Scars from the Past

Chapter VIII- Home at Last

Enzo POV

The waiting is now finally over.Sa wakas, nakalanding na rin ang eroplanong lulan ko. Mahigit 10 minutes din ang nilakad ko papuntang arrival area kung saan damang-dama ko na ang mainit at maingay na paligid ng NAIA airport. Talagang nasa Pilipinas na nga ako.

I thought I could not go against Titodad's rules. Puwede ko pala siyang salungatin and I did it. Isa sa mga pinagsisihan ko ay kung bakit ngayon ko lang ito ginawa. I've wasted many years of being manipulated by Titodad's decisions. But on the contrary, may maganda din itong naidulot sa akin. I've became who I am, I am now a billionaore on top, I can buy and own anything that pleases me.I can live in luxury and spend expensively. Ngunit, kahit ano pa man ang yaman na mayroon ako ngayon ay hindi pa rin sapat dahil may malaking bahagi ng puso ko ang kulang, tinangay ni Eliza ng siya ay mawala. Tila hindi na yata ito mabubuo pang muli kung hindi ko makikitang buhay si Eliza.

Kinapa ko ang aking smartphone sa bulsa at ini-on, sunod-sunod na mensahe at notifications from my different socia media accounts ang nataggap ko. Sakto naman na nagring ito, my Secretary is calling me.Agad ko itong sinagot.

"Good morning, Hijo!Thanks God you've landed safe and sound. Welcome home, Renz. By the way, your baggages are well taken care of, it's in the car already. Mr. Damian is waiting for you outside," mahaba niyang bilin sa kabilang linya.

I just nodded kahit hindi niya nakikita, "Oh, Yes, Miss Deb.Thank you so much."

I ended the call and hurriedly went outside. It's true na na nasa labas na si Mang Damian. Binati niya ako nang ako'y makalapit, "Welcome home po Sir! Naku, ang gwapo ninyo pala sa personal," magiliw niyang sabi.

"Salamat Mang Damian. Tayo na po! Namiss ko ang Pinas.Ang sarap palang makabalik muli," huling sabi ko sa kanya bago pumasok sa kotse.

Sa loob ng kotse ay mas ninais kong tumanaw sa labas, at binuksan ang bintana upang makaamoy ng sariwang hangin.

Binaybay namin ang haba ng EDSA, at hindi naman ako nabagot dahil makuwento si Mang Damian.

Si Damian ang nirecommend ng kaibigan kong si Jake, asawa ito ng katulong nila sa bahay 'nong nasa Pinas pa sila naninirahan. I've hired him and her wife to be my care taker in my home built here one year ago.

Yes, may naipundar akong properties dito sa Pinas na walang alam si Titodad. I kept it to myself and my friend Jake, aside from my being best buddy in my s*x game, he is also a dependable friend, he is an engineer and a reknown land developer.

Everything is easy when you have all the resources and money. I entrusted to Jake the purchase of that property and building of the house, Of course, I am the architect of that. This is the first time I can personally see the fruit of my labor.

Mahaba-haba din ang naging biyahe, pagkarating namin ay malugod naman akong sinalubong ni Aling Lupe, ang asawa ni Mang Damian. "Magandang umaga Sir Renz, welcome po sa inyong bahay! Naku, talagang napakaguwapo ninyo talaga Sir, pakurot nga Sir, " kinikilig na sabi ni Aling Lupe.

"Hoy, Lupe, kung makapagbeso-beso ka ni Sir Renz, daig mo pa ang teenager. Alalahanin mo may asawa kang tao at nasa harapan mo pa," malokong sabi ni Mang Damian.

"Ano ka ba naman Damian! Selos ka naman agad. Syempre ikaw lang naman ang nag-iisang one heart ko nuh. Manahimik ka nga diyan," sita niya sa asawa.

"Eh, Sir Renz, pasensyahan muna si Lupe. Ngayon lang nakakita ng artista yan. Eh, paano ba naman Sir, para kayong hollywood actor na lumabas sa magazine," may halong tuwa na sabi ni Mang Damian at sabay baling sa asawa.

"Tsssk...No probs, Aling Lupe. Thank you sa inyong dalawa."

Inimbitahan ako ng dalawa sa komedor at sabay-sabay kaming nananghalian.Hindi naman sila iba sa akin dahil madalas ko silang nakakausap online.

Matapos ang masaganang tanghalian ay pinagpahinga nila ako sa aking room dito sa bahay. This house is my me-inspired, minimalist ang style na may pagkamodern, hindi katulad ng mansion ni Mommy na grand intricate ang design at maraming fixtures and curvings, dito simple, every pieces of things inside this modern bungalow house is of purpose. Maaliwalas at malinis dahil na rin sa all white ceiling and walls. There are four rooms, the big room is mine with wide glass walling. Pagpasok ko sa loob ay ang mahabang black curtains ang nakaharang sa malapad na glass walls. I grab the curtains in my hand and move it on the side, at tumambad sa akin ang napakalawak na garden na punong-puno ng halawan and it is architectually designed by me. I love green surroundings, it makes me calm.

Nagpatianod ako sa pagdama ng kapanatagan ng loob sa pagpatanaw ko sa paligid. For now, I just wanna relax and calm my senses. Hindi ko muna isisipin kung ano mangyayari o kahihinatnan ng pag-uwi ko. Titodad has no idea that I am here already. I never interfere with our family business. He is the one owning that business, ni wala siyang balak na ipamahala sa akin when suppose to be my karapatan ako doon. Maybe, he is enjoying his time to be in power at lalong-lalo na nga at alam niyang may sarili na akong negosyo. But for pete sake, dugo at pawis din ang pinuhunan ni Daddy at Tito Rafael maitayo lang ang Aragon Group of Companies.

This is also the right time that I'll scrutinize the company's wealth maliban sa paghahanap kay Eliza at sa hustisya, I should claim what is rightfully mine.