ALPHA TEAM
1737 Words
Roanne Colasi
"How's Rmall? I don't hear any updates about that m******e. Time is running, Roanne. Time. Is. Running. Other reporters had doing their report now. 'how bout you?"
"Director it's so hard—"
"That's why you can't?"
"No, it's so hard. Like you need to solve the problem in the middle of the dessert without water"
"I heard you and one of the soldier who's hold the case are dating?"
"W-what?"
Dating? Dating? Seriously?
"Just do your work, Roanne. Kung kailangan gamitin mo ang relasyon mo sa kaniya para maka-kuha ng information, gamitin mo"
Gamitin? Sobrang dali ba nuon? At hindi magpapauto sa'kin si Dred.
Nang maka-labas ako sa building ng CST agad na nagulat ako nang makita si Ella. Malungkot na ngumiti ako sa kaniya. Nawala na ang galit ko at ramdam ko yun, pero nandito yung lungkot ko at masakit yun.
My bestfriend, cousin, sister in heart stole my heart before. And my heart before was Bage and she's standing here smiling at me like there was nothing happened before.
"Hi coz?" Niyakap niya ako ng mahigpit.
"Kamusta?" Yun lang ang naging tugon ko sa yakap niya.
"You didn't come to my daughter's bornday, you didn't visit me to the hospital when I gave birth, you didn't visit to my daughter's babtism, you didn't come to her first birthday, you didn't come to her second and third birthday" malungkot na malungkot na sabi niya. "Even my birthdays"
"Huwag tayo dito mag-usap, Ella" we decided to go in Starbucks. I ordered tea and she ordered frappe.
"Roanne" malungkot na sabi niya.
"I've been so much busy these past few years, Ella—"
"So much busy that you don't have the time to come to my most special days in my life?" parang nanunumbat na sabi niya. Bigla naman akong nairita.
"What did you expected from me? To come to your most special days while being miserable? And if you don't know the meaning of miserable it is being in a pitiable state of distress or unhappiness"
"Miserable from what?"
"From what?!" Galit na sabi ko. "You asked me from what? Are you stup*d? As far as I know you're not."
"Three years had passed, Roanne" she's pissed now because she called my name. "And you're not yet move-on"
"How sure you are? Do you know my feelings?"
"Still loving my husband hu?"
"Still trying to piss me off hu? Is that why you are here? Because I don't have time to that and I am already moved-on" I was about to left her when she spoke.
"I want to invite you"
Invite me na naman. Puro na lang invite.
"To my third wedding's anniversary" I face her in disbelief. "Like what you trying to believe you are moved-on right? So you aren't affected on what would happen to the party right? Because like what you said you. Are. Moved-on."
She's doing this because of desperation. For f*ck what is she trying to prove?
"Then I will come." Then I left her.
I texted Maxine and Aiken about what happened between Ella and I. I got Aiken's number when we were started to be friends.
"Aiken?" I answer when she called me
"Kung pupunta ka mag-sama ka. Isama mo ako. Mamaya kung anong maging reaksyon mo duon e." Mahinhin na sabi niya.
"I am okay, Aiken besides Ella was right if I already moved-on I can see them na without any hurt."
"Paano naman kung may plano pala yung pinsan mo?"
"She wouldn't do that—"
"Paano ka naman nakakasiguro? Nag-sorry ba siya sa'yo?"
She didn't say that after all. Hindi niya pa nasasabi 'yun kahit isang beses.
"Natahimik ka ibig sabihin hindi pa."
"Just trust me Aiken okay?"
"Sige na tapos na break ko e" she ended the call then I received a call from Maxine.
"Gag* sama mo'ko. Nang makita ko naman itsura ng isang Ella. Boring ka daw kasi sa kama kaya hiniwalayan k—"
"F*ck I am virgin"
"Ay hahaha kaya. Ingat na ingat hahaha"
"Maxine" saway ko.
