Tears In Everything

Chapter 5

"Comatose"

Bumaba na si Manong driver sa kotse ko.Ako na ang umupo sa driver's seat.Pinatakbo ko na ang kotse ko.Hindi ko na pinansin ang mga gusali na dinaanan ko.Wala akong nagawa sa nangyari sa kapatid ko.

It really-really broke my heart.Mas masakit pa sa panlolokong ginawa ng boyfriend ko.Di ko man lang siya nayakap.Ni hindi ko rin siya nakausap na para talagang magkapatid kami.Hinayaan ko lang kasi na isipin nila na patay na talaga ako.Palagi nalang kasi akong nagnenext time.Ngayon,fifty-fifty na ang chance kong mayakap at makausap ang kakambal ko.

Maling-mali pala na mas pinili ko ang business at takot ko na baka gamitin ng mga Tyra ang family ko laban sakin para bumagsak ang de Villa's Group.Ba't ba kasi di ako nag-iisip?I such a fool.A dull.Palibhasa,di kasi ako natutong mag-isip.

Kahit kailan talaga.Kasalanan ko na nagkahiwalay kami.Kasalanan ko na inisip nilang wala na ako.Kasalanan ko rin kung bakit nawalan ako ng chance para makausap at mayakap ang kapatid ko.I am such a stupid sister.All these things,all of this is because of me.

_________________________

Huminto ako sandali at tinanggal ko ang mask ko.Wala namang masyadong tao dito kaya safe parin ako.Kinuha ko ang panyo mula sa bag ko at pinunasan ko ang mga luha na bumagsak mula sa mga mata ko.

Pinalitan ko nalang din ang mask ko kasi basa na.Umiyak kasi ako ng umiyak.Kailangan kong ayosin ang sarili ko bago ko harapin si Mr. Wu.Pinilit kong itigil ang pag-iyak ko.Time check.

9:20 na.Inayos ko na rin ang make up ko upang di halatang umiyak ako.Nakakalungkot na kasi talaga eh.Ang sakit sakit at ang bigat bigat sa pakiramdam na hindi mo mayayakap ang kapatid mo.She's still unconscious.

.......

Pagkatapos kong mag-ayos,tinawagan ko ang representative ni Cloe.I mean her assistant.

"Hello,Can I speak with miss Monika?"tanong ko sa cellphone ko at huminga ng malalim.Ang hirap hirap ibalik ang dati mong mood.

"Speaking"

"How's my sister?"tanong ko na ikinatigil ko.What am i talking ayan tuloy nadulas.Nasabi ko pano ko ba to babawiin.Magdududa na talaga si Monika.Assistant pa naman siya ni Cloe.

"Sister po?"

"Yap,future sister in business"buti nalang may naisip ako agad na babawi sa sinabi ko nong una.Salamat talaga.I feel not only sad but also scared for what might happen next.

"Sabi raw ng doktor she'll be unconscious for 1-3 weeks.Sabihin nating macocomatose siya for that number of days."sagot niya.

"Saang hospital siya dinala?"tanong ko ulit.Kailangan kong bisitahin ang kapatid ko.Kahit anong mangyari.Ngunit kailangan ko paring mag-ingat.This is what I can do for now.

"************"sagot niya.(Hindi ko na isasali ang lugar ng hospital.)

"Thank you"saka binaba ko na ang call.

I need to visit her.Kahit magsusuot ako ng mask atleast I visit her this time.Kailangan ko munang harapin si Mr. Wu.I also need to stop being obssesed for what happen.I need to forget it so hindi ako madidistract sa meeting.

Pinatakbo ko ulit ang kotse hanggang nakarating na ako sa KTH-18 building.Okay na ako.Okay.

"Inhale,Exhale"

Iginarahe ko muna ang kotse saka na bumaba.Lumakad na ako at nakapasok na ako sa gusali.Binati ako ng mga employee.They make my mood back.I just give them a smile.Hindi ko na sila binati pabalik because I don't want to waste a word.

Pumasok na ako agad sa meeting hall.I also see Mr. Wu.Nakaupo na siya.Naghihintay.Akala ko ba 9:45 pa ang meeting.Very embarrassing.Ako ang CEO then ako pa ang nalate.

"Good morning Mr. Wu.You came early?"I asked him baka kasi may emergency or he is just like this.Hindi sumusunod sa usapan.

"I came early because i have another meeting.We need to deal our problems caused by the Tyra's Group."sabi niya.

Ang sama talaga ng mga Tyra.They didn't even show gratitude to the groups that helped them during their business start.They are all selfish.It's none of my business,anyway.I don't need to worry.

"Well,Mr. Wu we need to make this meeting fast as we can.There's an emergency."sabi ko sa kanya.

