The Billionaire's desire

CHAPTER 1

JIGER

Is what I did are still be going well?

Nag-desisyon ako ng wala man kang hiningi ni isang payo sa magulang ko. Hindi naman ako nag-aalinlangan, mga sasakyan iyon at ibibigay niya iyon sa akin kung napagtagumpayan ko ito.

I'm willing to, but how to start. Hindi ko pa nalalaman kung ano ang ipapagawa sa akin ni Heitte ngunit parang may parte sa akin na bumabagabag, na hwag ko ng ituloy.

Hindi ko rin alam ang dahilan kung bakit nararamdaman ko iyon, wala naman dahilan. Hindi dapat maudlot ito, siya na ang nag-sabi na he take my answer as a yes and he really meant it.

No back off, no turning out. Everything will continue going on, and no thing will turn wry.

Tuloy-tuloy ang magiging plano niya. Even me cannot take myself to insist, I love collecting.

Cars are just a matter, ngunit para sa akin ay isa ito sa bagay na napakahalaga. I don't care what the outsider saying behind me. The important is now, I'm happy.

Happiness?

Talaga bang ito ay umiiral? I Iearned it when I try, I never regret and shouldn't be to. Everything is organize and fix by its aspect.

Today, he will tell what is it. Bakit ako pumayag agad na hindi ko man lang inalam kung para saan ang gagawin at papaano.

"I know, I know. This really been happened. Now, I want you to be into that girl" turo nito sa babaeng nag-kakape sa tabi ng bintana habang nakatanaw ito roon.

I felt something inside as my vision gaze upon her. She looks so fine, masasabi ko iyon dahil nakikita ko ay ang side view niya and with her jawline show, it makes my gaze intently look towards her direction and want to exceedingly and gradually looking at her.

As she take a sip on the straw, myself back to its after thing, na pati si Heitte ay nakatingin pa rin sa kaniya. Did he really plan this?

Kung hindi ito na-attract kanina pa ako nito tinapik ngunit mas matagal ang nagawa niyang pagtitig sa kaniya. Hindi ko mahulaan kung ano ba ang pinagsasabi niya kanina, kinalaunan lamang ay bumalik na rin ito sa reyalidad na naghihintay sa kaniya.

"Can you tell? Why me? Bakit hindi na lang ikaw?" mga salita at tanong na lumabas sa bibig ko ang naging dahilan at nahimasmasan ako ng kaunti.

Kagabi ko pa ito naiisip, mga dahilan kung bakit ako pa ang pinili niya. Gayong marami pa ang gusto at wiling talaga gawin ang bagay na iyon.

"Because you are Jiger, the robust man I like. And I like you for her, now just do it. We will start by tomorrow monday" at itinapon muli ang tingin sa babaeng kanina pa namin tinititigan, kapag nalusaw ito siya ang may kasalanan.

"Why you're looking at her kanina pa?" kanina ko pa rin siya napapansin na halos itinatapon ang mga tingin nito sa kaniya.

Tinitigan lang ako ng diretso at agad rin na inialis, bagay na bumara sa utak ko. Isang simpleng tanong ang ibinigay ko ngunit isang matalim na tingin ang sagot na nakuha ko.

Bakit lagi itong nakatingin sa kaniya. Maaaring may gusto ito sa kaniya. O matagal na talaga niyang plinano ang mga ito, mga sasakyan sa sinasabi niya at ang babaeng ngayon ay papaalis na dala dala pa rin ang starbucks na kape, bago ito. Bumili ulit ito ng isa bago ito tuluyan na lumisan papalabas.

"Just mind your own business Jiger, my business is only my business, and be cautious" sumandal na ito at tumingin tingin sa itaas at kung minsan naman ay sa mga taong pumapasok at sa mga taong nasa loob at nag-ti-take na ng kanilang mga order upang ubusin.

Why is that?

Pakiramdam ko may mga bagay pa siyang hindi sinasabi sa akin. Manegosyo siya at isa iyon sa mga ayaw ko sa kaniya. Kaibigan ko siya wala akong karapatan na pilitin siyang baguhin ang anumang nakasanayan na niya.

