The Hidden Power of Monroe

Chapter 4

HINDI parin ako makapaniwala sa nakitang labanan kanina, actually this is the first time that I've shown someone's fighting with their powers. Yah,. I have power but I didn't know how to use it, Dahil minsan lang naman ito kung lumabas. Katulad ng Bata ako, It's suddenly appeared when I'm in trouble. But when I grow up, it's also suddenly stop. Except of invisibility and teleport because I can use it where ever i want and what I ever do. I'm currently walking in the woods through our house, you know we live in not really in the forest but may a little bit.

When i was a child I accidentally control the fire, when someone tried to hurt me, I was so shocked that time. I cried so much because i don't know how to escape, but when that man slap me so hard, i don't know what happened next but there are fire in my hand. The blue fire rather, because of anger i throw it to him then suddenly that man suddenly vanish. I don't know what happened but the first thing that i did is to run and tell to my mother. And now I grow up already. Alam ko na kung bakit yon nangyari. Like what my mother said I'm different than others, because I'm special. Naglalakad lang ako ng biglang may sumulpot a harap ko, sa sobrang gulat ay natumba ako. And the the girl help me to stand.

" H-hi" alangan nitong ngiti. I know her, she's one of the group of Pyro.Yong nakiupo samin ni beth.

" once again I'm Leecha" pagpapakilala nito, at tinulungan syang tumayo. At nilahad ang kamay. I know they are kind. Kaya tinanggap ko ito at nakipagkamay.

" M- monroe" alangan ko ding sabi. Nang mapansin nito ay kaagad itong nag react.

" Ooh! Don't be affraid we are good! " Nababahalang sabi nito.

" We know you Monroe, and I'm here cause I'm willing to help you." Ani nito sa seryosong boses.

" H-how?" Kinakabahang sabi ko. They are powerful nararamdaman ko ang aura nya.

"Go with us" sabi nito. Alam kng chance ko na to para tuparin ang sinabi ko kay mama,

" saan? Please explain further" nagmamakaawang sabi ko. Bumuntong hininga ito bago nagsalita.

" Go with us in Asturias, Land where magic exist. You belong with us monroe, your not safe here anymore" mahinahong sabi nito.

" Alam kong naguguluhan kapa, but you have to, if you wanna know bout your self." Naguguluhan man pero tumango nalang ako, this is what my mama want.

"Waah! Oh my Monroe! I make sure na hindi mo ito pag sisihan." Masayang sabi nito. Ngumiti lang ako sa kanya.

" So, are you going home na?" Masayang sabi nito.

" Hahaha hindi ko alam na masaya ka palang kausap Leecha." Natatawang sabi ko.

" Wait wait! " Sabi nito ng nagtangka akong umalis.

" Bakit? Uuwi na ako baka nag aalala na si mama" mahinang sabi ko.

" Can i go with you? I wanna know who's you parents are!" Excited nitong sabi. Kaya napakamot nalang ako ng ulo bago tumango.

" It's only parent, cause i have my mother only. I don't have father." Mahina kong sabi pero hindi naman kababakasan ng lungkot.

" Oh! Im sorry Monroe, I didn't meant it" Hinging paumanhin nito. Humakbang na ako paalis sumunod naman ito. Tahimik lang kaming dalawa hanggang sa basagin nito ang katahimikan.

"I'm glad i was the one who saw you first Monroe." Malungkot na sabi nito, Patuloy lang kami sa paglalakad.

" Bakit?" Tanong ko dahil mababakas ang lungkot sa boses nito.

" You know, I'm the weakest in our group. Si Ezra? She find 5 magic user, thunder got 3 or 4 I forgot. While Earthro find 5 but he said he find 1 only magic user, They don't want me to felt to my self." Malungkot na sabi nito. Nahabag naman ako sa sinabi nya.

" Alam mo Leecha, hindi porke't 1 lang ang nahanap mo eh mahina kana, look! You convinced me! Means you're really not weak" pagpapagaan ko ng loob nya. Ngumiti na ito ng malawak.

" Oww! Thanks Mon!" Sabi nito saka ako niyakap, niyakap ko rin sya pabalik. Saka nag tuloy tuloy sa paglakad hanggang sa makaabot kami sa bahay.

" Malapit na pala matawag sa forest ang bahay nyo Mon" sabi nito sabay tingin sa kabuuan ng bahay.

" Kailangan eh, saka tahimik dito." Sabi ko saka binuksan ang pinto.

