(LORIE'S POV)
Matagal akong umiyak sa balikat ni Ninong Max matapos niyang ipagtapat sa akin ang lahat. Lahat-lahat.
Inumpisahan naman na raw niyang sabihin sa akin ang katotohanan kaya itinodo na niya para wala na siyang inililihim sa akin dahil nahihirapan din daw siyang makita akong nahihirapan at lumalayo sa kanya.
Pero sa lahat ng ipinagtapat niya sa akin ay sa pagkakaroon noon ng sakit ni Daddy ako pinaka naging apektado. Wala man lang akong kaalam-alam na noong mga panahong akala ko busy lang si Daddy sa trabaho ay nagtitiis na pala siyang mag-isa at nagpapagamot. Nagtatampo pa ako sa kanya, iyon pala ay kabutihan ko pa rin ang inaalala niya sa kabila ng paghihirap niya.
I feel worthless now as a daughter, pero pinilit kong labanan ang guilt at pagsi-self-blame ko dahil ilan iyo
