The Gentle Maiden

CHAPTER 3

LUSTER POV

"Iba talaga mga galawan mo Luster Brent Lindholm, ang lakas mo pa rin sa chixs. Eh, halos hindi magkanda ugaga yung mga babae kanina." Natatawa sabi ni Drew.

Nabubwesit ako dito sa isang to, napakaingay ng bibig parang di lalaki kung magsalita. Nakakaasar yung mga babae halos di na kami makaalis sa restaurant kanina.

Hindi ko nga alam kung bakit ako pumayag na gawin pa namin ito. May pera naman kami para bumili ng gusto namin. Bakit pa namin kailangan magtrabaho para sa pera?

Hindi ko alam kung anong naisip ni Kenn. Siya naman ang nag-offer nitong gig na ito. Basta na lang ako pumayag ng hindi nagtanong sa kanya, sa sobrang boredom.

"You're a mess dre" ngiting ngiti rin ang pinsan kung si Kenn. Naasar na talaga ako sa mga to.

How they can laugh at me, while I'm in not good situation, like this. Women are following me around, although Im fine with that, because girls served as my bed warmer in the night. But, they are all trashed like a p***y. They always dictate you what they want, and that's annoying.

"Can you two shout up." naiinis na talaga ako sa pang-aasar nila.

These two are always like that every time girls come near me. Hindi naman sila maiingit dahil may sarili naman silang mga fans at babae na gusto sila. Every time I'm aloof with women, they always laugh at me cause women scared with me.

"Coz, why don't you find a girl na pwedi mong seryosuhin for you to dumb all woman trashed." Seryusong sabi ni Kenn.

Nambubwesit ba tong pinsan ko, gusto akong magseryuso na sa babae. Eh, bata bata ko pa saka mapapatay ako ng parents ko. Yeah! I get what I want but at the same time I need to be serious in school. I need to watch my grades to maintain it good because if not, I will be grouded.

"Are you out of your mind I'm too young for that. Hello! Coz? I am happy what im doing right now." sabi ko sa kanya bahala na nga sila makauwe na lang.

Ang ganda lagi ng mga payo nito sakin. Sa sobrang ganda hindi mo magamit kasi nabubwesit na ako.

"Una na ako mga dre kailangan ko ng magpahinga, napapagod na ako. No more women this night, I need a peace of mind, im totally drained." Sabay sakay sa kotse ko na regalo ng daddy ko nong ng first year college ako.

It's an Aston Martin Valkyrie isa ito sa pinaka mahal na kotse sa buong mundo na kunti lang ang kaya bumili. Kaya kahit naririndi na ako sa mga sermon ng mga parents ko. Tinitiis ko dahil binibigay naman nila kung ano ang gusto ko.

Kaya kahit ganon ginagalang ko pa rin sila, isa akong Civil Engineering Students. Third year sa isang pagmamay-ari ng pamilya namin na school, ang Lindholm University.

Hindi ako sa Pilipinas ipinaganak, kung hindi sa Denmark. Dahil doon nakatira ang daddy ko, umuwe lang kami dito nong nag-senior high school na ako and that was when im 15 years old.

Magaling na ako magtagalog dahil puro Filipino naman magsalita ang mga tropa ko kahit na may mga ibang lahi rin sila. Even though being here in the Philippines in five years is too short period of time to be like me right now but, I am fast learning lalo na sa kalukuhan.

Separated na ako simula nong nagcollege ako. Kasi wala rin naman lagi yung parents ko sa bahay dahil sa mga business trip nila.

Pagdating sa bahay naligo, pagkatapos tuyuin ang katawan natulog na ako ng walang kahit anong saplot sa katawan. Ganito naman ako nasanay kahit nong senior high school palang ako.

CARA POV

Gumising ako na magaan ang pakiramdam dahil sa sarap ng tulog ko. Naligo ng maaga at kumain para makapasok sa school.

Ngayon ang screening namin sa subject na Literature under Art subject medyo. Kinakabahan ako kasi di naman sinabi kung anong gagawin eh.

Literature ang kinuha ko dahil wala naman akong talent sa ibang bagay. Kaya literature na lang and at the same time I want to gain more learning in writing.

