I love you, SARGE

Part 21: Walang Atrasan

Umaga pa rin sa safehouse. Basang-basa pa ang paligid mula sa ulan kagabi, at kahit nakabukas ang bintana ay ramdam ko ang init ng katawan ko na parang hindi mapapawi kahit gaano pa kalamig ang simoy ng hangin. Nakatitig pa rin ako kay Adrian, nakasandal siya sa pader, pawisan at hingal matapos ang ginawa niyang pagsasayaw para sa akin. Para akong pinako sa kama, hindi makagalaw, hindi makapagsalita.

Parang unti-unting bumigat ang dibdib ko sa sobrang pananabik. Hindi ko akalain na ganito ang magiging epekto ng simpleng sayaw niya. Ang bawat galaw ng balakang, ang bawat titig ng mata, ang bawat ngiti na para bang tinutulak akong bumigay—lahat iyon, nakaukit na sa utak ko.

Dahan-dahan siyang lumapit, may ngisi sa labi, hawak pa ang laylayan ng damit niyang basa ng pawis. Umupo siya sa gilid ng kama, ang tuhod niya dumidikit sa hita ko. Ramdam ko agad ang init na dumaloy sa balat ko.

"Ano, Sarge... kaya mo pa ba? O ako na lang hihinto?" bulong niya, sabay kindat.

Napalunok ako, halos hindi lumabas ang boses ko.

"Tangina, Adrian... pinapatay mo ako."

Ngumisi siya, pero mas lalong lumalim ang mga mata niya nang titigan niya ako. Inabot niya ang kamay ko, mahigpit niyang hinawakan, at marahan niyang pinagalaw ang daliri niya sa pagitan ng mga daliri ko. Parang biglang bumilis ang t***k ng puso ko.

Hindi na ako nakapagpigil nang yumuko siya at lumapat ang labi niya sa akin. Una'y banayad, parang pinakikiramdaman kung susuko ako. Pero hindi na ako umatras. Lumaban ako ng halikan. Marahas. Malalim. Para kaming naglalaban pero parehong natatalo sa init na dumadaloy sa aming dalawa.

Habang naghahalikan, gumapang ang kamay niya sa dibdib ko, nilaro ang bawat hibla ng kalamnan, pababa, papunta sa tiyan ko. Napakapit ako sa bedsheet nang maramdaman ko ang hininga niya na dahan-dahan nang bumababa.

"Adrian..." ungol ko, parang pakiusap na hindi ko alam kung pigil ba o pagtanggap.

"Shh... sa akin ka lang. Wala kang dapat ikatakot," bulong niya bago gumuhit ang mainit niyang halik pababa sa katawan ko.

Isa-isa niyang dinampian ng halik ang dibdib ko, ang tagiliran, hanggang sa tiyan. Ramdam ko ang init ng labi niya at ang kilabot na dumadaloy sa buong katawan ko. Napahawak na ako nang mahigpit sa bedsheet, parang iyon na lang ang paraan para hindi ako lamunin ng sarap. At nang dumampi ang hininga niya sa pinakamaselan kong bahagi, halos mapabitaw ako ng malakas na ungol.

Kasabay ng ungol ko, muling kumulog sa labas—malakas, sabay ang pagbuhos ng ulan. Para bang sinasakto ng kalikasan ang bawat sandali ng aming bawal pero matinding pag-iisa.

Hindi ko na napigil ang sarili ko. Hinila ko siya pabalik sa labi ko. Naghalikan kami ng mas matindi, mas desperado. At sa pagitan ng halik, sa gitna ng bawat paghinga, bumulong ako:

"Ikaw lang ang nakagawa nito sa'kin. Tangina, Adrian... ikaw lang. Hindi ko pa 'to naramdaman sa kahit kanino. Hindi sa babae, hindi sa iba... ikaw lang."

Tumigil siya sandali, tinitigan ako ng diretso. May apoy sa mga mata niya, pero may lambing din.

"David... wala nang atrasan. Ako na 'to, ako na para sa'yo."

At muli, nagtagpo ang labi namin, kasabay ng sabay naming pagtanggap sa init ng katawan ng isa't isa.

"Adrian.. okay lang," bulong ko sa kanya. Alam niya kung ano ang gusto kong sabihin at mangyari.

Tumango lang siya at napangiti ng pilyo. "Dahan-dahan lang muna ah... first time ko..." napahinga siya ng malalim at napangiti.