"Sama mo'ko please"
"No, maybe si Aiken na lang. Atleast yun mukang hindi makakagawa ng eskandalo"
Sandali siyang natahimik tapos nagsalita din.
"Sorry may bumili e, sino naman si Aiken?"
"Isa sa mga nakaligtas sa Rmall's m******e"
"Ah hahaha sana ol nakaligtas."
"Maxine"
"Edi huwag ang arte mo, pero baka may ipasama ako diyan sa'yo incase na hindi mo isama ang Aiken mo." Kumunot ang noo ko.
"Who?"
"Basta pang-landi siya" then she ended the call.
What? Pang-landi? I texted Jevi that we need to talk to Ms. Sharine.
"Bakit ngayon mo lang sinabi? Tara na punta na tayo kay Sharine" sabi ni Jevi nang makarating kami sa tapat ng Ramos.
Mabilis na pumasok kami pero mabilis din na hinarang kami.
"Ma'am may appointment po ba?" Sabi ng babae. Staff ata 'to di ko alam.
"Ah miss wala pero kaibigan ako ni Sharine" si Jevi. Kumunot ang noo ko.
"What's your name sir?"
"Hindi na, surprise na lang ganuon"
"Surprise? You have a camera on your hands? Reporter?"
"Vlogger" gusto ko matawa sa sinabi ni Jevi.
"I am so sorry pero hindi kayo puwede pumasok" at tinawag niya yung guard.
"S-saglit hindi naman kami manglalaban e" sabi ko.
"Gusto lang namin maka-usap si Ms. Sharine—"
"Hello sir" nagulat ako sa biglang sabi nung babae.
At nasisiguro akong may tao sa likod namin.
Dahan-dahan akong napalingon at tatlong guwapong lalaki na nakapang-sundalo ang nasa harap ko ngayon.
Oh my god.
Hindi ako nakapag-salita ni hindi nga ako maka-tingin. Kukuha din siguro sila ng statement.
"Sino sila?" Oh my god. Boses pa lang ang pogi na.
"S-sir Rico mga reporter—"
"Paalisin mo sila" at mabilis na nilagpasan nila kami ni Jevi. Na parang wala kami at hindi man lang kami binigyan nang tingin.
"Ma'am kailangan niyo na po talaga umalis" tapos hinawakan na kami ng guard hindi naman kami mangla-laban pero hinawakan kami ng mahigpit.
"S-saglit lang naman sir please. Hindi naman kami magpupumilit eh. K-kaya namin umalis"
"Hoy bitawan mo'ko porke mas malaki ka sa'kin" si Jevi.
"Bawal po ang reporter dito" sabi nung guard. Hindi na lang ako nag-salita pero dahil sa kakulitan ni Jevi natulak niya yung guard at nadamay ako.
Pumikit na lang ako habang inaantay na mahulog ako pero hindi ko naramdaman.
Wait—
Inhale... Exhale... Inhale... Exhale...
Oh my god.
"Ayos ka lang?" His baritone voice makes me goosebumps.Why do I have this feeling na I am so much maarte while I am with him. Why do I have this feeling also na palagi niya 'kong nili-ligtas.
"Tinatanong kita ayos ka lang ba?" His voice sounds so serious. Itinayo niya ako at tinitigan mula ulo hanggang paa. Hinarap niya yung guwardiya. "Ganuon ba ang tamang paraan para mag-pa-alis ng tao?" Seryosong-seryoso na sabi niya. Tiningnan ko ang kasama niya at nginitian lang ako ni Spartha. "Tinatanong ko kayo sumagot kayo"
"S-sorry sir, nagpumilit kasi si—"
"Luh Mr. Sergeant Major sinungaling" napa-tingin kami kay Jevi nung humirit.
"Likas naman sa mga reporter ang mag-sinungaling at kayo yun" sabi nung guard.
"Bob* ka? Reporter ako? Cameraman lang ako ha—"
"Sa susunod na ganituhin niyo siya" itinuro ako. "Masisisante kayo ha" tapos hinawakan niya ang kamay ko at mabilis na pumasok sa loob.
