Fatal Attraction

Chapter 7

Dammit, he knew how agonizing it was to be left behind. "Savina...Hindi ko intensyon na saktan ka."

Her mouth trembled again. "Umalis ka na, habang nakikita pa kitang umalis."

"Ginawa ko ang lahat upang hindi kita masaktan, Savina. Apparently, I've managed to do the exact opposite. I'm sorry." Brady wanted to kick his own ass. He scrubbed an unsteady hand over his face. "Don't let me make you cry. Hindi ako karapat-dapat upang pag-aksayahan mo ng luha, sweetheart."

"Brady." Paanas nito. "Hindi naman kita iniyakan ah. Kilala na kita. Ang kailangan ko lang gawin ay tigilan ang--" Natigilan ito saka napapikit ng mga mata. "Salamat at iniligtas mo ang buhay ko. Ngayon, umalis ka na, okay?"

"Not okay." Sabi niya saka mahigpit niya itong niyakap at hinagod-hagod ang likuran nito. "Hindi na ako aalis, this time. Dito lang ako sa tabi mo."

"Fool me once, shame on you. Fool me twice, shame on me. Three times makes me a complete imbecile, Dimples."

Kumalas na siya sa pagkakayakap niya rito at bumuga ng hangin. Hindi naman niya maintindihan kung bakit pinagpawisan siya. Tulad noong una siyang makasakay ng chopper sa training. But it was the least he could do for her. He'd screwed up...he'd fix it. "Sinusumpa ko sa libingan ng--" Natigilan siya at napalunok. "Basta dito lang ako at hindi kita iiwan."

"For a week? Two weeks?"

Kailangan talaga niyang mangako rito para mapanatag ang loob nito. "Until you tell me to go. And mean it."

Napasinghap ito. "Ano bang sinabi sayo ni dad?"

"Forget him. Tungkol ito sa ating dalawa."

"Sa ating dalawa? Pinapatawa mo ba ako? At isa pa, wala ng rason upang manatili ka pa rito. Mag ha-hire nalang ako ng bodyguard."

"Pinagkasunduan na namin 'yan ng dad mo."

Umiling-iling ito. "Kahit ano pang sinasabi ni dad sayo, hindi ako makakapayag na gagawin ka niyang babysitter. Hindi kita kailangan."

He recognized her defensive tactics. He'd once shouted those words to his father...and lived to regret them forever.

Hindi kita kailangan.

Nagpabalik-balik sa utak niya ang huling kataga na 'yan ni Savina. Ayaw niyang siya ang maging malaking pagsisisi ng dalaga. Kahit pa ikakagalit nito ang pagpapanatili niya sa tabi nito.

"Malas mo lang dahil simula ngayon ay didikit na ako sayo na parang linta."

"Subukan mo lang."

His fierce laugh held no humor. "You know better than anybody those are fighting words, sweetheart." Her eyes fired a warning, and he shook his head. "Don't test me."

Kinuha na nito ang kanyang sapatos at isinuot ang mga ito. "Oh siya sige, sasama na ako sayo. Nasa mga kamay mo kasi ang kaligtasan ko. But I'm done letting you make my emotional decisions." She stabbed her finger into his sternum. "I choose how I feel, not you. Got it?"

He rubbed his chest. The curvy blonde in front of him was vibrating with fury, her cheeks flushed, her eyes smoldering. She'd always made her own choices. But a smart man knew when to keep his mouth shut.

"As you wish." Iyon na lamang ang nasabi niya at sinundan na niya ito palabas ng hallway.

Binigyan naman ni Dr. Miranda ng prescription bottle si Savina. "Check in with me tomorrow for a follow-up exam." He kissed her cheek, then watched her stomp down the corridor. Siya naman ngayon ang binalingan ng ama nito. "Don't disappoint me, Roque." Dr. Miranda inclined his head at Savina, tapping her foot in front of the elevator. "Most important, don't disappoint my daughter."

Ngunit kapalaran na yata niya ang e-disappoint si Savina. Pero kahit buhay niya ay iaalay niya rito para hindi na niya ma disappoint ang dalaga sa pagkakataong ito. Ang mapait na karanasan kasi ang nagturo sa kanya sa halaga ng pagkabigo. "I won't" Matatag niyang tugon sa doctor saka siya nagpaalam dito.

Naghintay lang naman pala sa kanila si Taylor sa baba. "May natanggap akong isang nakakabahala na mensahe. Sabi ng mga pulis, na maayos at malinis daw ang bahay ni Savina, at wala ni anumang kalat silang nakikita."

"What?" Manghang saad ni Savina.

Napalingon sa kanila si Taylor. "No bodies, no blood, and no bullet casings."

Napamura si Brady. Kung ganon, sino ang nag hire sa kanya? Ano ba itong gulong kinasasangkutan nila ni Savina? "I want to see it for myself. Kailangan din kasi ni Savina ang mga gamit niya."

Sumunod naman sa kanila si Taylor hanggang sa bahay ni Savina. At tama nga ang sinabi sa kanila ni Taylor. Ang linis ng bahay na para talagang walang kaguluhang nangyari. Wala na rin ang mga dugong tumilamsik sa sahig. At 'yong first aid kit ni Savina na iniwan nila sa center table ng sala ay wala na rin ito roon. Kahit ang pintuan ng kwarto nito na tadtad ng bala ay parang pinalitan din ito ng bagong pinto.

