food chain sa kanilang bayan. Masiyado pang maaga kaya napagpasiyahan nilang dalawa

na pumunta sa paborito nilang lugar. Doon ay tahimik at mula sa taas ay makikita nila ang mga naglilipanang sasakyan.

Inumpisahan nilang maglatag ng kumot at inilagay nila ang kanilang in order na pagkain. Magkatabi silang umupo at inumpisahan nilang kainin ang mga pagkain.

"Ang ganda talaga dito, no?" sabi ng dalagang sumimsim ng soft drinks sa cup.

"Maganda talaga dito kasi nandito

ka". Pabirong sabi sa kanya ng binata.

Inirapan niya ito. kinindatan naman

siya ng binata at pareho silang natawa sa kanilang tinuran.

"I will miss this place". Anas ng binata. and I will miss you".

Napalingon si Marga sa kanya. Ngumiti siya ng mapait sa dalaga.

"Baka gusto mong pag-usapan na natin ngayon kung ano man yan problema mo. Para mapanatag ka".

Bumuga ito ng hangin at napahila

mos ito sa kanyang mukha.

"Maybe, this is the right time to

talk to. But I don't know how to start".

"You can do it. I know, you're brave.

Remember when we were in high school?". Sabi niyang hinawakan ang kamay ng binata.

"I thought, I was. But this time? I-

I don't know. Maybe, I'm scared to tell you this".

"Look at me, Korvi. I'm your friend

and we grew up together that's why I'm here to listen".

"You still don't know much about me, Marga". He said with his teary eyes."With the past seventeen years in my life, I've never been met my true father".

Marga was shocked and surprised by his revelations.

"I thought, I was Roberto Quijano's son. But I was wrong".

"W-what do you mean?"

"His not my real father, Marga". He said and he began to cry.

Inalo siya ng dalaga. I couldn't stop myself from being like this, Marga. When mom's told me about my real dad, nagwala ako. H-hindi ko matanggap na sa ilang taon ko dito sa mundo ay ngayon ko lang nalaman".

Muli ay nabigla siya sa nalaman sa

binata. "H-how did you know?"

"Narinig kong nagtatalo si mommy and daddy Roberto, akala ko simpleng away lang. I know, daddy loves my mommy so much. Kaya hindi ko iyon pinansin. Pero, nabanggit nila si Don Lorenzo at nasama din ang pangalan ko. Nalaman niya sa iba na di niya ako anak at kinompronta niya si mommy at nabigla ako sa mga nalaman ko na

iyon".

"Kelan mo nalaman ang tungkol sa totoo mong tatay? Kailan nila sinabi sa'yo?"

"last month lang. I-I'm sorry for being so selfish. Hindi ko sinabi sa'yo kaagad". Sabi nito sa kanyang humikbi. And I don't want you to see me cry. Kaso, di ko mapigilan".

Pinahid ni Marga ang luha ng binata gamit ng kanyang mga daliri. "It's okay.

I understand".

Hinawakan ni Korvi ang kanyang mga kamay at inilapit ito sa kanyang mga labi. Thank you for always being a good friend to me, Marga. I will treasure it and I will keep you in my heart".

"K-Korvi "..... Are you saying goodbye?"

“five months from now, I will flight going to France. That's why I want to make the most precious moments with you".

"France? Anong gagawin mo doon?

"Hahawakan ko ang negosyo nila doon".

"Nino?!"

"Kay Don Lorenzo. And I grabbed it".

"Did you talk to him already?"

"Yes!".... at may dalawa akong kapatid sa kanya. His true son and daughter ". Mapait nitong sabi.

"Masaya ka ba na nakausap mo siya? How about his offer? Bakit mo tinanggap agad?" tuloy tuloy niyang tanong.

"Masaya ako dahil nakausap ko na siya at nakita. Tinanggap ko ang offer niya because of some reason".

"How about your siblings, did you know them already?"

"Not yet. That's why I'm scared. Baka, hindi nila ako matanggap. And papa Lorenzo told me na hindi pa niya ako kayang ibalandra sa harap ng maraming tao". Sabi nito sa malungkot na boses. At hindi alam ng pamilya niya na may anak siyang bastardo".

"Hey!!.. Don't you say that. Ang importante ay kilala mo na siya".

