Chapter 7
Belle's POV
Ibinaba ko ang bulaklak na dala ko at sinindihan ang kandilang dala ko.
Hinimas ko ang puntod na nasa harapan ko. Ang puntod ng mama ko.
Ang tagal na rin pala ng panahon na hindi ko siya nadadalaw.
"'Ma, sorry, hindi na kita nadadalaw. Hindi ko pa rin kasi alam kung paano ako haharap sa 'yo, mula nang mangyari 'yon. Sorry kung galit ka pa sa akin."
Hinayaan ko lang pumatak ang luha ko, nang mabawasan naman ang bigat na nararamdaman ko ngayon.
"'Ma, napatawad mo na po ba 'ko? kasi ako, hanggang ngayon hindi pa. Hindi ko pa rin kayang patawarin ang sarili ko. I'm still wishing that you're here with me."
Napaangat ang ulo ko nang may makita akong malaking anino ng lalaki na nasa likuran ko.
Palubog na ang araw kaya naman nakakatulong ang maliwanag na sinag nito
