CHAPTER-37

1511 Words

TASHA Bahagya ko pang naririnig ang mga boses sa labas. Ngunit wala naman akong maintindihan sa mga pinag-uusapan nila. Tulala lamang ako sa loob ng kuwarto. Nakahiga, nakabaluktot. Yakap ang sarili... Walang humpay ang pagtulo ng luha. Nasasaktan ako... Natatakot... Sa kabilang banda, nag-aalala rin ako, para kay Zat. The feeling was overwhelming. It's too much for me to handle. Hindi ako handa sa ganito. Sa murang edad at murang isip hindi ko alam kung tama pa ba ang desisyon na gagawin ko. 'Ni hindi ko nga alam kung alin sa nararamdaman ko ang una kong bibigyan ng atensyon. Nagtatalo ngayon ang isip at puso ko. Naroon 'yong kagustuhan kong lumayo para hindi madamay ang pamilya ko sa gulo. Na baka sakaling bumalik kami sa simple at tahimik namin na pamumuhay. Naroon r

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD