20 Days With My Ex-Husband

Chapter 12: Home

Austin's POV

I still can't believe she said yes to me, barely, but I'm still happy na pumayag siya. We can finally live again together in one house.

I didn't expect her to say yes to me that quick I was thinking it would take a little more sabotaging before she will come to me. I don't know if I like it or not because that would also mean that she really likes Renzo Friz, perhaps she loves him.

I am now here in front of Cy's house waiting for her to get all of her things. I offered to give her a hand pero ayaw niya akong papasukin. After fifteen minutes ay nakita ko siyang palabas ng pintuan kaya bumaba agad ako ng kotse para tulungan siyang magbuhat.

"Ako na."

"Thank you."

I smiled at kinuha ko ang dala niya, magaan lang yun so she obviously didn't bring that much. Kung sabagay, she will only be with me for twenty days.

"You didn't bring that much?"

I still asked.

"I will not stay longer than 480 hours."

That's what I thought.

Ipinasok ko sa likod ng kotse yung mga gamit niya while she's watching me at pagkatapos nun ay pinagbuksan ko siya ng pinto ng kotse at pumasok na rin sa loob.

"All good?"

I asked to make sure that she's all ready and comfortable in her seat. Tumango lang siya sa akin kaya nag-seatbelt na rin ako at nagmaneho.

The air inside feels so cold and so she is, so I decided to roll down the window and play some music para naman maiba ng kahit kaunti ang paligid.

[ALIPIN by shamrock]

'Di ko man maamin

Ikaw ay mahalaga sa akin

'Di ko man maisip

Sa pagtulog, ikaw ang panaginip

"Are you okay?"

I said but she didn't answer.

Malabo man ang aking pag-iisip

Sana'y pakinggan mo

Ang sigaw nitong damdamin

I looked at her and I saw her sleeping. Kaya pala hindi sumasagot, baka nga kahit gising siya ay hindi pa rin siya sasagot kasi ayaw niya akong kausap.

She's so beautiful, how is that even possible? All these years I've been waiting to catch her sleep like a dead person so I can take a funny picture of her and tease her a little but all I got is a picture of sleeping beauty.

Ako'y alipin mo kahit hindi batid

Aaminin ko, minsan ako'y manhid

Sana at iyong naririnig

Sa'yong yakap, ako'y nasasabik

Sandali kong inihinto yung kotse sa gilid to get my jacket at the backseat at dahan-dahan ko 'yong ipinatong kay Cy. Katulad ng dati ay napapatitig nanaman ako sa mukha niya sa tuwing mapapalapit ako sa kanya.

Her beauty is timeless.

Kalahating itinaas ko rin ang ang bintana ng kotse at baka bigla siyang lamigin dahil sa hangin.

Ayoko sa iba

Sa'yo ako ay hindi magsasawa

Ano man ang 'yong sabihin

Umasa ka, ito ay diringgin

Hinawi ko sa kaliwang parte ang buhok niya at isinabit yun sa tainga niya pagkatapos ay maingat ko siyang hinalikan sa kaniyang noo at muling nagmaneho.

Madalas man na parang

Aso at pusa, giliw

Sa piling mo, ako ay masaya

"I love you mahal."

Cy's POV



I thought we were going to our old house but I woke up in front of the same house kung saan ako dinala ni Austin nakaraan.

He said it's our new home.

Nakatulog ako kanina sa byahe dahil inantok ako sa katahimikan naming dalawa.

Kasalukuyan akong nasa loob ng banyo at nilalagay yung mga bathroom essential ko sa cabinet and side of the sink, naayos ko na rin yung mga damit ko sa drawer kanina. Kanina pa nga akong kinukulit ni Austin na tulungan niya ako at kanina pa rin ako naiirita sa kaniya pero paulit-ulit lang akong tumatanggi. Kaunti lang naman ang mga dala ko kaya naman kaya ko na 'to mag-isa.

"Mahal, matatapos ka na ba?"

Malakas na tanong ni Austin.

He keeps calling me mahal or love kahit na kanina ko pa sinasabi sa kanya na itigil niya na but he just said that he can't call me by name kasi hindi siya sanay at dahil mukhang wala siyang balak na tumigil at makinig sa akin ay hinayaan ko na lang.