Ngunit alam ko na alam niya na hindi na nagiging mabuti ang kinalalabasan tuwing ito ay napapsobra. Hindi pa ito umaabot sa puntong may naka-away na sa labas ng pakikipag-negosasyon niya.

Ayaw kong mangyari iyon, ni maging sangkot ayaw ko. May mga bagay talaga na sa kung saan ayaw mo ay doon ka laging naka-talaga at kung sa bagay naman na gusto mo ay minsan mo lang maramdaman at malalasap.

Kaya pag-nangyari iyon ay linulubos kuna dahil agad din itong babawiin. Hindi lahat ay permanente, inaaksaya ko ang panahon ko sa pangongolekta at pag-tingin ng iba't ibang brand ng sasakyan.

Mula pa noong aking pagkabata hanggang sa tuluyan ko na itong nakasanayan. Iyon ang isa sa mga bagay na nakakapagpasaya sa akin. Nananatili iyon at hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa rin.

Ngunit iba ngayon, dahil ang gagawin ko ay hindi lamang basta basta. May kapalit iyon, kapalit ng mga sasakyan sa gagawin ko.

Ang kailangan ko lang ay magawa ko, hindi ko kailangang mapag-tagumpayan. Hindi mahalaga ang tagumpay kung hindi ka naging masaya sa ginagawa mo.

Pero sa tingin ko si Heitte ay hindi masaya sa ginagawa niya, alam ko iyon dahil kung masaya ito hindi ito magiging tahimik at kaseryoso sa buhay, marami pa akong hindi nalalaman tungkol sa kaniya, ngunit hindi naging lingid ang bagay na iyon upang pagdudahan, at hindi ko siya tanggapin bilang isang kaibigan.

"Okay, I need to go now my clients are waiting for my presence, see you once your progress are starting" tumayo na ito at malalaking mga hakbang ang ginawa, ng dahil doon agad din itong nakalabas hanggang sa hindi ko na ito natanaw pa.

Ako na lang mag-isa ang natira ngayon, hindi ko pa nakakalahati ang inorder naming kape, agad ko itong ininom dahil hindi na rin ito masyadong mainit at sakto na rin upang inumin ng diretso.

Hindi man naubos ni Heitte ang sa kaniya. Ipinag-sawalang bahala ko na lang ito at linisan ang lugar.

Bukas na ang aking totoong gagawin, trabaho, deal o kahit na ano pa man iyan. Ang sa akin lang ngayon ay malapit ng mapa-saakin ang mga sasakyan na iyon.

"Hi, Jiger. How was the day?" tanong ni mama pagka-pasok ko, dumiretso ako sa kusina at tinungo kung saan naka-lugar ang ref. Binuksan ko ito at kumuha ng isang galon ng tubig na malamig at nagsalin sa kinuhang baso sa lamesa.

Naka-tatlong baso pa ako bago ako mahimasmasan, kadarating ko lang pero parang pagod ako. Pagod sa mga salitang iniisip na kanina pa walang kasagutan.

"Well good, Ma. How about you? I still need to do some stuffs I need to go out now. Excuse me" hindi na ito nakapagsalita dahil sa biglaang mga hakbang ang nanguna.

Nakita ko pa ang kapatid ko na nasa sala at may ginawang kung ano, mga bagay na hindi ko dapat na iniisip dahil sa kaniya iyon at hindi iyon ang problem ko.

Bukas na ang umpisa, wala pa akong alam tungkol sa gagawing unang hakbang upang ituring na simula. Ngayon ko lang ito gagawin at hindi na sa susunod kung sakaling may kasunod pa.

Wala pa akong experience tungkol sa mga ganito, kaya ganito na lamang ang pagiging balisa ko.

Umpisang wala png ginagawang hakbang ngunit problemado na parang nagkaroon lang ng tamang aberya para hindi na ituloy.

How to be as one as them?

