Tears In Everything

Chapter 2

"Saw Them"

Pinatakbo ko lang ang kotse ko.Kahit san man ako mapunta sa buhay tadhana na ang magdadala sa 'kin don.Kahit ano pa ang mangyayari sa buhay ko,I will always try doing the best that I can,just to protect my family.(Grammar?)

_________

Itinigil ko ang kotse ko sa harap ng isang mall.Last time akong nagshopping na meet ko ang boyfriend ko.Nanligaw siya sa 'kin for two months at sinagot ko na siya.Until nalaman ko na may iba siya pero dahil sa katangahan ko sa kanya,I can't lose him.Ewan ko ba kung bakit baliw na baliw na ako sa kanya.Hanggang narealize ko na sobra na niya akong nasaktan kaya nanghingi ako ng space.Space lang hindi pa kami break.One month lang din naman.

Because of him di na ako nagshopping pa.But now wala siya.I can do everything I want.But how crazy am I para magpatali sa lalaking yon.There's a perfect time naman para sa mga bagay-bagay.

So bumaba na ako sa kotse ko at kinuha ko ang stylish leather tote-bag ko.Nandito kasi lahat eh.Including my automated teller machine or ATM and identification or ID.So kung mananakaw man ang kotse atleast may naiwan pa.

Lumakad lang ako ng kunti at narating ko na ang pinto ng mall.Hindi kasi mall ang business namin.We have publishing companies,bookstore,gallery and restaurant.Yon lang walang dress,utensils,shoes and etc so pupunta ako sa isang mall para bumili ng dress.Minsan ako na mismo ang gumagawa ng sarili kong designs.

May nakita akong isang whole dress na sobrang ganda.I know its name.It is Lilac Cinch-Waist Gown.Ito 'yong gown na pinangarap namin.Sobrang sikat kasi ng gown na ito nong maliit pa kami pero noon lang yon.But,,I'm going to buy this dahil I am the type of girl na hindi sumusunod na uso.I'll have my own trend.

I really love it's exceptional beauty.Kahit di ko favorite color ang lilac,maganda talaga ang style.So pasok siya sa taste ko.

"Mom,look at it.That's the Lilac Cinch-Waist Gown.I want to have it"rinig kong sabi ng isang pamilyar na boses.

Hinawakan ko ang dress baka kasi maunahan ako.Ito na ang chance ko na makakuha ng ganito but what if tama ang iniisip ko.What if she's my long lost sister.What if she's Cloe?Only one way to find out.

Nilingon ko sila at nakita ko ang mukha niya.Look at that face.She really look like me.She's my sister.Ito na siguro ang perfect time para magpakita ako sa kanila but i'm not ready yet.Siguro di pa ito ang right time.

Ibinalik ko nalang ang paningin ko sa gown.I act like I only focus on the gown.I need to leave as soon as possible baka kasi magiging friends pa kami ta's madudulas pa ang dila ko.

"Ikaw Cloe ang laki-laki mo na.You don't have to tell us kung ano ang gusto mong bilhin basta ito ay gusto mo at magiging masaya ka.Okay lang yon sa 'min."narinig ko ulit ang boses ni mom.

Thanks.Di nila ako pinag-uusapan.Mahihimatay talaga ako dito pag narinig ko ang pangalan ko mula sa kanila.Sana lang hindi.In fact,gustong-gusto ko na silang yakapin pero di pwede yon.Hindi ngayon dahil pwedeng nilang gawing weakness ang family ko.

Ibinalik ko ang fucos ko sa gown.Ang ganda din ng tela sobrang soft.Kumikinang din siya.

Act,like nothing..

"Ito 'yong gusto namin ni Crystel"

Kakaisip ko lang eh.Siguro namumutla na ako ngayon.Or nagiging pula na ang pisngi ko.Mahihimatay na talaga ako.Narinig ko ang yabag ng paa na paparating malapit sa 'kin.Maybe it is all about the dress.Of course it is the dress.

"Bibili ka niyan?I thought makakabili na ako.It's okay get it."sabi niya sa'kin.

I think she's very disappointed kasi ito na ang last stock ng mall na to.Ubos na rin sa ibang mall.Binitawan ko ang gown at nilingon siya.Nahihirapan pa rin akong harapin sila ngayon.But as long as hindi nila ako kilala.Mas mabuti yon.

Hindi ko rin siya tinignan sa mata baka kasi makilala niya ako gamit ang eye expression.

"Get it.Baka kailangan mo kasi yan.Tinitignan ko lang naman.Actually,I don't want to buy it."i said."Excuse me"

Lumakad ako patungo sa may mga shoes at sandals.Bakit hanggang ngayon di ko parin kayang harapin ang pamilya ko?Maybe kasi alam kong di pa handa ang lahat.Including me.Darating din ang araw na magpapakita na ako sa kanila.Siguro dapat aalis nalang ako.

