My Father's Mistress [ tagalog ]

CHAPTER 13

YRINE'S POV

Papunta ako sa convinience store ngayon para bumili ng Korean Ramen at ilang chocolates cause Gosh! I'm craving them so bad.

Medyo mabigat rin ang katawan ko, maghapon rin kasi ako natulog.

Padampi dampi kong itinatama ang kamao ko sa mga balikat ko para medyo maibsan ang sakit at pagkangawit.

Nagsimula na naman kasi akong makatulog nalang kahit saan, nung una naitulog ko sa counter and when I felt sleepiness tinuloy ko rin sa sofa tulog ko, ilang oras ko lang yata na ihilita ang katawan ko sa mas komportable at malambot kong higaan, grabe...

Papunta na sana ako sa counter ng marinig ko ang pag tunog ng maliliit na bagay sa pinto ng entrance, dikta na mayroong bagong costumer

Napalingon ako rito ngunit tanging ang matipunong katawan lang nito ang napansin ko. He was wearing a grey jacket and I didn't seem to have a clear view on his face dahil sa naka sumbrero pa ito ng itim at nakayukong tutok sa screen ng phone niya.

I didn't realize I was watching him all along, pati sa pag kuha ng drinks mula sa nakahelerang apat na habang ref sa dulo at diretsyong pag punta sa counter ay tahimik kong sinaksihan.

Sa pag usisa ko ay napaka tahimik siguro nitong tao, he seems to talk less but when you kind to know him his not a cold person at all.

Napatingig ako ng ulo, his back was familiar. I pursed my lips and suddenly, as he pay. Tinanggal niya ang kanyang sumbrero, I unconsciously had the urge to lift my gaze at tumama iyun sa salamin sa taas mula sa likod ng counter.

My eyes slowy widened as I slowly realize who am I staring at right now.

Damn those blue piercing eyes could look intimidating at him but I'm so drown to stare at it.

I pressed my lips, napahigpit ang hapit ko sa mga dala ko. That man, it's Tron!

How come his here?! I started to feel panic. My heart was racing ultimately when I saw a glimpse of his smile before biding a good bye to the cashier oldman, starting to walk his ass off the store.

Agad akong nagtago pababa sa kinatatayuan ko ng muling dadaan siya sa harap ko.

Mariin rin akong napapikit at nagpipigil sa impit kong kong boses na muntik ko ng mapakawala, jusko why am I acting. Like this?

I should had just greeted him like a normal person!

Like 'oh, Hi Tron! W-what a coincidence'  gosh! Nakakahiya siguro itsura ko pag ginawa ko yun.

How about, seems to act na bigla ko lang siyang nakita 'Tron? Ow it is you!' damn Yrine, baka magulat siya sayo.

Hindi niya pa naman nabanggit ang pangalan niya sayo, eh. Nalaman ko lang dahil narinig kong tinawag siyang Brino ng kaibigan niya.

If I'm not mistaken, He was Brino. Nagpakilala siya saakin sa bar noon. Unang meet up ko rin kay Tron.

"Uh ma'am?" Napa balik  ako sa wisyo nang may kumuha sa attention ko.

A young worker here I guess, he was wearing the same store uniform, so he must be.

Nahihiya akong ngumiti sakanya, agad akong tumayo at iniabot lahat ng buhat buhat kong sadya kong bibilhin.

"Uhh, paki hawak saglit!" I said rushing out after I left everything to him.

He was so dumbfounded while I have no idea sneaking like a stalker, following Tron.

Hindi niya na suot ang sumbrero niya at tahimik niya lang na tinatahak ang daan.

I pouted at my self ng mahagilap ko a repleksyon ko mula sa salamin ng store, buti nalang talaga di ako nag pakita.

No way he'll see me with this! Kanky panjamas, old oversize shirt and a lazy bun style hair.

Mukha akong walang magawa sa buhay... Nakakahiya.

I look back my gaze on this handsome tall guy, can't believe, I lip bite as I described him like that —he went to the pedestrian lane, kasama ang ilang mga taong dadaan at tumawid sa direksyon kung saan rin ang condo ko.

I winded and so I follow him.

Hindi ako makapaniwala na pareho pa kami ng floor and he was doors away opposite to mine.

Napahawak ako sa dibdib ko, my heart is really acting crazy with his presence.

