Should I Be Keeping You

Chapter 8: Boyfriend

As I went to school the next day, I tried so much not to bump with Marco at the hallway, cafeteria or to any part of the school buildings.

“May pinagtataguan ka ba?” agad akong napatalon sa gulat dahil sa bumulong mula sa likod ko.

I looked back and saw Anthony widely smiling at me. He is not wearing his eyeglasses today at mukhang tanging ipad niya lang ang dala-dala niya.

“Mind if you make way for me?” tanong niya.

Napatingin naman ako sa kinatatayuan ako at nasa harap pala ako ng pintuan ng photography club. I can’t sleep last night thinking about Marco joining us on the photoshoot. Who knows what will happen on a day with him? I bet that will be a very busy day yet I know Marco is someone who can’t be stop by just a merely hectic schedule especially if he wants to do something really bad. Baka buwesitin lang ako ni Marco ngayong sabado. Kaya nandito ako sa office ng photography club ay dahil gusto kong mag back-out sa photoshoot. Hindi naman sa ayaw ko ngunit ayoko lang talaga ang makasama si Marco kung lampas ng sampung segundo. Hindi ko kasi maatim makita ang mukha niyang kalmado at nakangiti pa habang kinakaaliwan ako.

Umusog ako papunta sa tabi ng pintuan at tiningnan si Anthony na kakatok na sana sa pintuan ngunit napansin niyang nakatitig ako sa kanya kaya tumingin siya sa akin.

He sighed and slowly smiled in disbelief.

“I know that look Mira but I am really sorry because you can’t.” he calmly said at me.

“But why? Kahapon pa naman ako pumayag. Baka puwede pa akong palitan. Marami naman kasing magagandang babae dito sa school kaya madami pa silang options.” paliwanag ko.

“It’s not about the options or choosing. . . or who will be a model but it’s all about what a person can do. The photography club does not only base their models with their appearances and the way they handle themselves because they are judging people within and what is inside their hearts.” mahaba niyang saad sa akin ngunit hindi pa rin nawala ang pagkabahala at pag-aalala ng puso ko.

I rolled my eyes because of what he said and sighed. Naisipan kong hindi na lamang ituloy ang binabalak ko at bumalik na lamang sa silid. Malapit na rin kasi ang time ko para sa afternoon period.

“Mira, it’s not yet the end of your entire world if Marco joins the photoshoot. Besides, both of you aren’t the ones who will do the work. We are also there along with you. And it’s just for one day. Don’t over react too much okay?” he said as he pat my head.

“I’m sorry. I think I should go back.” before I left him, he said so many words that made my blood boil again. Damn you Anthony!

“Don’t think about that boyfriend of yours okay? You can ask me for a favor and I will be with you the entire time of our photoshoot.”

“He is not my f*cking boyfriend Anthony. Watch what you are saying.”

“Oh he’s not? I thought you two have a relationship with each other?”

“How come I, as his girlfriend was trying to back out from that f*cking photoshoot just to avoid contact with him?” I asked him as I crossed my arms and raised my brows.

He click his tounge and then pouted his lips like a puppy. This is the usual reaction of Anthony every time she can’t get a sudden answer from the question a person is asking him. Eto talaga ang ginagawa niya kapag nag-iisip siya at wala pa siyang alam sa kung ano ang susunod na gagawin o sasabihin.

“Maybe you two fough with each other?” naguguluhan niyang sabi at halos matawa ako sa mukha niya.

Anthony did’t experience having a girlfriend, not even once, and I never saw him or courting a girl. That isn’t surprising for me at all because he is always focus on his work as the school’s president and as a law student. Sa tingin ko nga ay hindi na natutulog si Anthony dahil sa mga kailangan niyang gawin. Anemic talaga ang taong ito kasi sobrang puti niya.

“We aren’t even friends Anthony, okay? Stop thinking about me having a relationship with that dumb idiot because I don’t. I don’t okay? Stop with that sh*t.” I directly said to him at tumalikod para umalis na.

Wala na akong narinig na komento pa mula kay Anthony kaya deretso ang liko ko sa kanang hallway para kuninang mga gamit ko sa locker room. I decided not to continue about my plan kasi wala din namang patutunguhan and besides, marami naman kami sa araw ng photoshoot kaya maraming destructions at less ang chances na magka-usap o lapitan man ako ni Marco.

I sighed after reaching my locker at binuksan ito. Kinuha ko ang mga gamit ko at deretso ang lakad paalis papunta sa classroom ng sunod kong klase.

Ngunit bago pa man ako makarating sa silid, nakasabay ko si Marco sa paglalakad ngunit hindi niya ako napansin dahil suot niya ang kanyang airpods at may inaatupag siya sa kanyang ipad. Nag dahan-dahan ako sa paglalakad para makauna siya ngunit dahil yata sa ginawa ko ay napansin niya ang presensya ko.

Tumingin siya sa akin at ng makitang ako ito ay tinaggal niya ang airpods na suot-suot niya at lumapit sa akin para makipag-sabay sa paglalakad.

“Hello sweatheart.” malumanay niyang sabi na naghatid kilabot lamang sa akin.

“Marco, stop that name calling. It will just give me goosebumps whenever you call me with anything.”

“That is how I express my love to you. Hindi ka pa ba nasanay.”

“Punong-puno na ako sa mga pangalan na ibinibigay mo sa akin Marco. Will you pleasw call me by my name instead?” mabigat kong sabi sa kanya habang mas binilisan ang paglalakad ko.