"Bloomming ka ngayon teh ah, anong nangyari share naman dyan." ang aga-aga ang kukulit nitong dalawa na to.

"Hoy, ano ba ang kulit niyo ha" saway ko sa kanila pero tinignan lang ako ng dalawa habang naka ngiti. Bahala nga kayo dyan papasok na ako sa first subject ko.

Hindi ko naman sila classmate, photography si Raffy, samantalang si Anne naman ay architecture. Kaya hiwa-hiwalay muna kami sa ngayon, talagang sinadya lang nila akong intayin sa tambayan namin bago pumasok sa kanya - kanya subject.

Papasok palang ako sa magiging classroom ng literature ay naexcite na agad ako sa gagawin. Syempre pa mas madadagdagan ang alam ko sa pagsusulat. Gusto ko rin makagawa ng isang obra na babasahin ng iba namasasabi kung akin talaga.

Matagal ko na rin naman kasi gustong magsulat. May mga collection na rin ako ng sarili kong gawang tula na nakasulat sa isang notebook na pinaglumaan ko na.

Katulad kay Shakepeare, Hemingway, Dan Brown at John Brown sila yung mga international na magagaling na writer. Pero sa Pilipinas gusto ko yung mga sulat ni Bab Ongs, Lualhati Bautista, Genoveva Matute at marami pang iba.

Sila ang mga writer na may maraming mga libro na madalas kong mabasa. Kaya na inspire talaga ako gumawa ng sarili ko.

Hindi ako nakakabili ng mga libro nila. Pero yung iba kung classmate may mga ganong libro, kaya ng hihiram na lang ako sa kanila.

"Okay, class listen hindi na tayo magpupukos sa mga tinuturo sa English subject dito on how you create your own piece in a basic way. I know that you all knew that already, right?." Sabi ng teacher namin, pabor naman ako don dahil kung mag sisimula kami sa basic na naman hindi na naman namin matatapos yung lesson sa loob ng isang semester.

"Mas pagpupukusan natin kung paano niyo talaga magagawa ng maayos ang isang akda. At sisimulan na agad natin yan sa pamamagitan ng pag-gawa niyo ng tula. Pero ako ang magsasabi kung anong topic niyo next meeting. I will expecting all of you have your own poem even if Tagalog or English but if will be theme about love."

"Yes, maam," sabi na lang namin pero iniisip ko palang kung paano ako gagawa. Parang hindi ko na kaya, dahil sa topic na binigay. Paano ako makakagawa, hindi pa nga ako na iinlove eh.

Bahala na nga pagkatapos ng klase namin ay agad akong umalis at lumipat sa room ng second subject, which is Economics. Hindi naman sa kayabangan o kahanginan pero masasabi kung kaya ko naman lahat ng academic na subject. Maliban na lang sa Sports and Arts, aminado ako na di ko talaga kaya.

"Ano kumusta ang unang araw niyo sa mga sub-subject niyo sa arts?" tanong ko kay Raffy at Anne.

"Okay lang naman," simpleng sagot ni Anne.

"Ikaw ba kumusta." balik na tanong nito sakin.

"Hindi maganda paano ba naman pinapagawa kami ng tula about sa love ano naman kinalaman ko doon eh di pa nga ako nagkaka boyfriend." naka simangot na saad ko sa harap nilang dalawa.

"Ay, mahirap nga yan, wala kang paghuhugutan." si Raffy na nakatingin sakin na parang wala na akong pag-aasa, kaasar naman.

"Pero di ba parang inlove ka don sa boses ng vocalist ng live band sa restaurant? yun na lang ang lagyan mo ng hugot para makagawa ka." singit naman ni Anne.

"Sa bagay tama ka dyan"

"Ay, aminado ang gaga na inlove siya don sa vocalist ng live band sa restaurant, gaga di ka man lang nagpakipot kahit kunti." Nag-aasar na ang mukha ni Anne kakasasar napaka desperada ko na bang tao. Masyasdo na bang halata.

"Eh, basta bahala na nga." sagot ko na lang, hindi na rin ng tagal pumasok na ang teacher namin. Puro discussion lang naman ang ginawa hanggang matapos na ang klase namin. Kaya magkakasama na rin kami lumabas ng school.

