Baka Pwede Pa?

1

"TRIS, Just this one please. You know that i won't beg right? so pretty please." Xeera said and pouted her lips. "Maganda ka naman, ang gagawin mo lang ay mag arrange ng mga flowers."

Tiningnan siya nito na akala mo nakadepende sa kanya ang buhay nito. She sighs, "Just this one, just this one palagi mo kayang sinasabi yan kapag lalapit ka sa akin. Isa pa yung niregalo mo sa akin nung isang araw gaga ka, seriously Xee a d***o? and what a vibrator? Kung pasabugin ko kaya bahay mong gaga ka."

Sumeryoso naman ito na parang inaalala nito ang kalokohang ginawa at tumawa ng malakas "Syempre baka tuyo't kana ang tagal mo nang bakante at walang dilig--" Naka amba na siya, Balak na niyang hampasin ng hawak niyang bag ito kaya sumeryoso na ulit ito. "Okay sorry na pero incase lang naman yan. And by the way, you know that I always come to you because your good at arranging."

Inirapan niya ito, "What if I won't help you this time?"

"You'll help me, you're kind Tris remember." Wika nito at hinalikan siya sa pisnge. "Thank you, I'll treat you later and we'll talk why you leave us and gone for 3 years."

Xeera have her own flower shop. She love different kind of flowers but she's lazy. Tamad itong mag arrange ng mga bulaklak kaya palagi siya nitong inuuto para mag arrange ng mga bulaklak nito.

Mukhang hindi rin siya ligtas dahil panigurarong gigisahin siya ng mga gaga mamaya. Bakit nga ba siya umalis ng walang paalam? Kapag naaalala niya yon napupuno ng galit at lungkot ang puso niya.

Nag ayos na siya ng sarili at pumunta sa flower shop ni Xee.

"Good morning Madam-" naputol ang sasabihin ng isa sa nagtratrabaho kay Xeera na naging malapit na din sa kanila. "Tris? Long time no see, parang lalo kang gumanda ah." Wika ni Jess.

"Parang tatlong taon lang akong nawala e, ang dami mo namang sinasabi." Medyo natawa siya nang dahan dahan nanlaki ang mga mata nito.

"Sa tatlong taon na'yon Madame Tris marami ang nangyari."

I know Jess. Because in the past three years I become a better version of myself.

Nalugmok nga siya pero nakabangon siya agad dahil may mga anghel na nagbibigay ng liwanag sa buhay niya.

Sinimulan na niya ang pagaayos ng mga bulaklak. She love, and addicted to the aroma of every flowers.

Any kind of flowers have diffirent meaning, like Alstroemeria- this flower represent fortune, devotion and friendship. This flower can give to a graduating people. Marami siyang natanggap na ganito ng magtapos sila ng kolehiyo.

Syempre meron rin bulaklak tungkol sa love, affection, pride, luck, kindness and etc.

But when you pick some of them and arrange together you can made a beautiful bouquet.

Pinagmasdan niya ang kakatapos lang gawing bouquet. Ang ganda, sana katulad nito ganito rin kaliwanag ang buhay niya. Pero kahit anong gawin niya talaga sa bawat liwanag nandyan parin ang dilim.

"Wow, ang ganda." Manghang usal ni Jess na nakatingin rin pala sa bulaklak na ginawa niya. Hindi lang pala ito ang nakatingin, many eyes landed on her beautiful made bouquets.

"Assist mo na sila Jess." She said ng marami na ang nagtanong kung magkano.

She arranged more bouquet of flowers. Hindi niya namalayan ang oras at tanghali na pala.

Tumunog ang maingay na bell ng flower shop ni Xee hudyat na may pumasok.

"Hey, do you have here flowers?" Tanong ng medyo may kalakihan na boses. And what with the question? May bulaklak ba rito? Malamang flower shop kaya ito.

Naalala niya tuloy kung gaano siya katanga dati. Ganyan din kase siya mag tanong. Yung tipong nasa harap mo na obvious na, nagtatanong pa. Namiss niya tuloy ang 'Teenager days'.

May kumalabit sa kanya, "Hey Miss"

"Oo miss ko na"

"Ha?"

Hakdog na may itlog. Tumikhim siya dahil kung ano ano nanaman ang pumapasok sa isip niya.

"Why?"

"Kanina pa ako nagsasalita dito hindi mo ako pinapansin. Ganyan ba kayo sa customers niyo."

