Napapansin ni Thara ang mga taong nadadaanan nila habang naglalakad. The stares felt strange, almost questioning, yet everyone still managed to greet her politely. Siyempre, ngumiti rin siya pabalik, maski pilit.
Smile lang, Thara, kaya mo ‘to, she told herself silently.
Pero may kakaiba siyang napansin. Wala ni isa sa kanila ang naglakas-loob tumingin kay Rozein. Lahat nakayuko, halatang takot silang masulyapan ang lalaki. Binabati naman nila ito, pero wala man lang sagot na nanggaling sa kanyang kasama.
Kahit kailan, bugnutin talaga ang lalaking ‘to, naisip ni Thara. Simpleng pagbati lang, hindi nito magawa.
Nang pumasok si Rozein sa private elevator, mabilis niya itong sinundan.
“Grabe ka naman, ang rude mo,” bungad niya kaagad, hindi mapigilan ang inis. “Over thirty people greet