Nag tricycle kami ni Anne papunta sa restaurant na pinagtatrabahahuan namin. Medyo mainit kasi baka murag na hitsura namin kung hindi kami sasakay.

Dumating na nga ang oras na inaabangan ko yun yung kakanta na ang live band. Pero katulad kahapon hanggang pakinig na lang ako hindi ako pweding manood dahil sa trabaho na nakaassigned sakin.

Hanggang sa matapos ang kanilang performance hindi ko pa rin sila makita o mapanood. Lalo na yung vocalist ng banda nayun, grabe yung boses nakakainlove. Pag-uwe ko sa dorm namin ay agad akong gumawa ng tula about sa love. Hindi ko alam kung tama bayun pero sigurado naman ako nanag-effort ako sa paggawa non.

Mabilis na lumipas ang mga araw at ganon lang ang routine ng aking buhay, bahay, school at trabaho.

Nakasurvive naman ako ng isang lingo, ngayon ay andito ako sa isang mall mag-isa dahil inaya ko si Raffy at Anne. Pero may mga lakad daw sila, kaya wala akong nagawa kung hindi pumunta dito mag-isa.

Kailangan ko kasing bumili ng ibang mga gamit pa sa school. hindi pa kasi talaga ako kompleto sa mga kagamitan pang-school. bibili na rin ako ng mga fiction na mga babasahin kahit yung mga mura lang muna pagkakasyahin ko lang kasi itong pera ko.

Naka tingin ako sa mga pamilyang malaki ang mga ngiti sa mga labi. Dahil buong pamilya silang nag-gagala tuwing weekend. Naiingit ako kasi ako kailangan magsakripisyon para makatapos ng pag-aaral. Kaya kahit namimiss ko na ang pamilya ko wala akong magawa. Dahil kailangan kung tiisin ang lahat para maka graduate sa pag-aaral.

Sa sobrang lalim ng iniisip ko di ko na napansin ang isang lalaki na may hawak ng coke float kaya nabangga ko ito. At tumilapon, lang naman sa mamahalin niyang damit ang coke float.

"Sorry, sorry po di ko sinasadya." pagmamakaawa ko don sa lalaking nabanga ko, kaasar naman. Bakit kasi patanga tanga ako ayan tuloy problema to?

"Oh, s**t f**k you. what have you done to my shirt." matigas at nakakatakot na English nong lalaki. Kaya sa sobrang takot ay di ako makatingin sa kanya. Nakayuko lang ako habang siya ay galit na galit.

"Idiot, don't you know that you can't paid the cost of this shirt woman"

"Sorry, sorry po talaga Mr." di na ako magkanda ugaga sa takot. Kahit na naiiyak ako pinipilit ko wag lumabas. Hindi kasi ako sanay nasabihan ng gamit ang ganon mga salita.

"Sorry? Ha? Kung hindi ka kasi tatanga tanga hindi madudumihan tong damit ko"

"Lalabhan ko na lang baka pwedi."

"Who the damn hell told you that you can touch my cloths using your filthy hands of yours."

Hindi ko na talaga alam gagawin tapos. Kamalasan pa sa dami ng tao ito pang mayabang na to ang nakabangga ko. Ayaw niya tanggapin yung sorry ko.

"Ganyan ba kayong mahihirap mga walang hiya sa sarili niyo. Yan siguro tinuro ng parents mo sayo kaya ganyan ka kumilos. Sabagay wala kasi sa bundok ng ganito kaya hindi mo alam kung ano ang dapat ikilos dito sa bayan." Nakangiti niya ng sinasabi na para bang diring diri sa akin.

Mayaman at gwapo ang unfair talaga ng buhay, pero di ko na matiis ang sarili ko sinigawan ko na siya.

"Napaka yabang mo naman kala mo kung sino ka." Sabay sinapak ko siya sa mukha ng pagkalakas.

Lahat na ata ng energy ko binigay ko don. Sabay nilayasan ko na siya kahit na tinatawag niya pa rin ako.

"Hoy, idiot girl bumalik ka dito. Ikaw na nga tong naka purwisyo ikaw pa nanapak ah. Hoy, bumalik ka dito kala mo naman papalampasin ko tong ginawa mo sakin." sabi niya sakin lang nagderederetso na lang ako kunwari wala talaga akong pakialam.