EPILOGUE
343 Words
Dalawang taon akong walang may naalala sa nakaraan ko naninirahan ako sa bukid kasama ang Mama ko.
Hindi ko hinanap ang tunay kong pamilya dahil baka sila pa ang magawa sa pagbaril sa likod ko at pagtapon sa akin sa dagat.
Mayaman kami may hacienda yung mama ko yun ang negosyo niya.
Wala akong may naalala nun pero sabi niya daw pero daw akong pasa at dugo nung makita daw niya ako.
Kaya sa takot na baka siya masangkot sa g**o na baka mamatay siya dahil sa nakita niya sa buong katawan ko ang hinala niya daw baka isang mafia ang gumawa nun sa akin
Pero dahil may konsensiya yung mama ko dinala niya ako sa bukid pinagamot ako.
Pagkagising ko nun tinanong nila ako kung may naalala ako pero siyempre may amnesia ako kaya wala akong may naalala kaya wala akong masagot.
Kaya nagdesisyon siya na ampunin ako dahil wala siyang anak at nag-iisa siya sa buhay.
5 buwan lang kami magkasama pero namatay din siya sa sakit ng lung cancer stage 4.
Dumating ang attorney ni mama lahat daw ng iniwan niya ay mapupunta sa akin at may iniwan siya sulat.
'Anak, kung binabasa mo ang sulat na toh ibig sabihin dumating na ang kinatatakutan ko gusto ko sana na pumunta ka sa lugar na toh dahil may bahay ako doon medyo malaki siya.
Gusto ko doon ka tumira alam kong mamimiss mo ang hacienda lalo na ang mga hayop kaya nagpatayo ako ng hacienda doon.
Gusto ko din sana na mag-aral ka sa Maxwell International School College dahil nalaman ko na nandun yung kapatid mo nagaaral pero di ko alam kung sino.
Alam kong ayaw mong hanapin ang pamilya mo dahil sa akin at masaya ako sa bawat oras na naging anak kita.
Pasensiya ka na ah di ko naabutan ang magiging apo ko. AHIHIHI!
nagmamahal ang iyong Ina,
Rosalinda'
Kita mo na! Yung feeling natotouch ka sa ginawa niyang sulat tapos biglang apo na yung———HAISH!
"Sige po attorney salamat po" Sabi ko at tumango si attorney
- Writer
