CHAPTER 10
1426 Words
LISA MAE' POV
Nagising ako ng maaga at mabilis pa sa alas-
kwatro akong napabalikwas ng bangon. Kailangan
kong linisin ang apartment ko dahil sigurado
akong kung ano-ano ang sasabihin ng Daddy
kapag nakita nyang magulo ito. Hindi ko pa naman
mamutaktakan ang paglilinis dahil busy ako, kuno.
Pagbangon ko, nagkape lang ako at kumuha na ng
pang-linis. Punas-punas, walis-walis at nang
matapos, pagod na pagod akong napaupo sa
kawayang upuan na nasa harapan ng TV ko.
Lugaypay kong inabot ang remote tsaka binuhay
ang TV. Pakiramdam ko'y antok na antok ako
siguro dahil napuyat ako kagabi sa kakaisip sa
pagbisita nina Mom at ng gwapong lalaking 'yun.
Parang nanlambot pa lalo ang katawan ko nang
maalala ko si Zack. Darn, ang bango ng leeg nya!
Pero hindi maiwasang sumagi sa isipan ko 'yung
pag-ungol nya! Jusko! Buti na lang ay sagana ako
sa shoe-glue! Hay buhay! My virgin puk-
Nabalikwas ako nang may marinig na malakas na
tili ng isang babae. Natataranta akong napatayo at
bumilis ang t***k ng puso ko na parang
nagkakarera. Umatake sa' kin ang kaba.
Napalingon-lingon ako at nang dumapo sa TV ang
paningin ko, saka ko lang narealize na sa palabas
pala galing'yung tili.
Napabuntong hininga ako. "Jusko, akala ko naman
kung ano na," saad ko sa sarili ko habang
pinapatay ang TV. Hindi ko na namalayan na
nakatulog na pala ako kanina.
Kaagad akong nagdiretso sa banyo ng kwarto ko
dahil ito lang naman ang banyo sa apartment ko.
Mabilis akong naligo at inayos ang sarili. Maya-
maya siguro ay darating na sina Dad kaya
pagkatapos kong magbihis, bumili ako sa tindahan
ng tinapay at juice para may mameryenda sila.
Sigurado kasi akong kakain muna sila bago
pumunta rito kasi nandito 'yung paboritong
restaurant ni Mom at dahil AnderDaSaya si Dad,
hindi 'yun makakatanggi. Kakahiya naman kung
wala silang mangangata dito. Bumili rin ako ng
palaman at dali-daling umuwi.
Pagkarating ko sa bahay, nagreview muna ako
para sa periodical namin. Hindi muna siguro ako
magrereview ng tungkol sa debate, sapat na siguro
ang manood ako balita para roon, tutal mas
importante naman ang periodical kesa sa debate
na'yan na isinalang pa ako ng gurang na Dm na
yun. Kung hindi nga lang ako mukhang pera, baka
naubohan ko na'yun sa mukha. Sinabi nang ayaw
ko tapos pinilit pa nya ako, sabagay ayos lang
naman sa'kin. Kaya lang naman ako tumanggi kasi
ayokong humarap sa maraming tao dahil hindi ako
sanay. Pero gusto ko rin namang i-represent ang
section namin na magulo.
Mabilis na pumasok sa utak ko ang nga nirerevieW
ko. Siguro dahil tahimik at tutok na tutok ako sa
binabasa ko.
"Nasaan kaya sina Mom? Parang natagalan yata
silang hanapin ako, ah," I chuckled out of the blue.
Baka kung ano-ano pang kahitaran ang ginagawa
ng mag-asawa kaya natagalan. Hayy.
Muli akong bumalik sa pagrereview at isang katok
sa pinto ang dahilan kung bakit ako napatigil.
Inayos ko muna ang sarili ko dahil sigurado akong
sina Mom na 'yan.
Napabuntong hininga ako bago ko buksan ang
pinto pero parang lalo akong kinabahan nang
makita kung sino ang nasa labas ng pinto.
"A-Aling Nena?"
"Oh? Binibining Saryabis?" Sarkastiko nyang
pagbanggit sa pangalan ko. "Nasaan na ang upa
mo? Padalawang buwan mo na 'tong hindi
nagbabayad ng upa, ah?" Paktay kang bata ka.
"Ah, ah-ehehe" napakamot na lang ako sa kilay ko.
Ano idadahilan mo, self? Isip, isp, isip isi--!
"Is this Lisa Mae's Apartment?" Halos makahinga ako
ng maluwag nang marinig ko ang boses ni
Mommy.
HA?! NI MOMMY?! DARN! DOUBLE KILL, SELF!
"Sino ho sila?" Mataray na sagot ni Aling Nena.
Well, let see the clash ng dalawang maarte.
"English, please," sabay irap pa ni Mom kay Aling
Nena.
Woooaaahhhh!! Self, one point for Mommy!
i have to go," sabay walk out ng matandang
maniningil ng utang.
Pinigilan ko ang sarili kong matawa dahil sa
nalatalsc ninaman alsca nnsbsund naunn lholl
nakatakas na naman ako sa pagbayad ng upa ko!!
Yeah!
"Lisa?" Nagising na lang ako sa reyalidad nang
tawagin ng isang baritonong boses ang pangalan
ko. Darn, ang Daddy!