Right,the Tyra is still here.At hanggat nandito pa sila,they won't stop.Hindi sila titigil sa pakikipag laban sa small business ng family ko.

Lumabas nalang ako sa mall.I can't stand any longer if I will always hear their voice.Baka di ko matiis.Sasali ako sa usapan nila.Then,they 'll know who is Kathrina de Villa.I am so sure na madidisappoint sila if malalaman nila na di ko tinanggap agad ang proposals nila para sa KTH-18.If malalaman di nila,my second parents will surely get angry.

What A World!

Buti nalang din di nila ako nakilala kasi kadalasan sa mga movie,kilala ng ina ang anak at may lukso ng dugo ang magkapatid.As of now,I'm still safe.Ako ay isang Lavillant.Isa ding de Villa.

Sumakay na ako sa kotse ko.Hindi parin talaga ako mapakali.Parang gustong-gusto kong umiyak.I wanna cry.

Kriiiinnnnggg!!!

Panira naman ng moment ang phone ko.Kung kailan pa ako naging emotional,aabalahin pa ako ng phone na ito.Nakakainis.

Kinuha ko nalang ang phone mula sa bag ko.OMG!He's calling.Sasagutin ko o hindi.Aba dapat lang na sagutin ko ang tawag na ito.Nga pala ito 'yong boyfriend kong sobra sobra akong nagpakatanga at nagpakabobo.Sasagutin na nga.

"Hello?"inunahan ko na baka kasi wala siyang balak magsalita.Tulad ng dati.Tumatawag nga pero wala namang kahit sino sa 'min ang nagsasalita.

"Kath,Hindi pa pala ako makakauwi for one week.May trip pa kasi kami ng friends ko eh."sabi niya.

Ba't ba palagi nalang siyang may trip kasama ang friends niya?How about me?Habang kami pa,kahit once,wala kaming naging date.His reason is ayaw ko raw kasing tanggalin ang mask ko.Mask lang ba?O baka ang iba diyan ang kailangan magtanggal ng invisible mask.Dzuhhh.

"Okay fine but make sure last na 'to or else"sabi ko at binaba ko na ang phone.

Ngayon ko pa narealize na hindi siya ang taong para sa'kin.Di kami para sa isa't - isa.Masyado na rin akong nasaktan pero di ko siya pwedeng bitawan agad.Mas lalong ikakagalit yon ng family niya.Sana rin papansinin niya ang warn ko.'Cause if not makikipagbreak na ako sa kanya.

Pinatakbo ko ulit ang kotse.Nga pala nakita ko ang family ko ngayon.Halos mangiyak-ngiyak na nga ako.Talagang iiyak ako.Sobra ko ng namimiss silang lahat.Especially my sister,my twin.I love them.

Kahit kailan talaga,mas magandang manatili sa pamilya.Even if I know that my second family loved me a lot,i still miss the love that is from my real family.

Kriiiinnnnnggggg!!!!

Again!!Panira talaga ng moment.I have an idea.Kailangan kong i-off ang phone ko pag nagpapalamig ako.So that,di nila ako maaabala.I can also remove pains and sadness.First,i need to answer this call.

"Hi Kath"

Habang hawak ang cellphone ko,may isang bagay na kumuha ng atensiyon ko.A child seeking for money or food para lang makakain ang kanyang mga kapatid.I feel it's sadness and disappointment.

Magkaiba man ang pinagdaanan namin but still our story isn't so far.Parehong-pareho lang ang mga yon.Look,we suffered a lot habang nasa tito at tita pa kami.

"Hello?Kath?Are you still there?"sabi niya so nabalik ang isip ko sa kanya.

"Mary?Napatawag ka?"

Ano kayang problema?Tumtawag lang naman si Mary pag may masamang balita or emergency.Baka may masamang nangyari sa family ko.

"Kath,I have a news for you.Di ko pa mababantayan ang sister mo kasi may outing din siya kasama friends niya.Di naman pwedeng pagsabayin ko ang parents mo tsaka sister mo sa magkaibang lugar."

"Friends?"

Di ba sinabi rin ni Luka na aalis siya with his friends?Nakakapagtaka.Tama na nga.Kung ano ano na ang naiisip ko.Baka mababaliw pa ako.Di yon mangyayari.But what if?No more what if's.

Malabo din 'yong mangyari kasi masyadong marami ang tao sa mundo.

"Oo,bakit may problema ba?

"Wala naman natanong ko lang.Hayaan nalang natin siya.Bantayan mo nalang parents ko.Bye"

So yon.Natapos na rin ang call at pwede ko na itong i-off ngayon.

.....

Off na ang phone ko for sure wala ng tatawag pa sa 'kin.Maari na rin akong magrelax.Uuwi na siguro ako.