" Halika pasok ka, tatawagin ko lang muna si mama Raya." Umupo naman ito sa may sofa. Umakyat na ako sa hagdan, ng nasa labas na ako ng kwarto ni mama kinatok ko na ito

" Mama, si Monroe to! May bisita ho tayo ma!" Sigaw ko. Hindi naman nag tagal ay bumukas ito.

" Nandyan kana pala nak" saka ako hinalikan sa noo.

" Kailan pa tayo may bisita?" Inakay na sya ng mama nya pababa.

" Si Leecha ma, she's one of those students whose looking a magic user like me" Napatingin naman ang mama nya sa kanya. Saka bumuntong hininga.

" Monroe, Ito na siguro ang huli nating pagkikita mag iingat ka doon" Umuna na ang mama, bago sya sumunod. Nang maka baba ay nakita nya ang dalawa na seryosong nag uusap,

" Is there okay here?" Napatingin naman ang dalawa sakanya. " Come here nak"

" Sana hija tuparin mo ang pangako mong hindi mo pababayaan ang anak ko, makakaasa ba ako?" Hinawakan ng mama nya ang kamay ni Leecha saka hinimas. Ngumiti lang ang bago nyang kaibigan.

" Wag po kayong mag alala tita she's in good hands" paninigurado nito. Alam kong nag aalala si mama para sakin, pero natatakot din ako sa mangyayari walang may alam kung ano ang kaya kong gawin. Bata pa lang ako ay lumalabas na ang nakatago kong kapangyarihan pero tulad nga ng sabi ko kusa itong lumalabas gustuhin ko mang ipalabas o hindi, Para bang may sarili itong isip. Katulad dati sa inis ko sa bayabas dahil hindi ko makuha tinitigan ko ng masama at laking gulat ko nalang ng mahulog ito at nagka piraso piraso hanggang sa parang naging abo ito. Nakatulala lang ako at hindi alam ang gagawin. Hindi ko na sinabi kay mama dahil ayaw ko syang mag alala.

" Okay ka lang Monroe? "Bakas ang pag aalala sa boses ng ina. Kaya nabalik ako sa kasalukuyan, Matiim din ang titig ni Leecha,

"W-wala ma, May naisip lang po" tumango lang ang ina. Bago umalis papuntang kusina. Naiwan kaming dalawa at walang nag sasalita.

" Okay ka lang Leecha? There something bothering you?" Hindi kasi ito nag sasalita at malalim ang iniisip, Nagulat naman ito.

" H-ha? A-ah wala haha " alangan nitong sabi.

" C' mon, you can tell me" I know something's bothering her. Napabuntong hininga ito bago tumingin sa kanya. Nagdadalawang isip kung sasabihin o hindi, sa huli ay sinabi din nito.

" Alam kong pag katapus nito magdadalawang isip ka if you'll going with us or not, but I want to give you a change to think first." Mataman lang itong nakatitig telling to hear her out.

" Na pre pressure ako Monroe, alam mo ba kung bakit namin hinahanap ang mga may magic? Or mga magic user like you?" Umiling lang ako dahil hindi ko naman talaga alam.

" Iniipon kayo para pagdating ng digmaan may roon tayong malakas na pwersa. " Nagulat ako sa rebelasyon nito. Isasabak kami sa digmaan? Hindi naman ata tama yun! Napaigting ang panga ko sa galit.

" So, yun ang silbi namin? Ibubuwis namin ang buhay para saan? At bakit may digmaan!" Naiinis na sigaw ko dito. Bigla namang sumulpot ang ina nya.

" Hindi mo yan sinabi kanina sakin! At sa tingin mo papayagan ko ang a-anak ko na sumama kong alam kong hindi sya magiging ligtas doon!"

" Tita Raya, sinasabi ko po to para maging aware po kayo. Iyon ho kasi ang nakasaad sa propesiya. May magaganap na malaking digmaan, hindi lang sa Asturias kundi pati ho dito sa mortal world Tita, Monroe, kaya hindi din magiging ligtas si Monroe kung hindi nya mahahasa ang kanyang kapangyarihan." Paliwanag nito. May point din naman ito. Nakatulala lang ang mama nya bago tumingin kay Leecha.

" B-basta bantayan mo ang anak ko Leecha!" Tumalikod na kaagad ito. Alam kong nasasaktan si mama at ayaw nitong makita ko.

" Basta Monroe, don't forget. Trust no one! Even me, understand?" Yan din ang sabi ni mama kaya tumango ako. Ngumiti ito ng matamis bago nag salita.

" So, sasama kana mamaya?" Nagulat naman ako dahil agad agad.