"Roanne sa labas na lang ako maghi-hintay" sigaw ni Jevi at binigyan ako ng fighting sign.
Ilang minuto kami nag-lakad at sumakay sa elevator bago maka-rating sa,
CEO'S OFFICE?
"May-ari ba kayo nito?" mahinang tanong ko na ikinalingon niya.
"Hindi, kaibigan lang ako nung anak nung may-ari."
"D-dred wala kang mapapalang statement kay Ms. Sharine—"
"Wala akong paki-elam"
"O-okay" utal na sagot ko.
"Haha beastmode 'yan, nakita ka ba namang babagsak eh. Gusto niya sa kaniya ka lang mahulog" singit ni Sparta binuksan niya ang napakalaking pinto at duon tumambad ang tatlong sundalo kanina na naka-uniform na pina-alis kami kasama si Ms. Sharine.
Yung lalaking isa may hawak na laptop, yung isa naman naka-pikit habang naka-higa sa couch at nagmumuni-muni at nakatakip ng braso ang mata, yung isa naman malalim ang iniisip at si Ms. Sharine nasa table niya may inaasikaso na mga papeles.
She's far from Ms. Sharine that I saw before. She look stress.
"Sharine ano ba? Itigil mo na nga 'ya—"
"Kuya I need to finish this." Walang tingin-tingin na sabi niya sa lalaking mukang malalim ang iniisip.
Yun ata yung sir Rico na tinawag nila kanina.
So I am wrong for observing them that they need statement. While looking at her, I feel shy and pity. Hindi lang pala kaming mga reporter ang nahihirapan. Lahat ng may kinalaman sa kaso, lahat sila nahihirapan.
"Wala ka pang tulog" napa-tigil siya nang mag-salita si Sparta. Walang lingon-lingon naka-tingin lang si Sharine sa paper at hindi pinapakilos ang kamay.
Parang isang yelo ang boses ni Spartha na ginawang yelo ang pag-kilos niya kaya napa-hinto siya or should I say there's something between them
"Magpahinga k—"
"I can't—"
"Isa" malayong-malayo sa Sparta na nakita ko dati itong nasa harapan ko ngayon.
"Aziel please I need to finish—"
"Dalawa"
"Fine" mabilis na umalis si Ms. Sharine sa upuan niya at napahinto sila ng makita ako.
"Who are you?" Lahat napa-tingin sa tanong ni Ms. Sharine kahit na ang lalaking naglalaptop lumingon sa akin, at yung naka-pikit kanina gising na, kunot ang noo nilang lahat na naka-tingin sa akin.
"Reporter ka paano ka naka-pasok?"
"Kaibigan ko si Roanne" si Dred.
"Put* ka naman pinapasok mo 'yan e reporter 'yan" yung lalaking may laptop. Ngumiti lang sa'kin yung naka-pikit kanina tapos pumikit na.
"Mas put* ka gag*, eh tinulak siya ng mga guwardiya dito. Inutil"
"Hoy mas mataas ranggo ko—"
"Wala akong paki-elam" Okay. The atmosphere isn't nice.
"Anong kailangan mo?" Napa-tingin ako duon sa sundalong tinawag na Rico.
Magkapatid sila ni Ms. Sharine?
Wait——I do remember now. Pinsan siya ni Sharine. Siya yung kaisa-isang anak ng may-ari ng Rmall.
Captain Rico Ramos.
Pero ano bang kailangan ko? Naawa ako sa sitwasyon ni Ms. Sharine.
Hindi lang pala kami ang nahihirapan. Hindi lang pala kami ang gusto ng solusyon. Hindi lang pala kami ang sabik matapos 'to.
Mas hirap pa pala yung mga taong akala namin nagtatago na lang at nagpapahinga, nabubuhay na parang wala lang.
"Inuulit ko ano ang kailangan mo?"
"Ako, kailangan niya ako"
- Writer