Kapal naman ng apog nito. Tumingin siya sa paligid para hanapin si Jess at iba pa pero wala siyang makita. Nasaan ba ang mga 'yon? Kumain siguro hindi man lang nagyaya.

"Mister, ano ba ang hanap mong bulaklak?" Tanong niya at binigyan ito ng palakaibigang ngiti. Pero sa totoo lang ay nayayabangan siya sa vibes nito.

Hindi na siya nagulat dahil habang nakatingin ito sa mga bulaklak nagsimula na itong mag kwento.

"Meron kase akong hinihintay na babae, mahal na mahal ko siya, ngayong araw ang pagbabalik niya makalipas ang ilang taon. I just want to bought her flower that have a message. Gusto ko siya ulit ligawan, kahit gaano katagal mag hihintay ako sa kanya."

Mabait naman pala. Nasa isip niya.

"This flower," Tinuro niya sa lalaki ang may mga Astilbe, "Astilbe is available in white, red and several shades of pink. This has a message that 'I will be waiting for you' and 'I still waiting for you'. Astilbe symbolizing patience and dedication to a loved one."

"Okay, Astilbe flower." He said while smiling.

Siguro ay nagustuhan nito kung ano ang meaning non.

"Sure, but we need to wait for the staffs here. Hindi naman kase ako ang may ari nito at isa pa I'm not staff too." Ngumiti siya rito ng nakita niya kung paano ito mamula. Cute guy, napakamot pa ito sa batok habang humihingi ng paumanhin.

"But- you know the meaning of flowers." Alinlangan nitong tanong.

"Because I love flowers." Tumango naman ito. Nahihiya parin.

"Ahm, by the way Klein." He said and then he extend his hands for a shakehand.

"Beatrice."

Hindi naman nag tagal dumating rin sila Jess, humingi sila ng paumanhin dahil umalis sila ng walang paalam para kumain.

Okay lang naman sa kanya yon, ang kaso hindi kaya nila alam na tao rin siya at nagugutom.

"Nasaan kana?" Pagkasagot niya sa tawag ni Venice. Oo nga pala kikitain pala niya ang mga gaga.

"On the way. and oh- pakibatukan nga si Xee. Akala ko susunduin niya ako, paasa ang gaga nayan."

"Wait."

"Ouch. Whats that for Venice?" Dinig niyang reklamo ni Xee. Buti nga.

Pagkapasok niya sa restaurant na pinili nila nakita niya agad sila. Sila lang kase yung maingay at masyadong magara kung magdamit akala mo palaging may sasalihang pageant.

"Opps- pakainin niyo muna ako gutom na ako" Nang makita niyang bubuka na ang mga bibig nito para mag salita. Inirapan lang siya ng mga kaibigan.

They eat silently, tapos na sila pero siya hindi pa. Gutom na gutom kase siya at saka nasa isip niya na libre ito ni Xee kaylangan niyang lubos lubusin.

"What now?" She asked when she finished eating. Tumingin ito sa kanya at sabay sabay na nag tanong.

"Why you didn't tell us?"

"Bakit ngayon kalang?"

"Saan ka nag punta? Alam mo bang kung saan saan ka namin hinahanap. We hired an investigators pero hindi ka parin mahanap. Saan kabang gaga ka nagsuot?"

Napatampal nalang siya sa noo. Daig pa nila mga imbestigador kakatanong.

She sighs " Alam niyo naman kung anong nangyari. I just want a peace of mind that time. I need to escape,"

"Three years talaga?"

Nagkibit balika't siya. Ayaw pa munang niyang ipaalam sa kanila na may anak na siya. She know she owe them an explaination on what happened in the past three years but- except her kids. She's not yet ready.

"Okay yun lang yon? Wala ng dagdag? Tatlong taon naming hinintay yang explaination mo tapos yun na yon?" Madramang sabi ni Venice.

"Ang Oa na Venice." Pambabara naman ni Xee kaya ayon nabatukan nanaman ang gaga.

"Kung hindi ka pa ready na pag usapan, nandito lang kami Tris. We love you and we always be here for you." Magaan na sabi ni Ruby na nagpangiti sa kanya. Alam na alam talaga nito kung anong nararamdaman niya.

Sa tatlong taon nayon parang kahapon lang nangyari, ramdam pa rin niya yung sakit. Habang tinitingnan niya yung mga anak niya bumabalik pero alam niyang kakayanin niya.

Gian and Gionne is her happiness, She love them so much.