SCANDALOUS AFFAIR (SPG)

Chapter 5: Umaga - 1st Pov

Naalimpungatan ako sa malakas na tunog ng alarm clock na nakapatong sa bedside table. Alas sais na ng umaga and I have to get ready sa pagpasok sa trabaho! Nagmamadali akong bumangon sa kama at agad pumasok sa banyo. Mabilis akong naligo at inayos ang sarili. I decide to wear a simple white blouse and pair it with black skirt na hanggang tuhod ang haba. Matapos kong tuyuin ang lampas balikat kong buhok ay itinali ko ito pataas. My usual look sa tuwing papasok ako sa ospital. Kahit simple lang ang itsura ko at walang gaanong kulurete sa mukha ay ilalaban ko pa rin ang aking sarili sa mas bata sa akin! Well ayoko man magbuhat ng sariling upuan pero marami ang nagugulat at hindi makapaniwala sa tuwing sinasabi ko ang tunay kong edad!

And I'm so thankful that God bless me! Na sa kabila ng umabot ako sa ganitong edad ay napanatili ko pa rin ang aking fresh looking!

Matapos kong ayusin ang aking kwarto ay agad kong dinampot ang sling bag na nakapatong sa vanity table. And for the finale!

I wear my glasses!

Pagkuway ay pinagmasdan kong muli ang aking sarili sa salamin. Isang kagalang galang na babae! Sino nga ba ang mag aakalang may itinatagong kalandian! Sumbat ng aking isip.

Damn! Bakit nga ba kapag ang babae ang gumagawa ng kalokohan ay napakabig deal! Pero kapag ang lalaki ay okay lang!

Inis akong naglakad palabas ng aking kwarto. But I was stift ng makita si Lucas na nakaupo sa sala na para bang nag-aantay sa akin. Ngumiti ito ng makita ako bagay na ikinagulat ko.

"Good morning!" Bati pa niya, hindi ako makapaniwalang nakatingin sa kanya. Sa loob ng 20 years na pagsasama namin ay ngayon ko lang nakita na ngumiti siya sa akin na kaming dalawa lang at binati pa ako. Good mood yata si tanda!

Ano kaya ang nakain ng lalaking ito. Seven thirty pa lang ng umaga and still early for him to wake up unless maaga ang flight niya to dubai.

"Good morning! Maaga ka yata!" Casual na sagot ko habang naglalakad papunta sa main door. Balak ko na sa canten nalang kumain ng almusal dahil kung magluluto ako ay masasayang lang. Hindi naman kasi kumakain ng almusal si Lucas sa umaga.

"I wake up early para ihatid ang asawa ko sa kanyang trabaho bago ako umalis! Gusto kong kampanti ang isip ko na maayos kang nakapasok sa trabaho!" Sagot nito habang naglalakad rin palapit sa akin.

Napakunot noo akong tumingin sa kanya.

Asawa? Wow! Sa loob ng 20 years he claimed me as his wife!

"No need to do that Lucas! In twenty years were been married ay sanay na akong pumasok ng mag isa! And besides I have my own car!" Tugon ko. Naningkit ang mga mata nito at mapanuri akong tinitigan.

"Pero kakatawag lang ng may ari ng bar na pinuntahan mo noong isang gabi! And he said that you left your car at their parking lot!"

Dama ko ang panlalamig ng buo kong katawan. Huli na ba niya ako? Paano naman nalaman ng bar na ako ang may ari ng kotse sa dami ng mga taong nagpupunta doon! Kainis! Nawala sa isip ko na naiwan ko nga pala doon ang kotse ko!

"Are you shock Cristely? Well for your info, isang sikat at kilalang bar ang pinuntahan mo! Maraming kilalang mga personalidad ang nagpupunta doon and they have many connections! They easily track you dahil sa plate number mo." Tugon nito, na para bang sinagot ang katanungan sa aking isip. Baka tumawag ito sa landline nila sa bahay dahil nakaoff ong phone ko magdamag.

"So where have you been last night Cristely? Iniwan mo pa ang kotse mo! Sinong kasama mo? " sunod sunod na tanong nito habang mapanuri akong tinitigan

"Sinabi ko naman sayo na sumama ako sa night swimming! Doon kami nagkita ng mga kaibigan ko!" Pagsisinungaling ko, habang lihim na nagdarasal na sana ay paniwalaan niya.

"Please Lucas! I have to go! Baka malate pa ako sa trabaho! Mamaya ko na kukunin doon ang kotse ko!" Sabi ko upang makaiwas sa kanya.

"I said ihahatid kita Cristel!" Mariing saad nito, hindi na lamang ako nakipagtalo pa at hinayaan nalang ito. Inis akong nauna sa paglalakad at nagmamadaling nagpunta sa garahe kung saan naroon ang kanyang sasakyan.

Ramdam ko ang pagsunod niya ngunit hindi ko na siya pinagkaabalahang lingunin pa! Diretso akong sumakay sa loob.

"I told you Cristel! Dont make crazy thing na makakasira sa pangalan ng pamilya natin! Do you think bagay pa sa edad mo ang pumunta sa lugar na yun!" Mariing saad nito ng makapasok na rin siya sa loob. Inis ko siyang nilingon.

"I didnt know na may age limit pala sa bar na yun! At baka nakakalimutan mo Lucas na magdidivorce na tayo remember! And we have a agreement na wala tayong pakialaman sa isat isa!" Inis na tugon ko sa kanya na ikinagulat niya. For the first time ay sumagot ako sa kanya!