Napasinghap si Savina sa nakita. "Imposible 'to."

Tiningnan ni Brady ang suot niyang relo. "Mga tatlong oras kaming namalagi sa hospital." Aniya kay Taylor. "Sa loob ng tatlong oras na iyon, hindi imposible na may mag-aayos at maglilinis sa kalat dito."

Napatango sa kanya si Taylor at binalingan si Savina. "Wala ka ba talagang ideya kung anong kailangan sayo ng mga lalaking iyon?"

"Ahm..." Tila nauutal ito at mabilis naman niya itong sinenyasan na tumahimik nalang. "Wala."

Nagpaiwan sa kwarto si Brady samantalang pumunta naman sa front door si Taylor. Hanggang sa biglang nagsalita si Taylor mula sa sala. "May naiwan pa rito na tilamsik ng dugo sa sala."

However, blood spatter was useless without DNA samples to compare. The men he'd killed wouldn't be listed in any database. Brady rested his palm on the Glock holstered at his thigh while Savina packed a suitcase and her laptop. Kung sinuman ang nagtangka sa buhay ng dalaga, makapangyarihan talaga ito at may koneksyon sa lipunan.

Habang naghahanda naman sila sa kanilang paglisan sa bahay na iyon, binalingan ulit ni Brady si Taylor. "Mawawala muna ako ng ilang buwan. Wala na kasi akong makakain sa hapag eh." Pabiro niyang wika sa kaibigan.

"Siguraduhin mo lang huh, pare." Mapanudyong wika nito at tsaka mahina silang nagkatawanang dalawa.

Taylor followed them in his car and then guarded Savina while Brady made a rapid sweep through the grocery store. Hanggang sa humiwalay sa kanila ng landas si Taylor at si Brady naman ay nagpatuloy sa pagmamaneho hanggang sa makarating sila ni Savina sa bago niyang matatawag na bahay.

Juggling grocery bags, Brady unlocked the security gate of his private boathouse. He punched in the alarm code for the front door. The property was fortified by a chain-link fence around the woods and the river on the sides. Siniguro naman niya na walang makakapanakit doon kay Savina dahil sa seguridad ng lugar.

Hindi nga lang niya maintindihan kung bakit na te-tense siya sa mga oras na iyon. Marahil ay unang beses kasi siyang nagdala ng babae sa pribadong bahay niya at sila lamang dalawa.

Tigilan mo na nga 'yang mga iniisip mo, Brady. Walang dapat mangyari sa kanila ni Savina. Sisiguraduhin niya 'yan.

Inilapag na ni Brady ang kanyang mga pinamili sa kitchen counter. "Coffee or tea?"

"Titingnan ko muna kung anong pain meds ang iniresita ni dad." Kinuha niya ang pill bottle mula sa kanyang purse. "Vicodin. I could stand a couple of these about now."

"You can have one." He set the bottle and set it on the counter. "Pero huwag kang uminom niyan na walang laman ang tiyan mo. Ano bang gusto mong kainin?"

"Ikaw na ang bahala. Ikaw naman ang cook, di ba?" Kibit-balikat na saad nito. "Tatawagan ko muna si Darwin--"

Brady held up his hand. At saka nagpatugtog ito ng musika. "We should cover noise to thwart long-range listening devices," he murmured to Savina. "Besides, you gonna enjoy this music." He said and passed her his handheld unit.

She stared at the high-tech device. It was the size and shape of a slim cell phone and had a color LED screen. "Um...hindi ba ako magkakamali sa pag dial nito? Baka naman number ng Malacanang ang ma dial ko rito."

Napatawa naman siya sa pahayag nito. "Okay, para may alam ka sa aparatu na 'to. Ang official term niyan ay high-tech infrared tactical communication unit, TCU for short." Paliwanag niya at tinuruan niya ito kung paano tumawag.

After several minutes she disconnected. "Hindi niya sinagot ang mga tawag ko sa cellphone at sa landline niya. Baka may sunog na nirespondihan."

Kinuha ulit ni Brady ang kanyang TCU mula kay Savina. "Basta ang importante, nakatago ngayon ang package ng lolo mo. Bukas nalang natin kukunin 'yon, kapag mabuti na rin ang pakiramdam mo."

She dragged her suitcase through the open room that comprised the bottom floor. "Kailangan ko munang maligo."

Nasa banyo na si Savina habang nagluluto naman ng makakain nila si Brady. Isang ham-and-veggie omelet naman ang niluluto niya. But first things first, he loped upstairs and made his king-size bed with fresh linens. Pagkatapos ay pumunta na siya ulit sa kusina.

He opened the windows in the sunny kitchen to coax in the river breeze. Then he sipped a frosty root beer instead as he chopped tomatoes, green peppers and onions.

Naisip tuloy bigla ni Brady na it was good to be home. Because there was really a moment of peace. Kaya samantalahin muna niya ang mga pagkakataong iyon.

*****