Dati sa babae ko lang ito ginagawa... ngayon sa taong gusto ko na at espesyal.

Pinainit ko muna ang katawan niya... sinibasib ko ang maselang bahagi ng kanyang dibdib.. nilamutak at kinain. Gustong gusto niya. Sarap na sarap siya.

Mas lumalim ang paghinga niya nang itaas ko ang kanyang kamay at sinimsim ang init ng kanyang mabalahibong kili-kili. Nakaka-adik ang halimuyak nito.

Dinampian ko siya ng halik pababa sa kanyang tagiliran kasunod nito ang paghalik ko sa v-shape sa ibaba ng kanyang puson papunta sa mabuhok na maselang parte ng kanyang p*********i.

Magubat ang kanya. Hindi uso ang trim o pag-ahit kay Adrian at ito ang nagustuhan ko dahil mas nakakabaliw ang amoy ng kanyang p*********i.

Hinawakan ko ang kanyang kahabaan, kitang-kita ko ang mga ugat ng parte nito... at ang bawat pagpintig ng kanyang pagnanasang masakop ng mainit kong bibig.

Hinawakan ko ng magkapatong ang dalawa kong kamay. Nakakulong sa dalawa kong palad ang kabuuan ng kanyang pagkalalaki.. at sa kahabaan nito ay labas parin ang kanyang ulo. Nagtaas-baba hanggang sa sakupin ito ng bibig ko at napa-ungol siya bigla.

"Oooh, David! Dave... aaaah Dave! Ang sarap! f**k!"

Lalong lumakas ang buhos ng ulan.

Tumulo ang laway ko pababa sa kanyang singit hanggang sa bumaba ang mga halik ko sa maselan niyang butas.

Mas lalo akong nabaliw nang malasap ko ang amoy ang mas nakakaadik na amoy nito at hindi ko na napigilang kainin ito.

"Ugh shit... ang sarap pala nito Dave!" Paos na boses ni Adrian habang napapa-arko sa sarap.

Isinampay ko ang magkabila niyang binti sa aking balikat hanggang sa unti-unti ko na siyang pasukin.

Naging swabe ang pag-iisa naming dalawa. Alam kong first time niya dahil ramdam ko rin ito. Nagtaas-baba ang palad ko sa kanyang p*********i habang naka-selyo ang bibig ko sa kanyang bibig. Laplapan, nageespadahan ang aming dila at halos mabaliw na kami at mawala sa wisyo sa sarap.

Wala na akong iniwan na takot o pagdududa. Hindi ko na tinanong kung tama ba o mali. Ang alam ko lang, sa sandaling iyon, si Adrian ang mundo ko.

Ang bawat dampi ng balat namin, ang bawat ungol na pinipilit kong itago pero hindi mapigil, at ang bawat hawak na ayaw ko nang bitiwan—lahat iyon ang nagpapatunay na wala na akong ibang aasamin kundi siya.

Hanggang sa parehong umabot sa rurok ng init na matagal naming kinimkim, "Dave... malapit na ako..." bulong niya nang kumawala ang labi niya sa akin.

"Ako din Adrian... malapit na malapit na ako..." bumitaw ako ng mabilis habang umiindayog, labas-pasok sa kanya. Mabilis ko ring isinubo at binayo ang kanya na alam kong sasabog na... sabay hugot ko ng aking p*********i at sabay kong ikinulong sa dalawa kong palad ang nag-eespadahan naming ari.

Hanggang sa sabay naming pinakawalan ang lahat at tanging pangalan ko lamang ang musikang naririnig ko kay Adrian habang mapusok ang mga mata kong pinagmamasdan ang nakakabaliw niyang mukha habang sabay kaming nilalabasan.

Pawisan, hingal, pero magkahawak kamay. Pagkatapos, nakahiga kami, nakatingin lang sa isa't isa. Si Adrian, nakangiti, pinunasan ang pawis ko gamit ang likod ng kamay niya.

"Kung sa laban, lagi tayong magkasama. Kung sa ganito... mas lalo na."

Napangiti ako, kahit nanginginig pa ang katawan ko.

"Walang atrasan, Adrian. Ikaw na ang mundo ko."

Sa labas, patuloy ang ulan at kulog, pero dito sa silid, kami lang dalawa. At sa wakas, wala na kaming itinira para sa iba—lahat ibinigay na namin sa isa't isa.

Itutuloy...