Captivated

CAPTIVATED 23

Aaron's POV

It's been 23 hours pero wala man lang akong natanggap na tawag or message from Alexandra. Nasaan naba yung babaeng yun?

I know she's been busy a few days ago but hindi naman niya siguro ako makakalimutan right?

"F*ck..." I muttered to myself habang nakaupo ako sa sofa at inaantay na magring yung phone ko.

Wala kaming pasok today and she said marami siyang gagawin kaya hindi kami magkikita ngayon but she never told me na hindi siya magpaparamdam sa akin. Argh! Umiinit na ang ulo ko.

"Problema mo jan?" tanong ni Ralph tsaka umupo din sa sofa na may dala pang popcorn at binuksan yung tv at nagtungo ng netflix.

"Tawagan mo nga yung phone ko." I demanded. Dahil baka maitapon ko ito kung sakaling yung phone ko nga ang may sira.

"O-okay." Nagtataka man ngunit ginawa niya rin. He dialed my number at nagring naman yung phone ko.

"F*ck, f*ck, f*ck!!!!" Dirty words came out from my mouth.

"What was that for?" Kunot noo nitong sabi. "LOVE QUARREL?" dugtong pa niya.

"Ewan!" I uttered.

Tumayo na ako at nagtungo sa kwarto ko. I changed my clothes tsaka kinuha yung susi ng kotse na nakasabit sa likod ng pinto.

I drove my car as fast as I can. Hindi ko naman kayang tumunganga lang at mag antay kung kelan niya ako tatawagan. Pupuntahan ko nalang siya at maghanda handa sa akin ang babaeng yun! Pano niya nagawang tiisin ang pogi niyang boyfriend huh? Tsk! Lagot ka sakit Alexandra. Marahang napakagat ako sa lower lip ko habang nagda-drive.

*dingdong*

Tunog ng doorbell ng pinidot ko ito ngaunit wala paring nagbubukas ng pinto. Pinindot ko ito ng makailang ulit pero parang wala atang tao dito. Hmm... Alexandra nasaan kana ba?

Bahagya akong napaghawak sa dibdib ko ng biglang bumilis ang t***k ng puso ko na tila ba bigla akong kinabahan.

After 10 minutes na pag-aantay ay wala paring nagbukas ng pinto kaya bumalik nalang ako sa kotse habang paulit ulit na tinatawagan ang phone ni Alexandra.

Agad nawala ang pagkayamot ko sa kanya at napalitan ng kaba at pag-aalala because  it's been 23 f*cking hours since her last call. And worst, wala siya sa condo so where did the hell she is? Argh! Alexandra please answer my call...I wanna hear your voice and make sure na okay ka. P*ta! 

Alexandra's POV

Nang imulat ko ang aking mga mata. Isang pamilyar na wall design ang nakatawag pansin agad sa akin. Kaagad akong bumangon sa kama at nagmumuni-muni habang tinitignan ko ang kabuoan ng kwarto.

"Nasa panaginip pa din ata ako..." nasabi ko nalang sa sarili ko at kinusot ang aking mga mata but s**t!

O.O

Ilang ulit kong kinusot ang mga mata ko pero ganun parin ang nakikita ko. s**t! Totoo ba to? Nandito ako sa dating kwarto ko? Nasa Bacoor, Cavite ako?

"Oh~come on Alexandra! You're just hallucinating. You can't be here okay? Nasa Maynila ka okay?" I muttered to myself ng biglang bumukas ang pinto at bumungad sa paningin ko ang mukha ng dati pa naming mga katulong dito sa mansion. Uh-oh~ totoo na 'to bes!

"Magandang Gabi po Seniorita. Nakahanda na po ang hapunan niyo at tinatawag na kayo ng inyong Papa sa baba." Sabi nung isang katulong sa akin na siyang lalong nagpadagdag ng question marks sa ibabaw ng ulo ko. Magandang Gabi?  Kakagising ko nga lang tapos magandang gabi? So buong umaga ako natulog ganun? At si Daddy? Oh my gosh! Ang g**o!

Bahagya akong natigilan at pilit kung inaalala ang nangyari.

