RBS 3: Suffered Love (FREE TO READ)

CHAPTER 2

CHAPTER 2

Maaga akong nagising ulit kinaumagahan. It's not that I don't do it everyday, but the fact the someone was going to stay here for I don't know how long will it be, I need to take care of some things. I have to prepare the room that he will be staying too.

Pinautos ko kay Nanay na ipalinis ang katabi kong kwarto kung saan matutulog si Engineer. Pagkatapos kong mag-agahan ay kaagad akong umukyat ng kwarto pabalik upang makaligo na dahil may gagawin pa ako sa farm. It actually took me thirty minutes to finish washing myself. I don't know I just felt like I have to be very beautiful today. Why is that? Naaliw akong pinagmasdan ang sarili, para talagang may iba. I wore a very nice floral dress and summer hat to protect my face from the raising temperature of the sun.

"Tapos na ba lahat, Nanay?" Tanong ko ng pumanaog galing sa ikalawang palapag.

Humarap siya sa akin. Tumango siya. "Tapos ko nang pinaayos ang kwarto kanina, hija.” Nilapitan niya ako. “Bago ko pala makalimutan, kanina ka pa hinihintay ni Lino. May ipag-uutos ka raw sa kanya?"

Ngumiti ako. “Magpapatulong lang po sana ako, Nay. Mamimitas kami ng strawberry sa farm."

Nagtataka siyang tumingin sa akin at sa sombrerong suot ko. "Bakit naman? Kakakuha mo lang ng isang basket noong isang araw, ah?"

I smiled shyly. "Naubos na po kasi." Nahihiya kong saad. Malakas kasi akong kumain non. "Iyon po kasi ang kinain ko habang nagtatanim ng pechay sa greenhouse kahapon."

Natawa siya sa akin. "O siya, humayo na kayo at baka dumating na maya't maya ang pinsan mo at mga kasama nito."

Masaya akong tumango at lumabas na. I immediately saw Lino with a basket on his hand. Kaagad din siyang tumayo sa pagkakaupo ng makita akong papalapit. Lino is a child of one of my helpers here in the farm. Mabait at bibong bata ito kaya nakakatawang kasama. Medyo may kalusugan ito ng kaunti kaya mas nanggigil ako sa tuwing nakikita ko ang batang ito.

"Good morning, Ate Eli." Masayang bati niya sa akin. His cheeks expanded right through his eyes when he smiled.

Agad ko siyang nilapitan at niyakap ng mahigpit bago pinanggigilan ang kanyang pisngi. He's actually not your ordinary type Asian kid because he has foreign features. Anak kasi siya sa pagkadalaga ng kanyang ina mula sa amerikanong boyfriend nito noon na hindi na sila binalikan simula ng malamang buntis ang Mama niya. I felt pity for him but seeing him happy together with his mother working happily on the farm, I'm also happy for them.

Pilit niyang iniiwas ang mukha niya sa akin habang tumatawa. Nakakahawa talaga ang tawa ng batang ito!

"Ate, tama na. Nakikiliti ako." Reklamo niya. He's so cute!

"Ate!" He laughed so hard.

Tumigil ako dahil pakiramdam ko ay nasobrahan ko na ata ang pagkiliti sa kanya. Isa pa, kailangan kong magmadali dahil baka malapit na sila Russel.

"Tara na nga." Saad ko at hinawakan siya sa kamay.

Mula sa hamba ng mansiyon ay agad kong nakita ang malawak na taniman ng strawberry. Napangiti ako ng may malakas at sariwang hangin ang agad na sumalubong sa amin. I really love this life. I can’t even imagine my life without this wonders. Papalapit pa lang kami ay nakikita ko na ang ilang tauhan namin na namimitas din ng prutas para ipadala sa lungsod upang maibinta na.

"Magandang umaga po, Ma'am." Bati nila sa akin.

Ngumiti ako. "Nag-agahan na po kayo?" Magalang kong tanong.

Natigil sila sa kanilang ginawa at tumingin sa akin. "Tapos na po, Ma'am." Masayang saad nila.

It was harvesting season kaya maraming trabahante ang nandito sa farm. Marami kasi ang order na natatanggap namin kaya puspusan ang paghahanda namin para sa harvesting ngayon.

Nakita ko naman kaagad si Lilith, ang nanay ni Lino. Binitawan nito ang kamay ko at kaagad na tumakbo papunta sa kanyang ina. Nang mag-angat ng tingin ay ngumiti sa akin si Lilith.

Maganda si Lilith, higit pa sa ordinaryong kagandahan ng isang particular na dalagang pilipina. Kayumanggi ang kanyang balat at napakakinis kaya labis ko ngang ipinagtataka kung bakit niya pinipili ang trabahong ito. Not that I want to degrade her but she looks like a model to me, she'll pass for that judgment. She even has a lot of suitors.