“Are you sure about that?” he said looking at me and smiling widely.

“That is the best option that I have. Ayokong tinatawag mo ako nga kung ano ba parang may relasyon tayong dalawa. Maraming tao na dito sa campus ang tinatanong ako kung may relasyon ba talaga tayo and I am very tired of answering them with a no.”

Inakbayan niya ako at lumapit sa tenga ko habang may binubulong.

“Then why don’t you tell them that I am your boyfriend, huh Mira?”

“I need to head out.” Nagpaalam ako kay Anthony at ngumiti sa kanya.

Madali akong lumabas ng silid at deretso lang ang lakad sa kahabaan ng hallway nang may biglang humablot sa braso ko.

“Wait Mira.”

“Ano na naman ba?!” Hindi ko mapigilan na mapasigaw sa kanya. Kanina niya pa inuubos ang pasensya ko at halos hindi ko na gusto ang tabas ng dila niya. Medyo nakakarami na siya sa akin, hindi na ako natutuwa.

“I’m sorry.”

Paghihingi niya ng tawad at kita ko sa mga mata niya ang sinseridad nito.

"Alright. Now let me go." Wika ko kay Marco pero hindi pa rin niya binibiyawan ang kamay ko.

"I know you are not sincere."

"You should have thought about that before naming me with almost everything. Ano ba ang napapala mo doon? And can you stop fooling around? Everything is not a joke. Learn how to grow up. You're a graduating student pero kung makaasta ka ay parang na sa high school ka pa lang." Mahabang wika ko sa kanya at halos maubusan ako ng hininga dahil tuloy-tuloy lang ang pagsasalita ko.

I guess I am almost at my limit with my patience. Hindi na kasi talaga nakakatuwa ang mga ginagawa niya sa akin. I felt uncomfortable and somewhat confused as to why I am the only victim he wanted to play with. Sa dinami-rami ng mga babae dito sa campus, ako pa talaga ang nagustuhan niyang pagtawanan at lokohin.

"I am really sorry Mira. I swear I will not do it again."

"Swear at your face." Saad ko at hinablot ang kamay mula sa mahigpit na pagkakahawak niya. Although it's a little bit painful, nagawa ko naman itong makuha at umalis na sa harapan niya.

"What should I do to make you forgive me?!" Malakas na sigaw ni Marco kahit na hindi pa naman ako nakakalayo.

Huminto ako mula sa paglalakad pero hindi ako lumingon sa kanya. I want him to know that I am not happy with that he did and I am so displeased by it.

"Just f*ck off." I said simply at tuluyan na siyang iniwan doon, nakatayo at walang maisagot.

As I walk through the hallway to go to my class, naisipan kong tawagan ang isa sa mga tauhan ni dad na siyang gumagawa sa mga inutos ko. I am so thankful that dad approved this one for me.

Hinanap ko ang pangalan niya sa listahan ng mga naka-save sa contacts ko at hindi naman ako nahirapan. I found his name and I dialed his number.

"Hello?" Tanong ko matapos marinig ang boses niya mula sa kabilang linya. Matagal bago ko narinig ang boses niya pero sumagot naman siya.

"Hello ma'am Mira. You need anything?" He said that made me stop. So he's still not up for some tea? Kailan pa ba kaya ako magkakaroon ng pagbubuti ang kalagayan niya? Nami-miss ko na siya at matagal na rin noong huli ko siyang binisita. Masakit man pero kailangan kong malaman kung paanong hindi niya pa rin kami naalala— kami hanggang ngayon. The doctor clearly said that she may be back to normal but she is not responding to the people whom she should know.

"Kuya wala pa rin po bang balita sa kanya? Or any improvements man lang po sa kalagayan niya."

"Wala po ma'am. Pasensya na po kayo kung ang tagal kong hindi nakapag-update sa inyo. Wala po talaga akong nakukuha dito ma'am Mira." He said in a low voice.

I forced myself to smile after hearing his news. Hindi ko gustong malungkot ngayon dahil ayaw din niya na nalulungkot ako. I must be happy that she is still doing fine and someone is taking care of her.

"May napansin lang po ako kahapon ma'am." Muling bumalik ang sigla ko ng sabihin iyon ni kuya.

"Yes? Is there someone that I should know?" Wika ko at hinintay ang susunod na sasabihin ni kuya.

I waited for minutes before he spoke up again and the news made me shock. Is it who I think he is?

"A man came in here tomorrow but he never approach the house. Nakatingin lang po siya sa bahay at mukhang malalim ang iniisip. Hindi ko naman magawang lumapit dahil baka matakot siya sa akin at magtanong pa kung bakit ko siya nakikita. Alam niyo naman po na nakamasid lang ako mula sa malayo pero kitang-kita ko pa rin ang mga nangyayari sa paligid ko."

"Thank you kuya. Ang laki po ng naitulong ninyo sa akin. Maraming salamat po talaga."

"Welcome po ma'am." After saying good bye to kuya, I ended the call and thought about what he said. She did not mean to hurt anyone through forgetting about them pero ginawa niya namang pasakitin ang mga ulo namin dahil sa pagkagulo.

Bakit pumunta si Connor sa bahay niya at bakit nakatingin lang ito mula sa malayo? Did I something? Did I miss one f*cking piece of the puzzle? Hindi ko kasi talaga maintindihan. I though he is over with her already but now he came back and is now looking at her.

What did exactly happen and what is going on right now?