Kinabukasan, maaga na naman akong nagising at sabay pa kaming lumabas ni Corbin sa mga kwarto namin kung saan kami natulog. Nag-pause kami at napatingin sa isa’t-isa. May bagpack siya sa balikat, at saglit kong nakalimutan na aalis na pala siya ngayon. Si Crius lang kasi ang laman ng isip ko kagabi at nawala sa isip ko ang kanyang pag-alis. Binati ko siya, tinaasan niya lang ako ng isang kilay at tinalikuran ako. Nauna siyang bumaba at sumunod naman ako sa kanya. Nasa kusina na ang aking father-in-law at tapos na rin siyang makapagluto ng breakfast. Nakakahiy naman, ako dapat ang gumawa niyan.
“Pa, pasensya na, inagahan ko pa sana na nagising.” sabi ko sa kanya at umismid naman si Corbin.
“Feeling important ka kasi. Nakalimutan mo rin yata na ngayon ang alis ko.” inis niyang sabi at na