She kept her son and her life begins to wonder a miracle.

"Good morning po, Ma'am." Nahihiya niyang tawag sa akin. "Pasensiya na po kayo sa anak ko, Ma'am. Ilang ulit ko na po kasi siyang sinabihan na huwag pumunta dito pero ang kulit." Sabi niya at tinignan si Lino na nakayuko na ngayon.

I smiled. "Hindi naman, Lilith. Natutuwa pa nga ako kung nandito ang anak mo, eh. Hayaan mo na siyang maglikot likot sa farm, likas na iyan sa mga bata." Saad ko sa kanya. “Isa pa, ako ang nagpapunta sa kanya dito.”

Ngumiti rin siya sa akin. "Pwede ko bang mahiram saglit ang anak mo? Isasama ko lang siya sa mansiyon para naman malibang din siya habang naghihintay sa iyo. Okay lang ba?"

Tumango siya kaagad. "Opo, Ma'am."

Kaagad nagpaalam si Lino sa ina nang matapos kaming mamitas ng strawberry.

"Huwag kang masiyadong maglilikot doon, ha?" Mahigpit niyang bilin sa anak.

Tumango si Lino sa kanya. "Opo, Nanay."

Hinagkan niya muna si Lino bago pinayagan umalis. Agad nanlambot ang puso ko sa nakita. Bago kami umalis ay nagpaalam kami sa lahat ng taong naroon. Isa kasi sa dahilan kong bakit rin ako narito ay ang imbitahan silang lahat sa kainan mamaya sa mansiyon. Naging tradisiyon na kasi namin iyon simula ng magsimula itong farm kapag lang naman pagkatapos ng harvesting.

Malapit na kami sa b****a ng mansiyon nang makitang maraming sasakyan ang nakaparada sa harap ng ito. Agad akong natuwa sa nakita. I'm really excited to see my cousin.

"Let's hurry na, Lino." Saad ko sa kanya. "Nandiyan na ang pinsan ko at sigurado akong maraming dalang chocolates ‘yon."

Namilog ang mata niya. "Talaga, Ate? Pwede manghingi?" Inosenteng tanong niya.

Napahawak ako sa aking baba at kunyaring nag-iisip. "Kiss mo muna si Ate." Saad ko.

Tumango ng walang pag-alinglangan siya sa akin. Pinantay ko ang aming mukha at hinalikan niya kaagad ako sa pisngi. Mabait at masunuring bata.

"Very good, Lino." Masayang saad ko bago marahan siyang hinawakan papasok ng mansiyon habang hawak sa kabilang braso ang isang basket na puno ng strawberry.

Marami silang naroon sa sala ng makapasok ako. Kaagad akong sinalubong ng isang kasambahay at kinuha ang dala ko.

"Hugasan mo muna bago ilagay sa ref." Utos ko sa kanya.

Tumango siya. "Opo, Ma'am."

"Thank you." Umalis kaagad siya sa harapan ko.

Nagpatuloy ako sa paglalakad habang hawak pa rin sa kamay si Lino. As much as I wanted to mind these all fine grown up men in our living room but all my vision just focus on the man besides my cousin.

I stopped on my track when I felt the loud beating of my heart. Napahawak ako sa dibdib ko ng hindi pa rin matigil ang pagtibok nito.

What is happening to me?

Sa hindi inaasahang pagkakataon ay napahawak ako sa vase na nakapatong sa high table dahilan kong bakit nasagi ko ito at nahulog. It created so much sounds. Natigil kaagad ang tawanan at usapan nila ng marinig iyon.

Lahat sila ay napabaling sa deriksiyon ko, sa amin pala ni Nilo. Their eyes were all shocked to see me especially the man that I am staring with earlier.

He's really gorgeous. His blue eyes complemented each pleasant features he have. He has a broad shoulder that can easily embraced you in just one drag. Ang mga panga niya ay perpektong nahulma na mas nakadagdag sa pagiging matikas at maangas na dating niya. He looks so shocked while staring at me. His lips even parted a bit.

Bless thy soul, Elizabeth! You are ogling so much!

"Where the hell have you been, Elizabeth?" Salubong ang kilay na tanong ni Russel sa akin.

Actually, they were five men in here including my cousin. They were all familiar but I don't know where I saw them.

Nahihiya akong tumingin sa kanila habang ibinaling ang aking tingin kay Russel.

"I was out for a bit to get some strawberries." Sagot ko.

Bumaling siya kay Lino. "Sino ang batang ‘to?"

Humawak si Lino sa aking bestida at itinago ang mukha sa aking beywang.

“You are scaring him, Russel.” Mahina kong saad at lumuhod para aluin si Lino.

His eyes are telling me that he’s scared. Natawa ako at hinalikan siya sa kanyang pisngi.

