Biglang napaangat ang tingin niya dito. Nang makita niyang ultimo mga mata nito ay tila tumatawa sa wari ay nilipad na rin sa bintana ang sandaling pagkailang na naramdaman niya.
“Mamaya na lang, pagkatapos kong kumain,” sagot niya pagkuwa na nasa mga labi rin ang matamis na ngiti.
“Tatandaan ko iyan. Wala kang pasok ngayon, di ba?” tanong nito bago nahiga pahalang sa kanyang kama. Tila naging maliit ang kama sa bulto nito. Ang mga paa ay nakalawit sa dulo habang ipinaloob naman ang dalawang kamay sa batok.
“Wala. Ikaw, may pasok ka ba?” Alam niya, konektado si Luke sa isang malaking architectural firm. Hindi nga lang niya alam kung ano ang posisyon nito sapagkat nagagawa nitong gawin ang kahit ano nang hindi nasasakal sa oras ng trabaho.