Nakita kong may mga tao na naglalakad sa tabi. Puro puno at bawat puno ay may nakatabi na ilaw at bench na maaari mong maupuan kungsakaling makaramdam ka ng pagod at maaari rin kung trip mo lang.

Pinanood ko lang ang mga ito, nagbabakasakali na magkakaroon ako kahit na katiting na ideya man lang. My mind are wandering. And it cause my reverie conversation start.

The girl while ago, hindi ko pa ito nakikita kahit saan kaya hindi ito naging pamilyar sa akin. Her jawline really got me, I kinda like it. Hindi pa rin alam kung ano ang pangalan niya, na isang bagay na pumasok sa isip ko.

Ito ang una kong gagawin para magtungo ito sa mga susunod ko pang gagawin, Heitte really intended not to tell the girl's name to me for purpose. At ito talaga, ang alamin ang pangalan niya.

I kinda hate this bet, pero para sa mga sasakyan ay susubukan kong gugustuhin. Para akong asong naging sunud sunuran sa kaniya.

This is just a bet.

A bet I never thought, it will become like this. Ganito na ba ako kabago para sa mga ganitong bagay na ngayon ko lang gagawin. Para akong baguhan.

"Will this bet will get in attach by the unexpected event?" I asked myself, habang nakatingin pa rin sa mga taong lumilibot rito.

Sa hindi ko inaasahan na mangyari, dumating yung babae na kanina lang ay pinag-pustahan, at iniisip ko lang.

What is she doing there?

Nalaman kong siya iyon ng bumaba ito sa isang Lamborghini. It was cool when she go out, I don't even know why she is there without bringing any companion who can be able to be with her.

Sinundan ko lang siya ng tingin mula sa malayo, pero ng umabot ng ilang minuto ang pagmamasid ko sa kaniya bigla itong napahinto, at tumingin sa likuran niya.

Does she knew?

Agad kong ibinaling sa iba ang tingin ko na hindi nalalayo sa kinatatayuan niya. Ng makita kong nakatingin siya rito sa kinaroroonan ko doon ko naramdaman na malakas makiramdam ang babaeng ito.

Hindi ko masyadong maaninag ang itsura niya dahil sa malayo siya, nalaman ko lang na siya ang babae kanina ng makita ko ang suot niyang damit na kulay periwinkle hindi ito gaano katingkad, sakto rin ito sa kulay ng balat niya na maputi at hindi gaanong kaitiman.

Ng mapansin ko na ilang minuto na rin ang itinatagal ng pagtingin niya ay doon ko palang naisip na tinted ang salamin na pinagawa ni mama at papa.

Baliw.

Hindi ko agad naisip iyon, nakalimutan ko pero alam ko. Kaya pala ito nakamasid pa, napalis lang ang tingin nito sa akin ng may biglang sumulpot na lalaki sa likod niya, tinawag niya ang pangalan niya na hindi ko naman marinig atsaka niya ito nilingon.

Ako ang susunod na tatawag niyan sa iyo, maghintay ka lang at makukuha ko iyang pangalan mo.

Nag-alinlangan pa ito habang tumitingin pa rin sa direksyon kung saan ako ngayon, pinag-masdan ko lang sila hanggang sa sumama ng maglakad sa kaniya yung babae. Saktong naka-parada ang kotse niya sa harap ng bahay namin.

Bumaba agad ako at nagtungo sa kusina upang tumingin kung may naka-gawa pang sandwich, ng makita kong may natitira pang dalawa. Kinuha ko ito at agad na kinagat yung isa habang hawak hawak ang isa sa kabilang kamay ko, kumuha ulit ako ng tubig na malamig na galing kanina sa bote na pinagkuhanan ko.

Dinala ko ang mga ito at bumalik ulit sa kwarto ko kung saan masisilayan kopa ang mga ito, ito ang pinagkaabalahan ng mapansin kong wala akong gagawin ngayong araw dahil linggo, weekend at family day.

I spend my time scrutinizing over them while watching them and rosing my feet into four. It gives me chill whenever I do this, I'm stay still hanggang sa maubos na ang kinakain ko pati na ang tubig na nasa baso.

