Promise After the Rain

Chapter 6 - Nothing at All by Westlife

Joseph's POV,

I walk through the hallway going to the cafeteria,when i heard a girl singing at the music room so i go there. When i open the door,i saw her singing ang playing the piano. It's her... Singing.

(Song title: Nothing at All by: Westlife)

Ooh... Ooh...

I know he's been on your mind

That distant look is in your eyes

I thought it's time you'd realize it's over,over

She has a golden voice...

It's not the way i choose to live

But something somewhere's gotta give

As sharing in this relationship get's older,older

She's still the same. The Cheska Nicole Miranda that i know., that i loved...

You know I'd fight for you but

How could I fight someone who isn't even there

I've had the rest of you

Now i want the best of you

I don't care if that's not fair

~Dug..Dug..Dug...~

What the hell is happening to my heart?! The heartbeat of my heart is so fast! This can't be.. Why does love comes back when your ready to forget? Why does it continue to grow even if you get bully hurt? Maybe that's why real love is.. When it's true.. It always brings out the stupidest part in you!

'Cause i want it all or nothing at all

There's nowhere left to fall

When you reach the bottom it's now or never---

She stopped singing,so i immediately hid,because i thought she was know that there's someone watching her. But i was wrong,she was crying.. and says something that skip my heart.

"I miss you Seph." She said while crying.. Why? Please, Nicole stop it.. Stop thinking of me. Stop hoping that i came back again. I'm sorry... Stop Hurting yourself. I have reason why i stopped our communication.

After hearing those words from her,i walk away from that place.

***

Cheska's POV,

Andito ako ngayon sa music room,gusto kong tumugtog. Gusto ko kasing ilabas yung sakit at lungkot na nararamdaman ko.

As i enter the room,i reach the piano. Umupo ako sa tapat nito at sinimulan kong tumugtog.. Yung paborito naming kantahin ni Seph nung mga bata pa kami...

I know he's been on your mind

That distant look is in your eyes

I thought it's time you'd realize it's over,over

It is really over Seph? But why? T_T

It's not the way i choose to live

But something somewhere's gotta give

And sharing in this relationship gets older,older

You know I'd fight for you but

How could I fight someone who isn't even there

I've had the rest of you

Now I want the best of you

I don't care if it's not fair

'Cause i want it all or nothing at all

There's nowhere left to fall

When you reach the bottom it't now or never---

Himinto ako sa pagkanta nung naalala ko ang bagong Joseph. Bakit? Bakit kailangan nyang gawin sakin yun? I am not important to him? T_T

"Sa buhay,marerealize mo na may dahilan kung bakit mo nakilala ang isang tao. Yung iba,dumating para subukan ka. Yung iba,para gamitin ka. Yung iba,para turuan ka,at yung iba,dumarating para malaman kung sino ka talaga. Meron mang iba na dumating para saktan ka,at least natuto ka. Sabi nga nila,kalimutan mo na yung mga taong hindi ka itinuturing ng tama. Dun ka sa taong minamahal ka at nakikita kung gaano ka kahalaga." Nagulat nalang ako sa taong nagsalita sa may dulo ng room.

Pagtingin ko,isang lalaki. Mukhang natutulog sya kanina. Nahiya naman ako,mukhang nagising ko sya.

"Hi,i'm Clark Chester Chua,Chester nalang." Pagpapakilala nya at ngumiti.

"A-ako naman si C-Cheska..." Gahd! Why am i stummering?!

"You have a golden voice.." Nakangiti nyang sabi,kaya napangiti na rin ako.

"Thanks." Infairness,gwapo sya. Matangkad,singkit,maputi,tinalo pa nga ako sa sobrang puti nya. And base sa itsura nya,mukha syang matalino. He has a kissable lips.

"But..." Pagpapatuloy nya.

"But what?" I ask. Pabitin pa kasi..

"Why are you crying? Hindi kasi bagay sa isang babaeng maganda ang umiiyak." He said. Bolero rin pala itong isang ito eh! Siguro babaero to! HahahA

"A-ah... May naalala lang ako."

