Chapter 9: Hiya
Parang mahihimatay ako sa nangyari kanina halos hindi na ako makahinga dahil sa sobrang kaba at sobrang lakas ng pintig ng aking puso kahit galit na si sir Van ay hindi ko iyon napansin bagkus ay ang sobrang lapit namin kanina ang hindi mawala wala sa aking isip hanggang ngayon. Wala akong nagawa sa isang oras na lumipas kung hindi nakatotok sa computer at paglalaro sa ballpen na aking hawak ang siyang pinagtotoonan ko ng pansin. Kahit nag aals dose na hindi pa rin ako tumayo kasi kung tatayo ako baka matumba ako dahil nanghihina pa rin ang tuhod ko. Makalipas ang dalawang minuto ay napansin kong bumukas ang pintuan sa opisina ni sir Van ibig sabihin niyon ay lalabas ito. Hindi talaga ako tumingin sa kanya nagfocus ako sa computer kahit wallpaper lang ang laman nito tiniti