"P-Po?"
"Can we get in?" He sarcastically asked.
Darn, self! Simula na ng delubyo!
"Pasok po, Mom, Dad. You're welcome here."
Sobrang hiyang-hiya ko sa dalawa to the point na
parang hindi ko sila magulang. Hindi naman kasi
nahihiya ng ganitong kahiya ang isang anak sa
ama at ina nya.
"So, you left us in Canada just to live here in this
fucking house of a rat?" Napatungo na lang ako sa
sinabi ni Dad. Si Mommy naman, parang wala lang,
nagpapalingon-lingon si Mom na parang may
sinusuri sa apartment ko.
"Do you have an aircon? So hot, here!" Si Mom
habang pinapaypay ang kamay sa mukha nya.
"W-Wala po. T-Take a sit, Mom, Dad." Iginiya ko sila
sa upuan sa harap ng TV and this is fucking
awkward! s**t!
"Are you saying that we'll gonna sit there on your
hard bamboo chair?" Si Mom na ang sama ng
tingin sa'kin. Parang'nung tinawagan nya ako ang
giliw-giliw nya sa'kin tapos ngayon tatarayan nya
ako?
"Pupunta-punta rito na hindi ko naman
pinapapunta tapos ngayong nandito na, reklamo
pa," napabulong na lang ako kasi hindi naman sila
nakakaintindi ng tagalog at kaunti lang ang
naiintindihan nila.
"Are you saying something, Li?" Si Dad habang
papaupo sa upuan. Kita kong napangiwi sya sa
tigas 'nun.
Oh, ayan, buti nga sa'yong gurang ka. Magtiis ka
d'yan sa matigas na upuan!
"Nope, Dad. I said that wait for me, here."
Nagmake-face pa ako nang makatlikod sa kanila
habang papunta sa kusina. Kaagad kong hinanap
'yung tinapay na at juice na binili ko. Tinimpla ko
muna ang juice tapos dinala ko na sa center table
na gawa rin sa kawayan sa harap nila Mom.
Umupo ako sa harap ng magkatabing asawa na
inililibot ang tingin sa buong apartment. Para
akong nilalamon ng hiya, ah.
"Lisa, " pagtawag sa'kin ni Dad. Blangko ang
ekspresyon ng mukha nya habang nakatingin
sa'kin.
"P-Po?"
"What's with that'po'?" Mom, asked.
"Ahm, that was a sign of obedience here in the
Philippines for tagalog dialect, Mom," nagtatango-
tango pa ito. Pero ang lagkit pa rin ng tingin nila
sa'kin.
"I'll be straight to the point, daughter" parang
naglulundag ang puso ko sa pagtawag sa'kin ni
Dad 'nun. Ngayon ko lang 'yun narinig mula sa
bibig nya at parang gusto kong umiyak sa tuwa.
Napangiti na lang ako ng malungkot and l just
nodded at them. Parang pakiramdam ko, naging
anak' turing sa'kin ni Dad dahil sa pagtawag nya
sa'kin ng'daughter' parang pakiramdam ko mahal
na nya ako. Parang bahagyang nawala yung takot
at kaba ko sa harap nila. Pero agad ring nawala
ang kasiyahan na 'yun nang muling tumama ang
mata ko sa mata ni Dad. Blangko ang ekspresyon
ng mukha nya at ga'non rin ang mga mata nya.
Parang isa lang akong kakilala nila sa paraan ng
pagtingin nila sa'kin.
Si Dad blangko, si Mom ang lagkit ng nga mata
sa'kin. Parang hindi'man lang nila ako namiss.
Parang tinutusok ng karayom ang puso ko at
sigurado akong hindi ko mapipigilan ang luha ko
kaya tumigil na lang ako sa pag-iisip at muling
bumalik kay Dad.
"We're here to check if your okay," and dad started
to talk. Parang kabayong nagkakarerahan ang
puso ko dahil sa kaba nito. "And I think, your not
okay here. Your house is too poor!" He exclaimed
at napatungo na lang ako. "I'll be buying you
condo and let you live your life here alone. That's
what you want, right?" He sarcastically asked.
Hindi na nya akong inintay na sumagot at
nagpatuloy lang sya sa pagsasalita. "Don't worry,
we'll be visiting you monthly and I think your
health is good." Tumayo si Dad at inalalayan si
Mom papalabas. "I'Il text you the address of your
condo. Pack your things. Goodbye" Then they left.
They left me stunned and speechless.
Totoo ba'yun? Hindi ba ako nagkamali ng narinig?
Hahayaan nila ako rito sa Pilipinas? Mapait akong
napangiti.
Gusto ko 'mang maging masaya sa pagbibigay ng
kalayaan nila sa'kin, feeling ko kulang pa rin.
Kulang pa rin kasi hanggang ngayon, hindi ko pa
rin maramdaman na mahal nila ako.
And that was the worst pain that we can receive
from love. "Yung patuloy kang umasa, patuloy kang
nag-iintay na mahalin ka pabalik ng isang tao kahit
alam mong wala.
The worst feeling that we can feel when we're
loving is when we love someone that can't love us
back. But it's more painful when that 'someone' is
your parents.
And it makes My Heart Tears Apart.
----
- Writer