"Kilala ko na nga siya pero pakiramdam ko ay kinakahiya niya ako".

"Pakiramdam mo lang iyon. Darating din ang araw na magiging okay ang lahat". Sabi niyang ngumiti dito. Kaya pala magkahawig kayo ni Don. Tatay mo pala siya".

"Ahm, Marga".... Hindi ba nagbago ang tingin mo sa akin?"

"Hindi. You're still my friend no matter what happen".

"Ouch!!!!"

"Why?"

"What if I like you?"

Natigilan siya. Umiwas siya ng tingin dito.

"I know, we're too young. But I couldn't stop myself to hide this feelings from you".

"A.. a... I don't know what to

say. A-are you sure?" Magkababata tayo and We----

"Ssshhhhh!".... Putol nito at inilagay ang hintuturo sa labi ng dalaga. I can wait".

"Pero, paano kung, kung hanggang sa kaibigan lang talaga?"

"Wala akong magagawa".

"Ayoko, ayoko kasing mawala ka sa akin, kaya nga kaibigan mo 'ko hanggang sa pagtanda natin diba?" sabi nitong naiiyak na. Natawa naman sa kanya ang binata.

"Katatapos ko lang sa pag-iyak , tapos ikaw naman itong sumunod".

"Naiinis ako saiyo e". Sabi niyang nagpahid ng kanyang luha. Ayokong haloan natin ng kahit anong emosyon o espesyal na pagtitinginan ang pagkaka ibigan natin, Korvi".

"Stop crying, okay. Ang pangit mo kasing umiyak". Hehe

Hinampas niya ito sa balikat. "kaw kasi eh!".. Hmp! ikaw na ang gwapong umiyak!".

"Hahaha!!"... I know, I'm handsome at matagal ko ng alam iyan. Tahan na.

sinabi ko lang naman sa'yo ang true feelings ko, umiyak ka naman na agad.'kala mo naman kung mawawala na ako".

"E, ganun' yon diba?. Mula sa pagkakaibigan, hanggang sa maging lovers to haters na!"..

"Gano'n?? O. A mo ha"..

"Totoo kaya 'yon".

Pero thank you. Because you don't want to lost me in your life. But promise me na 'wag kang magpapaloko sa lalaking mamahalin mo at kung sakaling lolokohin ka at sasaktan ka nila, I will promise to you, I will kill them".

"Wala pa man din akong boyfriend eh, ganyan ka na kung magsalita ".

"Ayoko lang na nakikita kang nasasaktan at umiiyak, kaya ipangako mo at ipakilala mo siya sa akin".

"Para kang sira, Korvi. Wala pa naman akong nakikilala e".

"Malay mo, malapit na".

"Ewan ko sa'yo!"... Halika na. Umuwi na tayo. Papalubog na ang araw".

"Wait!"... Picture muna tayo. Ganda talaga ng view dito sa atin".

"Mamimis mo ang La Union"

"At mamimis kita ng sobra! Picture na tayo. One... Two.. Three.. Smile!!!"

Click!

at magkahawak kamay silang tinunton ang sasakyan ng binata. Napa ngiti si Marga ng matamis dito at nagpa pasalamat siyang pinagkatiwalaan siya ni Korvi.

"Thank you Korvi for trusting me".

"and thankyou too! my Princess". I thank God that you came to me". Sabi nitong ngumiti sa dalaga.

------------

(KORVI's POV)

"When I heard dad and mom arguing, I thought they were just fighting for some simple reason. Pero, hindi pala. Narinig ko ang pangalan ni Don Lorenzo. Kaya, pala isipan sa akin na nasama ang pangalan ng Don sa kanilang pagtatalo. Sumilip ako sa siwang ng pinto ng kwarto nila and I saw mom crying, While daddy was talking about me. "Bakit ako nasama sa kanilang pagtatalo?" sabi ko sa aking sarili. And I heard what daddy said.

"Tell me Olivia!! that Korvi is not my son!"

"Listen to me Roberto, listen to me! huhuhu! "

"I am so disappointed to you,

Olivia. Bakit hindi mo agad sinabi sa akin? You know how much I love you. Tanggap ko naman ang lahat tungkol sa'yo noon. Pero, bakit sa ibang tao ko pa nalaman na hindi ko anak si Korvi".

