♛❤ Seven❤♛
1085 Words
♛❤ Seven❤♛
Yden:
Wendel sent a picture.
Viewed. Nakuyom ko bigla ang kamao ko. Worst, naibagsak ko pa ang mug ko. It shattered on the floor and my frantic secretary immediately cleaned all the mess.
Sh*t!
Why was he with this woman?
Wendel followed it with the most annoying smiley he’d sent with a caption ‘Remember this pretty girl, seniorito?’ The hell!
“S-Sir? The meeting is about to start in five minutes.” My secretary reminded me again and again and it irritated me even more!
“Remind me again, Miss Gomez and you’d be fired!” F**k! Her redundant words and sh*t! An hour she retold it, and then thirty minutes down to twenty, ten, and now five minutes—what the hell?
Kulang nalang gawing niyang humanoid alarm clock ang sarili niya!
Then, this message of Wendel arrived. He’ll never receive a message of satisfaction from mem—that bastard, never.
I dialed the HR department’s landline. Did they give that rat her tasks!? Ba’t may panahon pa siyang makipag-picture kay Wendel? At ba’t nandun siya sa department ng gagong yun?
F**k myself—enough! She asked for this, right? Kapalit ng ‘di ko pagpapatanggal kay Hira. Yeah, hell—my ex. So what!?
She was not just my ex—exes were always remained as to where they were—behind. I had learned what they taught me. Hira gave me the best lesson not to fall in love.
“Did you give Miss Catimbag her tasks? I told you 24/7, right?” I was totally annoyed. I didn’t even wait for some greetings on the line—damn that rat. Seemed she was enjoying her tast, huh? Hell, she supposed not!
{Good morning! Ademar University HR department.. Sino po sila?} What the f**k? My mood was totally ruined—I think I had to fire this stupid HR together with my annoying secretary! In this very instant!
Mira:
Nasa HR department ako para i-confirm ang attendance ko. Hmp! Mahirap na baka at kung ano pa ang masabi ng Yden na yun at ng mga galamay niya—tss.
So in and out ay magre-report ako sa opisina. “Maam Shiela? Good morning po!” Bati ko nang makapasok ako. Talagang inunahan ko nalang ng greetings ang matandang-dalaga kesa naman ma-HB na naman nang dahil wala akong right manner at right conduct—hmp!
Minsan naman talaga, e—wala ako nun. Parang ngayon lang.
“Pakihintay ako sa labas, Miss Catimbag—I’m still using the comfort room.” Sagot ng babae pero mukhang nasa CR nga ito. Naka
ngiti akong umupo dahil mukhang maganda ang umaga nito. Sus, mauto nga mamaya ‘tong si maam Shiela.
Saka tumunog ang telepono sa mesa ni maam. Napatingin ako sa kabilang mesa—wala dun ang assistant niya at mukhang ‘di pa dumating.
Makailang tumunog ang telepono pero ‘di lumabas sa CR si maam Shiela. Nagmo-moment ‘ata with the nature..
“Miss Catimbag?” Tawag nga nito sa’kin. “Po?” Napatuwid ako ng upo. Tunog pa rin ng tunog ang telepono.
“Pakisagot ng telepono. Please tell the caller that I let you answer it—I’m not yet finished here.” Napaarko ang kilay ko sa sinabi ng babae pero sige—sasagutin ko ang tawag. Sabi niya, e!
{“Did you give Miss Catimbag her tasks? I told you 24/7, right?”}
Napatingin ako sa hawak kong telepono. Si Yden Ademar ba ‘to!? Ilang minute ring nag-sink in sa utak ko ang sinabi niya..
24/7!? Anong akala niya sa’kin—robot!?
“Good morning! Ademar University HR department.. Sino po sila?” As I deliberately answered him that way—bahala siyang mabilaukan! Wala man lang morning greetings—katulad ko rin pala siya na walang good manner at right conduct, ‘no? Fine, pareho kaming bastos ng bibig!
“This is Yden Ademar—you stupid!” Sigaw nito sa kabilang linya. Sumakit ang tutuli ko dun, a! Naku, sabihin ko na nga na ako ang sumagot dahil baka mawalan ng trabaho si maam Shiela nang dahil sa bibig ko.
“Hindi ako stupid, seniorito—pero mas hindi ako robot! And yes, good morning to you—you’re speaking to the devil, Miss Mira Catimbag. At your service but not for 24/7!” E, hindi ko talaga mapigilang hindi tubuan ng sungay sa lalakeng ‘to! Ang hirap magbait-baitan ‘pag ganitong klaseng tao ang kausap mo.
Ilang minuto itong hindi nagsalita saka binigkas na naman nito ang mga litanya niya—tss!
“Why are you there—where’s Shiela!?” Asik nito sa’kin. “Nasa CR po si maam Shiela. Ang sabi niya sa’kin ako na ang sasagot sa tawag dahil hindi pa siya tapos na tuma-e—“ Saka nakakabinging pagbagsak ng linya nito ang narinig ko. Gusto kong matawa ng malakas. Nagsusuka kaya siya ngayon?
“Miss Catimbag, sino ang caller? My stomach isn’t really well..” Sabi niya sa’kin nang makalabas na ng CR. Siguradong sasama lalo ang pakiramdam niya ‘pag nalaman niyang si Yden yun.
“Si seniorito Yden po, maam. Sabi ko nag-CR pa po kayo.. Maam, confirm ko lang ang attendance ko ngayong umaga—trabaho na po ako!” Paalam ko sa babae na mukhang nawalang ng kulay ang mukha.
At dali-dali nga itong nag-dial ulit. Iniwin ko rin sa kaniya ang schedule ko—hindi naman siguro niya nanaising babagsak ako sa mga subjects ko dahil gusto lang niya akong paglinisin sa buong campus?
Pero paano kung gayun nga!?
Mag-wewelga talaga ako sa labas ng kompanya niya! ‘Wag niya lang gawin sa’kin kundi—makikita rin niya ang bangis ko. Hmp!
***
At ilang oras nga ay bigla akong ipinatawag ni maam Shiela sa opisina at para marinig ang direktang inutos ni Yden sa kaniya.
Na magtatrabaho ako lunes hanggang linggo mula alas-otso ng umaga hanggang alas-otso ng gabi kung ayaw ko raw na matanggal sa trabaho si ate Hira!
Makikita mo’ng Yden ka!
Akala mo kung sino kang hari, ha?
Hawak ko ngayon ang naipon kung pera. Ipapakita ko sa Yden na yun na hindi lahat ng tao ay pwede niyang manipulahin—tama na ang po at opo sa lalakeng katulad niya.
E, ano kung mayaman siya!?
Babanggain ko ang pader niya kahit kasing tigas pa ng great wall of China!
- Writer
