Silip sa Masikip (SSPG)

Episode 5

“Masarap ka pa lang magtimpla ng kape, Uella,” komento ni Kanor ng matikman na ang kape na ang bulag na dalaga ang nagtimpla.

Umagang-umaga ay nagtungo si Kanor sa kubo ng mag-amang Ipe at Uella dahil nga balak niya talagang hulihin ang loob ng bulag na dalaga na madalas silipan sa tuwing ito ay naliligo at nagkakataon na wala lagi ang ama nitong si Ipe.

“Ganun po ba? Salamat naman po at nagustuhan niyo ang lasa,” anang dalaga na nakangiti kahit hindi naman nakikita ang taong kinakausap.

“Oo naman. Ang sarap kaya ng kape mo. Sigurado rin ako na lahat ng luto mo o gawa mo ay masarap,” sabi pa ni Kanor na sa kanyang isip ay may ibang ibig sabihin.

Mas naging gigil ang kanyang kalooban na matikman talaga ang katawan ng dalagang bulag. Takam na takam si Kanor na madilaan ang bawat sulok ng balat sa katawan nito. Nais niyang simsimin ang lahat ng amoy ni Uella lalo ang sariwa nitong katas na ilalabas kapag naangkin niya ang pinagnanasaan niyang kaselanan nito.

“Paniguradong gaya ng butas na masikip kung saan ako madalas sumisilip ay ganun din kasikip ang butas ng p**e ng bulag na ito,” sa isip ni Kanor habang pinagmamasdan si Uella sa kung anong ginagawa nito sa maliit na kusina ng maliit na kubo.

“May ipag uutos ka ba ngayon, Mang Kanor?” tanong ni Ipe na natapos na sa pagwawalis ng mga tuyong daholn sa paligid ng munting kubo.

“Oo sana kaso masyado pa naman maaga kaya maya-maya na lamang at sabay muna tayong magkape,” ang sagot ni Kanor.

Naupo naman si Ipe sa bangkong gawa sa kawayan sa tapat ng kinauupuan din ni Kanor at saka na nga sumimsim din ng mainit-init pang kape sa maliit lang na tasa.

“Masarap talgagang magtimpla ng kape si Uella,” saad ni Ipe matapos ngang makainom ng mainit na kape.

“Mabuti nga at kahit may kapansanan ang anak mo ay nakakagawa pa rin naman siya kaya hindi naman talaga nagiging pabigat sayo,” ika ni Kanor kay Ipe.

“Nasanay na lang din si Uella dahil wala namang tutulong sa aming mag-ama kung hindi lang kaming dalawa,” sagot naman ni Ipe na muling lumagok ng mainit na kape.

“Kung ganun ay hindi nakapag aral si Uella? Hindi siya marunong sumulat o bumasa ng gaya sa iban mga kagaya niyang bulag?” mga tanong pa ni Kanor na kumukuha lang ng kung anong mga impornasyon sa dalagang bulag na pinagnanasaan na matikman.

Umiling si Ipe.

“Gustuhin ko man na pag-aralin siya ay saan naman ako kukuha ng pampaaral na pagkain lang namin sa maghapon ay hirap na hirap na akong maghanap. Marunong naman siyang bumilang kahit paano at sa mga gawaing bahay ay maaasahan,” paliwanag ni Ipe na tiningnan ang anak na naghuhugas ng mga plato.

“Mabuti nga ay naturuan mo siya ng mabuti ng hindi mapaglalangan o maloko ng ibang tao lalo pa at dalaga na ang iyong anak,” sabi pa ni Kanor.

“Masyado nga akong naging maluwag noon kay Uella. Hinahayaan ko siyang makihalubilo sa ibang tao dahil gusto ko siyang mabuhay ng normal sa kabila ng kanyang kapansanan ngunit hindi pala dapat,” kwento ni Ipe kaya naman lalong naging interesado si Kanor.

“Ano ang ibig mong sabihin, Ipe?”

“May nanligaw sa anak ko noon. At nakita ko naman na mahal mahal nila ang isa't-isa kaya naging maluwag ako at nagtiwala na aalagaan at mamahalin niya talaga ang anak ko. Ngunit nahuli kong sinasaktan ng walang hiyang lalaking yon si Uella kaya binawi ko ang anak ko. At mas natakot na akong ipagkatiwala sa ibang tao lalo na sa lalaki ang anak ko,” halata sa boses ni Ipe ang galit na narardaman sa paraan niya ng pagsasalita.

“Anong ibig mong sabihin? Nakapag-asawa na si Uella ngunit binawi mo lamang dahil nakita mong sinasaktan ng asawa niya?” usisa pa ni Kanor.

Tumango si Ipe.

“Hindi naman sila kasal dahil menor de edad pa si Uella ng magsama sila. At isang pinagpapasalamat ko na hindi nabuntis ang anak ko sa walang hiyang lalaking yon,” dagdag kwento pa ni Ipe.

“Kung hindi ay may koneksyon pa sana kayo ng kung sinong walang hiyang lalaki na yon, ano?” ani pa ni Kanor ngunit sa loob niya ay para siyang nainis sa nalaman na may naka una na pala sa minimithi niyang masikip na butas ni Uella.