Bakit ko ba siya biglang nakikita kung saan saan, mag mula sa bar.

Napatampal ako ng mukha at tapusin na ang pagtatago ko sa isang pader at tunguhin na ang pinto ko.

I took a deep breath to ease my self, why am I so tensed but quite happy on the other side. Is it because I finally saw him again?

Gosh, Yrine hindi lang yun....Isipin mo?, Ilang pinto lang ang layo niya sa condo mo!

Now, why am I excited about that? Napasimangot ako.

Mababaliw na yata ako at malapit nang magpantasya ng kung ano ano.

I shake my head para maiwasan yun, I put my pincode pero nang bago ko buksan ang pinto ay naramdaman ko ang pag buzz ng phone ko.

Tinignan ko yun, I was just holding it at nakitang tawag pala ito at ang caller ay si Mr. Tavian.

Hindi ko alam kung bakit pero kinakabahan yata ako bigla.

Dahil dito hindi ko tuloy nasagot agad, siguradong pag aalinlangan ang nakaukit sa mukha ko at wala sa sarili akong napalingon sa pinto ni Tron.

I sighed, why now am I feeling this way? Napakunot ako ngunit kalaunan ay napa iling ako at iwinaksi mula sa kaisipan ang hindi maipaliwanag na nararamdaman.

Napabuntong hininga ako, entering my room and answering the phone call.

TRON'S POV

Ipapatong ko nasan ang paa ko sa center table ng mag ring ang phone ko.

Argh, I was about to have some snacks here! Ayaw na ayaw ko talagang na aabala ang oras ng pagkain ko.

Yamot kong inabot ang phone ko mula sa mesa at sagutin iyun, it was a phone call probably from home.

Sinagot ko ito at sa pagkakawari ko boses ito ni Manang.

[ Sir? ]

Nangunot ang noo ko, her voice was sound to tremle

"Manang may problema ba?" Napaayos ako ng upo dahil sa parang may pagdadalawang isip pabayata siyang banggitin saakin

[ Eh... Sir. ]

she was hesitating! "Manang..." Mahinahon kong turan. "May problema po ba?" Tanong ko pero mukhang napalunok lamang siya, I bet she's biting one of her finger because of nervousness.

Napahimas naman ako ng noo ko, bakit parang ayaw niyang sabihin saakin. Kilala ko rin si Manang, ayaw na ayaw niya rin akong inaabala lalo na pag alam niyang pagod ako. Nag aala kasi ito saakin.

Pero napakunot ako ng noo, this seems to be important "Manang? Ano ho?" Pagkukuha ko uli sa attention niya she seems to loose her voice.

[ Asan ka ba ngayon iho? ]

Napakamot  ako ng noo at nappabuntong hininga "asa isang condo, may kailangan ba kayo jan sa bahay?" Tanong ko and again she started those hesitating voice.

[ Eh, sir Tron a-ang mommy nyo po-- ]

Napatayo ako ng makarinig ng ingay mula sa kabilang linya, hindi panga naiwasan mapahiyaw ni Manang sa gulat.

Hindi nako nag tanong pa, I get my keys at rushed out .

Yeah, I had my car, inihatid rito nang maiwan ko kasi sa isang bar ng malasing ako at umuwi sa bahay nina Brino nitong umaga.

Pagkarating ka sa bahay nadatnan kong pinapatahan at pinipigilan ng dalawang katulong ang nanay ko, Mang Kanor was also anxiously standing on the side and as soon as he saw me he approached me

"Anong nangyari?" Agad kong bungad, nag aala at galit ang bumakas sa tono ko.

My mom suddenly stopped when she heard my voice, nagtama ang mga mata namin ngunit agad siyang yumuko ng pagkatalo, why?

Huminahon man bigla si Mama pero tahimik itong nagpatuloy sa paghagugol

"Sir, nag away nanaman po kasi silang mag asawa" mahinang turan ni Mang Kanor pero sakto lang para marinig ko.

I look at him, frowning. Is there something more?

Nang sulyapan ko pa ang ilang saksi rito ay nagsisi-iwas sila ng tingin saakin "What happened?" Mahina kong tanong.

Napalunok si Mang kanor, nervously rubbing his palms "Lumayas po si Sir  Tavian" he answered.