"I'm so sorry honey. Natakot lang ako na baka ipagtabuyan mo 'ko noon. Alam kong hindi pabor ang iyong ama sa pagmamahalan natin. Kaya itinago ko saiyo ang totoo".

"Si Lorenzo ba? siya ba ang totoong

ama ni korvi? tell me Olivia. Siya ba?"

"Oo, Roberto!" siya nga tatay ni Korvi".

Mula sa pinto ng kuwatro ay lumabas ako.

"Ma-mom, D-dad"... I-is that true?

"S-son"... Halos sabay sambit ng dalawa. Nabigla ang mga ito sa biglang pagsulpot ko.

"Tell me, you're lying dad"

Niyakap siya ng kanyang ama.

"I'm not lying iho. But I wanna tell you that you're still my son. You are still a Quijano and even though you are not of my blood and my flesh , I am still your father".

"Dad"... Sambit ko at humagul gol na ako ng iyak dito. Lumapit na rin si mommy sa akin at niyakap niya ako.

"I am sorry son.. I am so sorry".

Kumalas siya sa pagkakayakap sa mga ito at hinarap niya ang mga ito.

"I want to know the truth, mom. I want

to hear it from you. No more lies. All I want is to know the truth about me".

Napalunok ang ginang sa narinig. Tumingin siya kay Roberto. Ngunit isang tipid na ngiti ang iginawad sa kanya ng asawa.

"It's time to tell him everything, honey. Hahayaan ko na, kayo muna ang mag-usap na dalawa". Sabi nitong tumalikod na at lumabas ng kwarto.

"Now, tell me mom about what I heard earlier. Totoo ba na hindi ako anak ni daddy? na ang tatay ko ay si Don Lorenzo?"

"Oo, anak. Totoo lahat ng narinig

mo".

" Papaano niya ako naging anak? I thought it was dad".

"Buntis na ako sa'yo noong nakilala

ko sa bar ang daddy Roberto mo. May asawa't anak na noon si Lorenzo, kaya hindi ko na siya hinabol pa. Niligawan ako ni Roberto pero ayaw sa akin ng mga magulang niya. Dahil mahal ako nang daddy mo, sinabi kong buntis ako at siya ang ama. Nagpakasal kami kahit labag sa kalooban ng iyong Lolo".

"All this time, niloko niyo si dad?

I hate you mom!! I hate you!!".. Sabi kong pinagbabagsak ang vase na nandoon at

napaupo sa sahig at sinabutan sariling buhok ko habang umiiyak.

" Listen to me. Korvi!"

"No!"... I don't. You lied to me and

to dad. Now you want me to hear you?!"

" Hindi ko mahal ang daddy Roberto

mo noon, anak. Pero, ipinakita niya na mahal na mahal niya ako. Kaya nagsisisi akong niloko ko siya".

"Why are you hiding this from

me, mom? Why?!"

"Natatakot ako, iho. Baka, magalit

ka sa akin. Baka kamuhian mo ako".

Tumayo ako at pinunasan ang mga

ko. Nanghihina ako sa nalaman ko.

"I want to talk to him! I want him to know that I am his son! Diin kong sabi.

"Pero, hindi pwede anak!"

"Bakit hindi pwede?!"... His my father. Karapatan ko iyon! ".

"Hindi niya alam na anak ka niya"

"Pwes, gusto kong malaman niya

na anak niya ako. Mommy, binata na ako. Gusto ko ring irespeto niyo ang disisyon ko ngayon. Please mom". Tumango lang ang aking ina at kinuha nito ang kanyang phone at may tinawagan.

"Can we talk Lorenzo? Tanong nito sa kausap sa kabilang linya." Yes, it's important. Meet me in Clowin's café.

I hope you are coming. No. I'm not with my husband. Okay, Bye.".. Pagpapaalam ng aking ina.

" What did he say, mom?"

"We're going to meet him at eight in this evening. Handa ka na bang harapin siya anak?"

"Yes, mom. Pero, hindi ako sigurado kung handa siyang harapin ako". Sabi kong ngumiti ng mapait kay mommy at lumabas na kami ng kuwarto para sabihin kay daddy ang pinag-usapan namin ni mommy.