"Armando huwag ka ngang magsalita ng ganyan. Syempre nag aalala ako sayo."
Hindi ito nagsalita, nagtatampo nga siguro. Siya naman ngayon ang nag iwas ng tingin.
"Sige bumalik ka na sa kwarto mo, magpahinga ka na." sabi niya sa akin.
Pinapaalis na niya ako agad? Bakit parang ayoko. Gusto ko pa siyang makasama. Siguro nga nasanay na akong lagi siyang kasama. Sa loob ng ilang linggo hindi niya ako iniwan sa ospital.
"Ayaw ko."
"Diba gusto mo ng umalis kanina?"
"Kanina pa yun, hindi na ngayon. Gusto ko pa dito. Gusto ko nandito ako sa tabi mo." natigilan ako sa sinabi ko, huli na ng mapagtanto ko. "Paktay, hindi ko na napigilan, lumalandi ka na self."
Pati siya ay nagulat yata at bigla akong nilingon at ang loko naka smile na agad.
"Talaga? Gusto mo akong makasama?"
Yumuko na lamang