She's too smooth, why wearing that kind of dress.

Masyado rin itong litaw sa likod , kita ito dahil nasa dibdib nito ang kapirasong buhok na kaninang nagsilbing harang nito, hindi ko rin naman napansin na ganoon ang kabuuan ng suot niya kanina dahil nakabagsak ang buhok nito mula sa likod, ng dahil sa haba nito ay aakalain mong hindi ito ganoon.

She looks so fragile and easy to shatter, that is my first impression towards her and regarding by her movements. Dahan dahan ito kung maglakad, puro damuhan ang tinatapakan niya ngunit nakahawak pa rin sa braso niya ang lalaki.

Inaalalayan niya ito, habang nauuna pa rin itong humakbang. Pumunta sila sa bench na katabi, at doon umupo. Hapon na kaya hindi na ganoon kainit hindi katulad kanina na lantaran ang mga maiikling damit ng mga babae at mga pang-summer na damit ng mga lalake.

As the vendor of street foods the boy sat up at go after it, I saw him choosing, then he show it to the girl if she would like it. Tumango siya at nakita kong bumili ito ng napakarami at kung bibilangin, hindi ako maka-hula dahil hindi ko kita ang mga kinuha nito.

Hindi ko aakalain sa sarili ko na manonood ako ng ganito sa totoong buhay, para akong nanonood sa telebisyon pero ito sa personal lang.

Ng nawala na sa sarili ang aking katawan sa panonood, dumiretso ako sa kama at doon ko hinayaan na bumagsak ang aking mabigat na katawan. Napagod ako sa kakapanood sa kanila, wala rin akong ideya kung kaano-ano niya ang lalaking iyon, kung makadikit at maka-hawak sa kaniya kanina parang malapit sa kaniya.

Hindi ko problema ang panghuhula pero bakit nag-iisip ako ng maaaring maging rason sa mga bagay na nangyari kanina sa kanila. Wala iyon sa usapan, pero bakit ayaw paawat ng aking isip sa kakaisip at ng aking pagkatulala na dulot ng pag-iisip.

"Kuya Jiger!" rinig ko iyon, hindi ko na lang ito sinagot at nanatiling nakatingin sa itaas kung saan kisame, ilaw at ibang mga disenyo ang makikita ko.

Wala naman akong nagawa kanina bukod sa pagkain ng sandwich- the heck! Baka iyon nga, hindi ko tuloy naisip na may nagma-may-ari ng tinapay na iyon kanin, wala na rin akong magagawa dahil naubos at nakain ko na ito.

Sakto lang para hindi ko maramdaman ang pagkagutom, ilang mga sigaw pa ang narinig ko ngunit alam ko na lilipas rin iyon at matatanggap rin niya na tapos na, nangyari na at hindi na kailanman maibabalik pa.

"Kuya Jiger! Bumaba ka!" rinig kong malakas na sigaw ng aking kapatid na hirap pa rin maka-move on para sa dalawang piraso ng tinapay.

Natinag lang ako ng maramdaman ko ang sunod sunod na malalakas na katok ang ginawa ng aking dimohong kapatid. Is this matter are important to him?

"Gaano ba ka-importante iyong tinapay na iyon para gawin lahat ng ito?" buwisit na buwisit ako ngayon dahil sa sinisira niya ang kalahating araw ko.

"Hwag ka ngang maingay, may mga bisita nasa baba, mga kaibigan ko" sabi ni Jigiron.

Sabi nito sa mahinang boses na sapat na upang marinig at maintindihan na nandito nga sila at kailangan nanaman maging plastic. Wala akong kinalaman sa kaibigan niya pero bakit ipinapaalam niya sa akin ang mga bagay na ito.

"Anong gagawin ko? Ako ba ang kaibigan? Ako ba ang magpapakain?" naiinis na sabi ko, naiinis din ako dahil sa mga epal na ito.

Yung minamasid ko kaninang babae kasama ang yung lalake, yung kapatid ko naman sinasabe na narito daw ang mga kaibigan ng ulol.