"Almost done."

Sagot ko.

Nang mailagay ko na lahat ng lama ng pouch na dala ko ay itinabi ko na yung towel ko sa tabi ng towel niya at lumabas na. Paglabas ko ay nasa gilid si Austin at nag-aantay sa paglabas ko.

"Okay na."

I said to him.

"Oh, thank god kanina pa ako natatae mahal."

Sabi niya at sabay mabilis na halik sa pisngi ko at mabilis na tumakbo papasok ng bathroom. Sa gulat ko ay sandali akong napatulala. Kung paano siya kumilos sa relasyon namin noon nung mga panahong maayos pa ang lahat ay ganon siya ngayon.

*tok tok tok*

Pagkatok ko sa pinto ng bathroom.

"Yes, mahal?"

Malambing niyang tanong.

"Stop kissing me without my permission. That is s****l assault."

Pagsermon ko sa kanya.

"I did not kiss you."

He answered and I heard him chuckleed.

Who is he even kidding?

"Then what was that?"

Masungit kong tanong, nakapamewang pa ako kahit na hindi niya naman nakikita. Kahit kailan talaga ay nakakinis kausap 'tong lalakeng 'to.

"Nadulas lang ako, medyo madulas yung sahig kasi bagong linis."

Pagdahilan nya.

"Style mo bulok."

"Pero effective."

Edi umamin din.

Hindi na lang ako sumagot pa sa kanya at nagpatuloy na lang ulit sa pag-aayos ng iba ko pang mga gamit. I'm still loving the room, it's perfect for me and I can't wait to sleep here without Austin.

Maya-maya pa ay nakita kong lumabas na si Austin ng bathroom and he's smiling at me.

"What are you smiling huh? You look weird."

"No, I look in love."

He answered and I rolled my eyes.

"Baka madulas ako ulit mamaya mahal."

Pang-aasar niya pa kaya sa inis ko ay napakuha ako ng unan sa kama at malakas na ibinato yun sa kanya kaso nasala niya naman.

"Nice throw mahal."

He chuckled.

"Sa susunod TV na ang ibabato ko sayo."

Ewan ko na lang talaga, parang ngayon pa lang gusto ko na umalis. Kakayanin ko pa ba yung 20 days?

I'll just think about Renzo to remind myself why I am here. I talked to him earlier before I went here with Austin. He's really worried about me and still doesn't want me to leave but I assure him that I will come back to him and that I will make sure to always update her.

"It's okay, I can buy another TV, my love."

That's it, ayaw ko nang kausapin siya. Mauubos lang ang natitirang positivity at pasensya ko sa kanya.

My gosh Austin.

"Magluluto muna ako, I'll call you later kapag okay na."

"Do you need help?"

"No, I got this."

Sagot niya kaya tumango na lang ako.

Magaling magluto si Austin kaya tiwala naman ako sa kanya sa kusina. Unang beses niya akong pingaluto nung nanliligaw pa lang siya sa akin noon. Inaral niya pa yung paborito kong sinigang para sa akin.

Humiga muna ako sa kama habang nag-aantay sa kanya then I messaged Renzo to update him na nakarating na kami sa bahay. Hindi siya nag-rereply sa akin kaya nag-aalala akong pinapagod niya nanaman ang sarili niya sa trabaho. Speaking of that, I haven't asked Austin tungkol sa kasunduan namin dahil hindi pa yun malinaw. Hindi niya sa akin nasabi kung kailan niya aayosin yung masamang ginawa niya kay sa kompanya at kay Renzo.

Masyado akong nadala ng emosyon ko kanina kaya napapayag ako kaagad nang hindi man lang masyadong nag-iisip pero ayos lang because so far, hindi ko pa naman pinagsisisihan ang desisyon ko.

Bumaba ako sa kwarto at dumiretso sa kitchen. Naabutan ko si Austin na nagsasandok ng napakabangong sinigang na agad na nagpatakam sa akin.

"Oh, sakto mahal luto na."

Amoy na amoy ko na nga eh but I didn't let the smell distract me.

"Did you do something about Renzo's company already?"

I asked.

"Hmm."

Mahina niyang sagot at naglakad papunta ssa dining area kaya sumunod naman ako.