Ang huli kong natatandaan ay tinawagan ako ni papa kaya lumabas ako pero hindi ko siya nakita. Yung assistant lang niya ang nakita ko and after nun is wala na akong maalala. Hays! So ano? Nagteleport ako dito ganern? Hmm... hindi kaya--

"Anong araw at oras na ba?" Tanong ko sa katulong namin.

"Friday na po ngayon Señorita at mga nasa 8:30 Pm na po tayo." Marahang sagot naman nung isa at namilog naman ang mata ko sa narinig ko. So what the heck? It means I've been sleeping here for almost 24 hours? Oh my Gosh! This is Crazy! Kailangan kong tawagan si Aaron at baka nag-aalala na yun sa akin.

Kinapa ko sa kama ang phone ko pero wala akong makita. Shits! Mukhang naiwan ko pa ata yung phone ko sa condo.

I hurriedly go down the stairs para hanapin si Daddy.

"Daddy!" I half yelled habang bumababa ng hagdan. I know siya may gawa nito. Minsan niya na akong pinadukot dati nung sumama ako sa girls night out para lang ibalik dito sa bahay. Pero bakit? Did I do something wrong?

"Oh hello my Princess." Matamis na bati nito sa akin.

"Daddy! Explain this to me!" Bungad ko sa kanya ng makababa na ako.

"Kumain kana muna at lalamig ang pagkain." He said. Napatingin ako sa pagkain at bigla naman akong nakaramdam ng paghilab sa tiyan ko. I'm freakin' starving! Ilang oras ba naman akong tulog? Hmp! Umupo na din ako tsaka nagsimula ng kumain.

"Ano Daddy? Sabihin mo?" Sabi ko dito habang ngumunguya ng pagkain.

"Hindi kana babalik dun. Hindi ko gusto ang pakikipag-date mo sa lalaking yun." Seryosong sagot nito.

Alam niya na pala. Well, I'm not surprised anymore dahil alam ko namang kahit wala siya ay minomonitor niya ang mga gawain ko.

"But why? Don't tell me bawal parin ako mag boyfriend? Daddy sabi mo okay lang sayo basta college na ako. Remember?" Pagpapaalala ko sa kanya dahil yun ang sinabi niya sa akin.

"Yeah I know binigyan kita ng kalayaan ng humantong ka ng college pero hindi ko sinabing makipag-date ka kung kani-kanino." He replied.

"Daddy, hindi siyang kung sinu-sino lang. Anak siya ng isang businessman and besides I love him." I complain.

"That's it. Anak siya ng businessman. Isang traydor  na businessman. Don't you know na yung papa niya ay isang empleyado dati ng Mercado Real State Corp.?  He used to be the assistant of your grandfather dahil si Papa pa noon ang nagmamanage ng company natin. Alam mo ba ang ginawa niya? He betrayed us at benenta niya lahat ng confidential files ng company natin kapalit ng pera. And now nagtayo siya ng business which is kapareho sa atin. Maaaring hindi siya nakulong dahil sa kakulangan sa evidence pero hindi naman ako papayag na pati ikaw ay mapunta sa kanila." 

*mouth hanging open*

Hindi ako makapaniwala sa sinabi ni Daddy.

"But Daddy, I love him so much." Nasabi ko nalang. Ayoko namang maghiwalay kami ni Aaron. Siya na ang pinangarap ko noon pa man.

"Makakalimutan mo din siya." Bahagyang tumulo ang luha ko sa sinabi  ni Daddy. I can't Imagine living in the future ng hindi ko siya kasama. Mahal na mahal ko siya T.T

"Now, prepare yourself at sa susunod na araw ay ihahatid kita sa tita mo sa New York. Doon kana mag-aaral." Bahagyang nanigas ang luha ko sa huling sinabi ni Daddy at tila ba tumigil sa pag-ikot ang mundo kasunod ng unti unting pagkawala ng ilaw sa paligid ko.

"Ne--new york? Hi-hindi ako papayag Daddy." Tugon ko sa kanya at tsaka tumayo na at umakyat pabalik sa kwarto ko habang patuloy na umaagos ang luha sa mga mata ko.

Hindi ako makapaniwala na magagawa sa akin 'to ni Daddy. Kung ano man ang problema noon, bakit kailangan pa kaming madamay? Masama bang magmahal? Bakit sa dinami-dami ng tao, bakit kami pa?