"Baliw, hindi. Pwede rin, tara sa ibaba baka isipin nila na nagkaroon ako ng kuya na walang good manners" tinignan ko ito ng matulis. Hindi ba dapat siya iyong tatawagin ko non, dahil kanina sigaw siya ng sigaw tapos kanina kumatok pa ito ng malalakas, gusto niya yatang sirain ang pinto.

"Tara na" wika pa nito bago ito tumalikod sa akin, at nagtungo papunta sa sala.

Hindi ako yung kaibigan at dapat hindi na rin ako nakikisali roon, walang space para sa akin. Hindi ko rin kilala ang mga iyon, wala iyon sa aking plano.

Iniayos ko ang nagulo kong damit at nag-suot ng tsinelas. Lumabas ako at sinarado ang pintuan, hindi ko pa ganoon kita ang mga bisita ni Jigiron pero may nararamdaman akong kakaiba.

Hindi rin ito pamilyar sa akin, dumiretso ako hanggang sa makita ko likod ang mga ito na nakaupo sa sofa, nakatalikod ang mga ito, talagang hindi nila makikita ang mukha at itsura ko pero ramdam nila ang presence ko.

About a minute bago ako tuluyan na mapunta sa gilid, abala ang mga ito sa pakikipag-kwentuhan sa mga bagay bagay, nagtaka ako ng makita ko ang kaparekong kulay at disenyo ng damit ng babaeng kanina ay pinagmamasdan ko lamang.

My mind thoughting that maybe this was just a coincedence at siguro kapareha lang niya ito ng pananamit. Pero pareho ang mga ito ng postura ayon sa pagkakatingin at pagkakabisado ko.

Nalibang ako sa paraan na alam ko, ang pagmasid sa kaniya ngunit ngayon ay mas naging maingat dahil sa nangyari kanina. Mabilis siyang makaramdam at agad na nalalaman kung sino ito.

Mahirap itong pagmatyagan kung sakali, pero swerte ako dahil hindi iyon ang ibinigay ni Heitte. Hindi pa rin ako lubos na mapakali, ng nakita ko itong natahimik. Doon ko ibinaling sa iba ang direksyon ng aking mga mata at dahan dahan ang ginawang paghakbang upang makalayo sa lugar na ito.

Mas mabuti ng matawag na walang manners, kesa sa mapahiya ng harap harapan. Pero sa mga baguhan na turing sa sarili gaya ko, ay kailangan talagang maging maingat sa gagawing mga pagkilos.

Kasalanan ito ni Heitte! Kung sinabi niya sa akin ang pangalan niya, hindi na sana ako gumagawa ng ganitong mga wirdong bagay.

It so sucks, it makes me awkward by my own moves, sarili kong hakbang pero puno ng alinlangan at paninisi sa kaibigan kong iyon. Tahimik, mala demonyo kung magpagawa.

Ng mapansin ko na bumalik ulit ito sa pakikipagkwentuhan sa barkada pa nito ay doon na ako bumalik sa kwarto at doon na lang ako nag-stay, ayaw kong bumaba kahit pa tinawag ako ng kapatid ko.

This is the first move, wala pang mga galawan na naganp ngunit maituturing ko ng unang hakbang iyon. Ang pag-alam na lang sa pangalan niya ang kulang para masundan na ng isa pa.

This would be great, along with my cautious moves.

Bigla kong naalala ang mga sinabi ni Heitte kanina na mag-ingat ito ba ang sinasabi niya? Dahil kung oo, bakit alam niya na kailangan kong mag-ingat? Is this because he've been spying her before? O baka kilala na niya ito?

Nakakalito ang mga sinasabi niya, ayaw kong mag-isip, pero ang mga salita niya ang pagpapa-isip.

Kung alam ko lang ang tungkol kay Heitte ay sana hindi ako nag-iisip ngayon ng mga salitang kaninang binitiwan at ipinagwalang bahala ko kanina, na ngayon ay makahulugan na.

I will play with the deal, and make it as my own game, I can only take a move while the prey know nothing but to wait and be bite.