Chapter 5
1001 Words
Evanessa shakes her head multiple times. Pinilig nito ang kaniyang ulo at pilit na pinaalis ang takot mula sa kaniyang mga mata.
She desperately grasp on the old woman's hand, pleading and begging for her to give her something she can work on. A point wherein she could start to be able to save her son.
Marahang tinapik ni Evanessa ang kaniyang dibdib para ituro ang sarili, "I would give up my life in exchange for his. Basta lang mabuhay ng normal ang anak ko. Hindi siya para sa mundong iyon. That place is nothing but a nightmare. I have been there, I know what it feels like to live there. It is a hell," she said.
Sa ilang segundo bago niya ma-check kung sino ba ang tumatawag sa kaniyang cellphone. Parang sasabog sa pag-aalala ang puso ni Evanessa lalo na nang marinig at malaman na nito kung ano ba ang pakay ng Ama niya sa biglaan nitong pagtawag.
"Nawawala si Elliot." Tatlong salita ang gumimbal at nagpahinto sa pag-ikot ng mundo nito. Ilang segundo lamang nawala ang paningin nito mula sa babaeng kaniyang kinakakausap. Nang ibalik niya ang mata sa dati nitong kinatatayuan ay parang bulang nawala ang matanda.
Lightning strike the dark sky, giving the whole place a quick shone of light that aims to sip fear in one's system, in her system.
Evanessa finally snap back in reality. Patakbo nitong tinungo ang kaniyang sasakyan at nagmaneho pabalik sa hospital.
May dala-dalang payong ang kaniyang Ama habang kausap nito ang security guard ng hospital. She has always been a respectful daughter who fears her father's authotity but it was her fear and frustration that led her into doing something that is unimagineable.
Dumako ang palad niya sa pisnge ng Ama at nanginginig niya iyong dinuro.
"Where have you been? Paanong biglang nawala si Elliot? I told you to look after him, to never take your eyes off your grandchild. P-Paano kung hindi na natin siya makita ulit?" Her voice c***k. Hindi lamang ang boses niya ang nabasag kung hindi pati na rin ang nanlalamig niyang boses.
Yumuko na lang ang matandang lalaki, walang ibang magawa kung hindi ang tanggapin ang galit ng kaniyang anak. Malalim itong bumuntong-hininga.
Hindi maigalaw ni Evanessa ang kaniyang katawan ngunit hindi rin naman siya puwedeng pumirmi na lang sa kaniyang puwesto. She needs to look for Elliot.
Kung kailangan niyang pagbali-baligtarin ang buong hospital—maski pa ang buong bayan nila ay gagawin niya iyon.
"Tiningnan na namin ang lahat ng cctv footage. Hindi po lumabas ng hospital ang pasyente," anas ng head of security ng private hospital.
Mas lalo lamang nanlambot ang tuhod ni Evanessa sa kaniyang narinig.
"T-Tao ba iyon? Pasyente yata. May pasyente sa rooftop. Mukhang tatalon!" hiyaw ng isang lalaki.
Nang marinig iyon ni Evanessa. Wala na siyang inaksaya pang oras. Tinungo nito ang kinatatayuan nung sumigaw.
Sa raming beses na nakaramdam siya ng takot. Ngayon ang pinaka-malala.
"Elliot..." bulong na lang nito sa kaniyang isipan.
Evanessa's hand shakes violently. Dinala nito ang kaniyang daliri palapit sa kaniyang mata at ginamit iyon bilang pangkusot.
She wanted to make sure that her eyes are not playing on her.
Bagaman madililm na madilim na sa labas at iyong signage na lang ng private hospital ang nagbibigay ng tanglaw sa lugar kung saan nakatayo banda iyong tao sa may rooftop, sa figure pa lang ay sigurado na agad siya na si Elliot iyon.
"Elliot," she muttered his name for the second time around. Sobra-sobra na ang panghihina niya na maski ang pagtawag sa pangalan nito ay hindi niya magawa.
Evanessa's heart skipped a beat when Elliot walks closer to the edge of rooftop. Tila wala ito sa kaniyang katinuan at mayroon lamang kung sinong nagpapagalaw sa kaniyang katawan.
"Hijo, bumaba ka riyan. Kung may pinagdadaanan ka man. Sabihin mo sa pamilya mo, sa amin. Makikinig kaming lahat sa iyo," anas ng isang babae, saka pa lamang bumalik ang ulirat ni Evanessa.
Mabilis na kumilos ang paa nito papunta sa rooftop, sa tapat ng pinto papunta sa space na iyon ay naabutan nito ang kaniyang Ama pati na rin ang head of security ng hospital.
Susunod na dapat ang head of security sa mga hakbang ni Evanessa papunta kay Elliot nang hawakan siya ng Ama nito at inilingan, pinipigilan siyang sundan ang babae.
Maingat na humakbang si Evanessa papunta kay Elliot, as if she is walking on thin ice, kailangan ay dahan at ingat ang bawat pagkilos nito.
The least that she wants to do is to shock him. Nang nasa dalawang hakbang na lang ang layo niya mula kay Elliot.
Nilingon siya nito. If Elliot is on his sane mind. He would never dare do something as dangerous as this and Evanessa is already aware of that. Kaya naman nang humarap sa kaniya si Elliot at nakita nito na nakapikit ang mga mata ng binata.
Mabilis niya itong hinawakan sa braso. Elliot had his eyes opened out of shock matapos siyang hilahin ng kaniyang Ina mula sa kinatatayuan nito.
Evanessa hug him tightly with her shaking hands, saka pa lamang ito nagkaboses.
Her hard sobs confuses his son whose at the moment does not have a single idea on what is going on.
"Mama, natatakot ako," bulong ni Elliot sa kaniya. Wala na siyang sinabi pabalik. Mas lalo niya lamang hinawakan ang kaniyang anak.
Bagaman basang-basa na rin ang suot na jacket ni Evanessa sapagkat kanina pa siya nauulanan. Hinubad niya pa rin iyon at binalot sa kaniyang unico hijo.
"Don't be. Why do you have to be scared when you have your mother by your side? I am your super mom after all. There is nothing I can do," she whispered to him as a form of reassurance. Payak siyang nginitian ni Elliot sabay tango sa kaniya.
"But why are we here? Did I do something?" tanong ng binata, talagang wala itong naalala.
Of course he cannot remember. From now on. Elliot will have a hard time remembering thing that he does.
- Writer