"Alam mo kung big deal sayo ang pagpunta ko sa bar na yun! And you will continue nagging me about it! Magtataxi nalang ako!" Saad ko na akmang lalabas na sa kanyang sasakyan. Ngunit maagap niyang napigilan ang aking braso.

"No! I'm sorry!" Tugon nito na ikinagulat ko nanaman.

Ilang beses ba akong masusurpresa sa araw na ito.

First time ko nanaman siyang narinig na nagsabi ng sorry!

Magpapa party na ba ako!

Mas pinili ko na lamang na hindi siya kausapin at ibinaling nalang ang paningin sa labas ng kotse nito. Nagkunwari akong abala sa pagtingin sa mga nakakasabay naming sasakyan at mga building na nadadaanan namin.

Ngunit nagulat ako ng tumunog ang cellphone ko. A message from Garret!

I'm at work already my Ely? Where are you?

Hindi ko mapigilang mapangiti habang binabasa ang message nito. He really make my day!

"Buti pa ang nagmessage sayo napapangiti ka! Samantalang ako na asawa mo ay hindi mo manlang magawang ngitian kanina!" May pagdaramdam na sabi ni Lucas na ikinakunot ng noo ko! Anong problema ng lalaking ito? Bakit ngayon ay pinandidiinan niya ang salitang asawa. Samantalang 20 years na siya naman ang unang nagbasura!

Inis ko siyang inirapan, at hindi na lamang pinansin. Malapit na kami sa BMC at kunting minuto na lang ang titiisin ko! Hindi ko na talaga matagalan na kasama ko siya sa iisang lugar!

Nang huminto ang kotse niya sa harap ng BMC ay nagmamadali ko kinalas ang seat belt na nakapulupot sa aking bewang. Ngunit nagulat ako ng mabilis itong lumabas ng kanyang sasakyan at umikot sa gawi ko upang pagbuksan ako ng pinto. Naguguluhan naman akong lumabas ng sasakyan nito.

"Thank you sa paghatid Lucas! At ingat ka sa byahe! Bye!" Walang emosyon na sabi ko at nagmamadali akong naglakad palayo sa kanya. Hindi ko na siya pinagkaabalahan pang lingunin at tuloy tuloy ako sa pagpasok sa entrance ng hospital. Kung saan naabutan kong nakatayo si Garrett. Hindi maipinta ang mukha nito habang nakatingin sa akin. Sinalubong ko ang mga titig niya na para bang binabalaan siya na.

Dont make a scene here Garrett! Sa isip ko.

Ngunit ang pasaway na bata ay parang hindi nakikinig. Pinanlakihan ko siya ng tingin ng humakbang pa siya palapit sa akin.

"Anong ginagawa ng matandang yun dito ha! At hinatid ka pa talaga!" Inis na bulong nito sa aking tenga. Kunwari ay natatawa ko siyan itinulak at nagkunwaring biro ang ibinulong nito.

Kilala nama kasi siya dito sa ospital na palabiro at palakaibigan.

"Garrett! Ang aga nanaman yang pagbibiro mo! Dyan ka nga muna at magtime in lang ako!" Saad ko na sinadya ko talagang lakasan para marinig ng mga taong naroon. Pagkuway ay nagmamadali akong humakbang para habulin ang papasarang elevator.

Nakahinga ako ng maluwag ng sa wakas ay nakaagwat ako kay Garrett!

Ito na nga ba ang sinasabi ko Cristely!

Matigas pa naman ang upo nun! Este ulo ng batang yun! Dahil sa tuwing pinipigilan siya ay lalo itong nanggigigil. Matapos kong iswipe ang id ko ay nagmamadali akong pumasok sa aking opisina, kung saan naabutan ko si Irene na abala sa pakikipag usap sa mga pasyente na nagpapaschedule ng check up. Saglit itong tumigil at magalang akong binati.

"Good morning Doc Cristel!"

"Good morning, Irene!" Ganting bati ko habang tuloy tuloy na naglakad sa aking opisina. Pagkapasok ko sa loob ay nanghihina akong napaupo sa swivel chair.

God! Hindi pa man nagsisimula ang araw ko pero pakiramdam ko ay naubosan na agad ako ng lakas. Napasubsob na lamang ako sa aking lamesa at bahagyang ipinikit ang aking mata. Alas nueve pa ako tumatanggap ng pasyente, may 30 minutes pa ako para magpahinga. Ngunit nainis ako ng marinig ang pagbukas ng pinto ng hindi man lamang kumakatok.

"Irene please… I just want to rest for awhile! Huwag ka munang magpapasok ng pasyente!" Inis na sabi ko ngunit nanatili akong nakasubsob sa lamesa.

Pero wala akong tugon na narinig mula rito, nagulat nalang ako ng marinig ang tunog ng lock kaya agad akong tumingala upang tingnan ito. Nanlaki ang mga mata ko ng makita si Garrett na nakasandal sa pinto at seryoso ang mukha.

"Garrett…" tanging nasambit ko. Hindi ko na nasundan pa ang sumunod na nangyari basta namalayan ko nalang na nakaupo na ako sa aking lamesa at walang sawa nanamang kinakain ng batang bata kong lover!

Grrr…

Hindi pa ako nag aalmusal! Pero itong lalaking ito walang sawa na akong kinakain! Sigaw ng isip ko.

Sa kabila ng gutom na nararamdaman ko ay mas nanaig ang gutom ng bibig ko sa ilalim kesa sa bibig ko sa itaas!

"Ohhh… Garrette baka mahuli tayo!" Impit na saad ko. Ngunit parang wala itong naririnig at tuloy lang sa pagkain sa aking perlas.

Damn!

Goodluck na lang talaga sa iyo Cristely! Sigaw ng isip utak ko.