"Boyfriend?" I hope so..

"Nah,hindi. Sige alis na ako. Nice too meet you,bye!" Sabi ko at nagmamadali ng lumabas ng music room,kaso nahabol nya ako at hinawakan nya wrist ko para pagilan akong umalis.

"Wait." He said.

"Why?" Saktong pagtanong ko nyan,biglang dumaan sa gawi namin ang mga Prince. Pero hindi ko nalang sila pinansin.

"Can i get you number?" He ask. Sasagutin ko palang sana sya nung biglang may sumingit sa usapan namin.

"What for?" He ask. Paglingon ko it was Seph. Akala ko nakalampas na sya kasama yung mga kaibigan nya? Eh bakit nagpaiwan pa sya? >_<

"Nothing,i just want to know her number. Any problem with that dude?" Sabi naman ni Chester. So ano to,sila nalang mag-uusap ganun? K.

"A-ahm.. C-chester,mamaya nalang,sige bye." Sangit ko sa usapan nila,at umalis na ako kaagad dun.

Habang naglalakad ako,iniisip ko kung bakit nagpaiwan pa si Seph dun,para lang makisawsaw sa usapan namin ni Chester? Baka naman nagseselos sya? Pero.. Aish! Erase! Erase! Imposible naman yun! Sa loob ng dalawang linggo mula nung mag start yung class,wala syang ibang ginawa kundi i-bully ako,tapos magseselos sya? Imposible talaga yung mga iniisip ko,wala na talaga syang paki-alam sakin,sadyang gusto nya lang akong inisin kanina,kaya nakisawsaw sya sa uspan namin ni Chester kanina,tama! Tama! Ganun nga yun...

Sa lalim ng iniisip ko,hindi ko namalayan na nakarating na pala ako dito sa room namin,at may nakabungguan pa ako!

"Sorry,sorry naku.. Sor--" Hindi ko naituloy yung sasabihin ko sana nung pag-angat ko ng tingin is si Franz ang nakita ko,at alam kong sya rin ang nakabungguan ko. Kaya imbis na mag sorry ulit ako,eh nilampasan ko nalang sya.

Pero napatigil ako,dahil hinawakan nya yung braso ko ng mahigpit! As in MAHIGPIT! Arrggh,ang sakit!

"Are you deaf?! Look what you've done!" Sigaw nya sa mukha ko. Tinignan ko naman yung damit nya na tinuro nya,at nakita kong may mantsa ng soda na iniinom nya o_O. Natapunan pala sya,bakit hindi ko alam? Sorry naman,ang lalim ng iniisip ko eh.

"S-sorry.." Sabi ko at napayuko nalang ako.

"You're sorry is not enough." Sabi nya,at nagulat nalang ako sa ginawa nya,ibinuhos nya yung natitirang laman ng hawak nyang soda. Napasinghap naman yung mga ka-klase namin.

Imbes na makipag talo ako,tumakbo nalang ako palabas ng room at nagpunta sa girl's cr. Hiyang-hiya ako. Hiyang-hiya ako sa mga taong nakakita,at hiyang-hiya ako sa sarili ko,ni hindi ko manlang maipag-tanggol ang sarili ko. Ipinapakita ko lang naman na matapang ako,pero deep inside me,i'm weak! Napakahina ko! Wala manlang akong magawa para maipagtanggol ang sarili ko sakanila,sa mga taong umaapi sakin.

Tahimik lang akong umiiyak sa isa sa mga cubicle dito ng may marinig akong mga babae na nag-uusap.

"You know what? Cheska deserve that! Hahaha" Sabi nung isang babae.

"Yeah your right,napaka landi kasi,napaka tanga pa! Hahaha" Sagot namn nung isa.

Ako? Malandi? Bakit,kilala ba nila ako? Pangalan ko lang naman alam nila ah,wala silang alam sa totoong ako!! T_T Sana pala,hindi nalang ako nag-enrol dito,kung ganitong buhay lang rin naman yung mararanasan ko.