I can't wait to see my twin sister.Sana magiging madali lang ang recovery niya.She's a strong girl unlike me.She can deal anything so I know she will survive.Self,stop.Stop thinking things.

"Next week,I am going to invest 5 million and I want that we can get that money back in a year."

Bad idea.Wala pa akong balak tanggapin ang mga ganyan ngayon.We have too many investors,partners and etc.

"I'm so sorry Mr. Wu.I know this sounds weird but i need to decline your offer.I better prefer you to a better group.The Templeton Group.They need your money as of now.Excuse me I need to go"sabi ko sa kanya.

Yes,the templeton group is better but we're always the best and I know that their company needs help.Also Max Templeton is my sister boyfriend.

"Okay,I'll study that group.Thank you for that wonderful recommendation Miss de Villa.I need to go.Until next time"sabi niya at tumayo.

"You're welcome Mr. Wu"

So,I stand up.Kailangan ko ng pumunta sa hospital as soon as possible.Bumaba na ako ng building at dumeretso sa kotse ko.I opened the car's door and drive away to the hospital.

............

...........

Nakarating na ako sa hospital kung san nakaconfine ang kapatid ko.Here I am already.Iginarahe ko muna ang kotse ko saka pumasok na sa malaking hospital na to.Tinanong ko muna kung san ang room ni Cloe.

"Nurse,where's the room of miss Cloe Lavillant?"tanong ko sa kanya kaya hinanap niya sa records ng hospital.

"Sa room 135 po sa third floor."

"Thank you"sabi ko saka tumakbo na patungong elevator.

Sumakay ako sa elevator.May kasabay akong mga nurse at mga tao.Anim lang sila.Pampito ako.Di naman masyadong masikip pero hindi ako sanay na may kasama sa elevator.But this is a hospital,this is not my building.

....Few Minutes Later......

Nagbukas na ang elevator sa third floor.Lumabas na ako at agad hinanap ang room 135.Nakita kong nasa labas sina Mommy at Daddy.Umiiyak pa rin sila hanggang ngayon.Of course they will,they thought that I'm already dead.Tapos ngayon my sister is still unconscious.

Lumapit ako sa kanila.They stare at me habang naglalakad ako papalapit sa kanila.Tumayo naman sila nong nakita ako at pinunasan ang mga luha nila.I want to cry,too.

"Mr. And Mrs. Lavillant how's she?"i asked them directly.

"Hindi pa siya nagigising.Ang sabi ng doktor she'll be under comatose for 1-3 weeks.Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko ngayon.I already lost Crystel.I can't let anything happen to her."sabi ni mama na ikinapatak ng luha ko.

Kahit anong gawin ko.Di ko mapigilang umiyak.Mahal na mahal ko silang lahat.Lalong-lalo na si mama dahil alam kong di niya ako pinabayaan.

"Umiiyak ka ba?"tanong niya sa 'kin.

Pinunasan ko rin agad ang luha ko.Ang hirap ng ganitong pamumuhay.I can't even tell them the truth.Gustong-gusto ko na talaga silang yakapin.

"I'm sorry.Natouch lang ako.Sige papasok muna ako.Titingnan ko lang si Cloe."sabi ko sa kanila.

"Sige po"pagpayag ni mama.

Pumasok ako sa silid kung saan nakahiga si Cloe.Mabubuhay pa siya alam ko yon.Dahil matapang siya.

Titingnan ko ang mukha niya,sirang-sira na ito.Kailangan kong makagawa ng paraan para di na kayo malapitan pa ng mga Tyra.If I need to pretend as you,I will do that.I will tell them na ikaw si Crystel.Then,I'll be you.Everything will be fine Cloe.

"You need to have a reconstruction palstic surgery upang mabalik ang mukha mo sa dati.Cloe,Kahit anong mangyari.I'll always be with you.Gagawin ko ang lahat para maprotektahan kayo ni mama at papa.I won't let anything happen to you again."

Tuloy na tuloy ang pagbagsak ng mga luha ko.Kailangan ko ng makaalis.Baka isipin pa nila na ako si Crystel.Pinunasan ko ng may ingat ang mga luha ko saka binuksan ko ang pinto at lumabas.

"Mr. and Mrs. Lavillant.While she's still unconscious.She needs to have a reconstruction plastic surgery sa mukha.I will pay the bills for that.Excuse me I need to go."sabi ko at tumakbo na ako papalayo.

Kung mananatili pa ako don.Iiyak lang ako ng iiyak.Babagsak na rin ang mga tuhod ko.Malalaman nila ang katauhan ko.Hindi ko na rin matutupad ang promise ko kaya I better leave.

Then,I'll do everything para matupad ang sinabi ko.I'll be you Cloe Lavillant.