"Ano?"

Tanong ko ulit.

Inilapag niya sa mesa yung sinigang na hawak niya pagkatapos ay malalim na bumuntong hininga.

"Let's make some conditions"

He answered.

"What do you mean?"

I'm already here, what else does this man want?

"First, you cannot say his name whenever you are with me. Second, I want to live here with you like we are still together because we are. I didn't sign any paper. Third, you're not allowed to go to work. Fourth, we will always sleep in one bed even if we fight. I don't care, I want to be with you. Lastly, let me love you even just for twenty days."

Oh come on, I was just asking because I need to know and now he's making conditions.

"Walang ganyang napag-usapan kanina."

"Now, there is."

"That's unfair Austin."

"You can still back out if you want."

But I can't.

"Okay fine."

Wala naman akong iba pang magagawa.

Hinawakan ko ang isang upuan and about to pull it nang biglang alisin ni Austin ang kamay ko dun at siya na mismo ang gumawa.

"Let me."

I just looked at him.

Kinuha niya rin ang plato sa tapat ko at sinandokan ako ng pagkain. He served me rice and sinigang, more kangkong and gabi than meat just like how I always want it.

"Thank you."

"I hope you will like it."

Kumuha ako ng pagkain at isinubo yun.

Sa pagnguya ko ay hindi ko naiwasang mapapikit sa sarap. Medyo matagal na rin kasi akong hindi nakakakain ng sinigang.

"How is it?"

Tanong niya.

"Sobrang sarap maha... I mean, masarap naman."

What the heck did I just call him? Mahal? Did I just go crazy because of his sinigang?

Sunod-sunod akong napasubo ng kanin sa pagkahiya habang siya naman ay halatang tuwang-tuwa sa muntik ko nang sabihin.

"What are you smiling at?"

Pagtaas ko ng kilay sa kanya.

"Nothing, what do you want to eat for breakfast tomorrow."

Malambing na tono niyang tanong.

"Wag ka nang mag-abala, ako na ang magluluto dahil alam naman nating pareho na lagi akong nauunang magising sayo."

I answered and he started to chuckle again.

"Tigilan mo nga ang pagngiti-ngiti mo diyan. You look like a serial killer."

"No, I don't."

Nakangusong pag-angal niya, na-offend ata.

"Want me to take a picture so you can see?"

Pilosopo kong sagot sa kanya.

"Sus gusto mo lang akong kunan eh."

"Wow, ang kapal."

"Crush na crush mo nga ako dati eh."

He said.

Well, it's true.

"Dati yun."

Also, true.

Hindi na nagsalita pa si Austin and he just smiled bitterly so I just focused on eating katulad niya.

After we ate, Austin insisted to wash the plates at mauna na lang daw ako sa kwarto at ginawa ko naman.

Sandali akong nag-shower pagkatapos ay sa loob na rin ako ng bathroom nagbihis dahil kilala ko si Austin. Pagkalabas ko ng bathroom ay wala pa rin siya sa sa loob ng kwarto so I checked on him and I saw him in the living room reading some papers with his glasses on.

I can't deny that he's very good-looking, especially when he looks serious.

Hinayaan ko na lang siya at bumalik na ulit sa kwarto. Humiga ako sa kama then I checked my phone and I saw a message from Renzo saying that he just got home from work.

"Are you tired? How's your day?"

I replied.

"A little tired but I'm okay now because I'm talking to you but I still miss you."

"Don't worry, we will meet soon again. This is only for a short time. Hindi mo mamamlayan nandyan na ako. Make sure to sleep early."

"I will, thank you. Are you okay there?"

"Yeah."

I actually don't know.

"Any good update about the company?"

I asked.

"Yeah, things are starting to get better."

I guess Austin is really doing something already to fix what he did.

"Good, go to sleep now. It's already late."

"I miss you."

"I miss you too Renzo."

I really do.

"I'll message you again, good night and sweet dreams."

"Good night and sweet dreams."

After reading his last message, I suddenly thought of the three words. I haven't said that to him yet because I don't know if I'm ready or if we are both ready to say it.

I want to say it but instead, I just send him a heart sticker.

I'm glad that the company is getting better now and I hope me too because my situation is still complicated and confusing.