“Dalawang linggo lang naman silang nagsama at mabuti talaga at naisipan ko silang bisitahin sa bahay na tinutuluyan nila kaya naabutan ko kung paano saktan at sigawan ng walang hiyang lalaki na yon ang anak ko. Kung hindi lang talaga ako makukulong ay ibinaon ko ang lalaking yon sa lupa ng buhay. Ngunit kailangan ako ni Uella kaya ang ginawa ko ay nagpakalayo-layo na lang kami para malimutan na rin ni Uella ang trauma dulot ng lalaking yon sa buhay niya.”

Tatango-tango na lamang si Kanor ngunit may kung ano ng gumugulo sa utak niya.

“Hindi na pala virgin ang bulag na ito,” sabi ni Kanor sa isip habang sinulyapan si Uella na nagpupunas naman ng banggerahan ng kubo dahil tapos na itong maghugas ngga kasangkapan.

“Ngunit dalawang linggo lang naman at wala pa naman siyang anak kaya masikip na masikip pa rin ang kanyang kepyas lalo pa at wala na rin namang gumalaw sa kanya,” dagdag pang bulong sa isip ni Kanor.

“Mang Kanor, ano ba ang iuutos mo at ng magawa ko na habang maaga pa. Mahirap ng tangahaliin at para marami na rin akong magawa,” ani ni Ipe na tapos ng magkape.

“Oonga pala. Gusto kong ayusin mo iyong kulungan ng mga manok. Baguhin mo lahat ng mga kawayan at palitan mo na ng bago,” ang sagot ni Kanor na ang tinutukoy ay ang kulungan ng kanyang mga manok na gawa lang naman sa kawayan na marami rin nakatanim sa loob ng kanyang rancho.

“Sige at para maaga ko na rin masimulan,” agad na talima ni Ipe na kinuha na ang kanyang gulok at saka isinukbit sa kanyang tagiliran.

“Uella, aalis na ako. Sa manukan ang punta ko at pinaaayos ang kulungan ng mga manok ni Mang Kanor.” Paalam ni Ipe sa bulag na dalaga na hindi naman tumitigil sa paglilinis sa kabila ng kawalan ng paningin.

“Ingat po kayo, tay,” paalala ng dalaga sa kanyang masipag na ama.

Isinuot na rin ni Ipe ang lumang salakot sa kanyang ulo panangga sa init ng araw at saka pa tinanguan si Kanor na nakatayo na rin sa kinauupuan nitong bangkong gawa rin sa kawayan.

“Gumawa ka na lang muna ng pansamantalang kulungan ng mga manok sa tabi para hindi makawala iyong iba,” bilin pa ni Kanor.

“Hindi ka ba sasama?” tanong ni Ipe sa among lalaki.

“May iba importante akong pupuntahan kaya ikaw na lang mag-isa. Bibisitahin ko na lang siguro mamayang hapon,” sagot ni Kanor ngunit ang totoo ay wala naman talaga siyang pupuntahan. Aabangan niya na lang ang oras ng paliligo ng dalagang si Uella at kanya na naman itomg walang sawang sisilipan.

“Kung ganun ay mauna na muna ako,” paalam na rin ni Ipe at nag umpisa ng maglakad patungo sa lugar ku g nasaan ang manukan. Halos na sa kaligtnaan ito ng rancho para malayong malayo sa maraming kabahayan na pwedeng makaamoy kung umaalingasaw ang mga dumi ng hayop.

“Mag-iingat ka po, Tay. Magluto na lang po ako ng ulam para mamaya pong tanghali ay agad na kayong makakakain,” sabi ni Uella sa ama.

Maya-maya lang ay nakalayo na nga si Ipe sa kubo at naiwan ng mag isa ang kanyang anak.

“Mag-ingat din po kayo sa pupuntahan niyo, Mang Kanor,” ang bilin din naman ni Uella sa lalaking amo na wala siyang kaalam-alam na madalas siyang silipan sa maliit na butas ng banyo kumg saan araw-araw siyang naliligo na walang kahit na anong saplot.

“Salamat,” nakangising sagot ni Kanor na may ibang iniisip.

Naglakad na rin palayo si Kanor ngunit pagdating sa kanyang bahay ay nag isip kung paano muli makakabalik sa kubo ng hindi mahahalata ng bulag na dalaga.

Kumuha ng kung anong mga pagkain si Kanor sa loob ng malaki niyang refrigerator at saka malaki ang ngisi habang iniisip kung paano na matitikman ang katawan ng dalagang bulag na ilang araw niya na rin na pinagnanasaan na matikman.

“Takam na takam na ako sayong bulag ka. Konti na lang talaga at dadambahin na kita at kukubabawan para ipasok ang naninigas ko ng t**i sa loob ng masikip at makatas mong kweba,” sabi ni Kanor habang nag iisip kung paano niya hahawakan ang maluluspg na dibdib ni Uella na kanyang nilalamas habang ang isa naman niyang palad ay nasa pagitan ngga hita ng dalaga at malayang kinakapkap ang kaselanan nito.

"Hintay ka lang, bulag ka. Hintay ka lang," buong pananabik ni Kanor.