" As in mamaya na tayo aalis?" Paninigurado ko,

" hahaha you're so cute Mon, yes. Mamaya na." Hindi naman nagtagal tinawag na kami ni mama para kumain,

Masaya naman kaming kumain at maraming kuwento si Leecha na nakakatawa, tawa naman kami ng tawa ni mama.

" At meron pa Tita, Monroe yung bola po pinulot ko hindi ko alam kong bakit sila tumatawa yon pala Tae yong bola nilagyan lang ng illusion hahahahah!" Napahawak pa ito sa tiyan sa katatawa. Napailing nalang kami ni mama pero natatawa din.

" Ikaw talaga hija haha sige na bilisan nyo, para makaalis Na kayo. Monroe, naimpaki ko na ang mga gamit mo para wala kanang gagawin." Naglakad na kaagad si mama pagkatapos nitong sabihin.

Naiiyak sya habang kinukuha ang maleta sa ina,

" M-ma, kailangan b-ba talaga?" Naiiyak nyang sabi. Binitawan ng mama nya ang maleta at hinigit sya payakap.

" Ang anak ko talaga! Magkikita pa naman tayo ah!" Biro nito pero bakas parin ang lungkot. Binitawan na sya ng ina, pero ayaw nyang bumitaw ayaw na nyang umalis.

" M-mama! Wag nalang kaya a-akong u-umalis!" Malakas na iyak nya ng pilit binibitawan ng mama nya ang kamay nyang nakayakap dito.

" Monroe! Makinig ka! Kailangan nyo ng umalis sige na! " Matigas na sabi nito na lalo nyang ikinahagulhol.

" Mama!" Sigaw nya ng mabitawan nya ito. Nasa labas na sila at nandyan na naghihintay ang sasakyan, si Leecha lang ang susundo sa kanya, dahil may kanya kanyang sinundo ang iba.

" Leecha! Kunin mo na sya! " Sabi ng mama nya saka pumasok ng sasakyan.

" M-mama! You can't do this to me!" Sigaw nya at kinakatok ang pinto. Habang ang ina nya ay naka upo lang sa likod ng pintuan at tahimik na umiiyak. Nakatakip pa ang bunganga ng kamay para hindi nito marinig.

" Mahal na mahal kita Monroe a-anak ko!" Iyak nito. Naririnig nya ang sigaw ng anak sa labas.

"M-mama! You can't do this to me!" Iyak ng anak nya at kinakatok pa ang pintuan.

" Halika na Monroe, wala ng oras baka maiwan na tao." Rinig nyang sabi ni Leecha, hindi naman nagtagal ay narinig na nya ang papaalis na sasakyan. Lumabas sya at tiningnan ang papalayong sasakyan, Napakasakit para sa ina na mawalay sa anak.

Si Monroe ay tahimik lang na nakayuko sa sasakyan, napabuntong hininga si Leecha.

" Monroe, kailangan mong masanay na wala ang mama mo, kailangan mong maging malakas." Kumbinsi nya sa bagong kaibigan. Tumingin ito sa kanya.

Pero hindi nagsalita, bumalik kaagad sa pag subsob sa umuan. Hindi nalang nagsalita si Leecha hinayaan nya ito.

While Monroe feeling not well, she want to cry a lot. But she don't wanted to make Leecha worried. Kaya tahimik lang sya at hindi nagsasalita. Napatulo ang luha nya but she immediately wipe it, she's hurt so much and she miss her mother even though they seeing each other a while ago. Maybe the thought of not seeing her anymore is makes her heart broke into pieces. Umub ob ulit sya sa upuan at tahimik na umiiyak.

" Malapit na tayo sa lagusan Monroe, hindi tatagal makikita na tayo ng mga kaibigan ko. If you don't want them see you in that condition then starts to wipe your tears." Alam ko yon pero tumahimik nalang ako. Hindi naman nagtagal ay huminto na din sa wakas ang sasakyan at may naririnig na syang mga boses,

" you're going to be safe there Luna, don't worry" Sa boses palang ay alam na nyang si Ezra ito.

"C' mon Monroe!" Sabi ni Leecha saka ako tinulungan pababa. Tumingin ako sa paligid at mga puno lang ang nakikita ko. ' where are we?' tanong ko sa sarili. Nang makababa kami ay kaagad silang napatingin. Siguro inaasahan na nilang sasama ako, dahil basi sa tingin nila ay parang hindi na sila nabigla.

" Were waiting for hours now! Bakit ang tagal nyo!" Galit na sabi ni Pyro, nanggagalaiti pa ito sa galit saka umuna ng alis. Sininyasan naman kami ni Thunder na sumunod. Marami rami din pala kami.

Lady Kimmy