Lumipat ang mata ko sa mga taong nasa likod. They were still staring at me. The man with bluse eyes was still staring at me. His cold stares makes me whimpered in silent. He looks angry but at the same time cold.

Bumaling ang mga mata din niya kay Lino at mas umigting ang panga.

"Elizabeth?" Hindi makapaniwalang tawag ng isa sa mga kasama nila sa akin.

Nagtataka akong tumitig pabalik sa kanya.

"Kilala mo ako?" Nagtataka kong saad.

Nagulat siya sa sinabi ko kaya wala siyang naging sagot sa tanong ko. Napaharap din si Russel sa kanila.

Umiiling ito tila namamangha. Bakit?

"No.” He then smiled. “ Maybe I mistook her for someone else." Malamig na saad nito.

They all wear the same aura. Both cold and dominants but the one that's overpowering them is the man who's staring at me right now like I'm a food he wanted to devour.

"Is there something wrong, Nicholas?" Tawag ni Russel sa lalaking may bughaw na mata.

What a lovely eyes? One of my favorite color aside from green. Malamig siyang nakatitig pa rin sa akin bago pasimpleng inilipat ang mata sa sa pinsan ko.

"Nothing. Let's get to work now." Malamig pa ring saad niya.

Seriously, he looks like he has an attitude problem. All of his friends were already loosing up but he still remained cold and looks untouchable. Am I just hallucinating?

Natawa sa kanya ang pinsan ko. "Masiyado ka namang atat, Martinez. Hindi naman nagmamadali ang pinsan ko." Sagot ni Russel at inakbayan ako.

Lumipat ang mata ni Nicholas sa kamay ni Russel sa aking balikat at maanghang na nakatitig doon. Lumipad ang mata ko sa kanyang nakakakuyom na kamao, ang galit niya ay makikita mo doon. What’s wrong with this man?

He withdrew his stares and clenched his jaw.

Galit siya?

Kanino?

Kumalas sa pagkakahawak ko si Lino kaya napatingin ako sa kanya. Muntik ko nang makalimutan na nandito pa pala siya. Jesus, Elizabeth! Pati bata ay kinalimutan mo na!

"Ate, doon muna ako sa kusina. Hahanapin ko si Nanay Ending, manghihingi ako ng chocolates." Natawa ako sa sinabi niya.

"O sige, huwag mong damihan dahil masisira ang ngipin mo, ha?" Bilin ko sa kanya bago siya tumango at umalis sa harap ko habang masayang pumunta patungong kusina.

"Who's that child?" Russel then asked. Pero ang mata ay nakasunod kay Lino.

Nangiti ako sa tanong niya. "He's Lilith's child, one of my employees in the farm."

Tumango tango siya sa sinabi ko. “The child’s felt so familiar, Eli.”

Kumunot ang noo ko. Magtatanong sana ako pero hinigit niya ako ulit papalapit sa mga kaibigan niya. Bakit parang ang dami ata nila?

"Everyone, meet my cousin, Maria Elizabeth Del Olmo." Pagpapakilala niya sa akin sa mga kaibigan niya.

Naglahad naman kaagad ng kamay sa akin ang isa sa kanila.

"I'm Greg Montellana." I shakes his hands. "I never knew that I will unexpectedly meet the heiress of Del Olmo Empire. This is surprising and really unplanned." Tudyo nito sa akin na mas ikinahiya ko ng kaunti.

I only smiled at him. "The pleasure is mine, Mr. Montellana."

"No need to be formal. You can call me Greg." Oh, that was warming. Nahihiya akong tumango at binitawan na ang kamay niya ng maramdaman ko ang nagbabagang titig sa akin ng lalaking kulay bughaw ang mata.

I really feel uneasy. Kanina pa.

Sumunod na nagpakilala sa akin ay ang lalaking katabi ni Greg.

"Alejandro Alcazar." He never offered a hand but his eyes were suspicious. Tumango lang siya sa akin kaya ganon din ang ginawa ko.

"Gabriel Zegarra, Madame." Saad ng lalaking nakatop knot ang buhok. Ngumiti lang ako sa kanya.

And the last one was hard enough. He's not even moving and talking. Wala atang balak magpakilala. Well, if he’s not the engineer that I’m going to talk with, then it would be better if he won’t introduce his self. Para kasing galit na galit siya at ayaw kong maging dahilan pa nang pagkapukaw ng namumuo niyang galit.

"You already know him, right?" Tanong ni Russ sa akin.

Lahat sila ay namanghang nakatitig sa akin. I saw Russel arched his brows. "Did I mentioned it?"

Tumango ako. Agad naman siyang nagkibit balikat. I'm sure he mentioned it. I'll never know if he didn't, right? Kahit man ako ay hindi kumbinsido at hindi ko alam kung bakit.

Despite the awkwardness I'm feeling with them, I still manage to tell them to seat down and offered them a drink.

"So what's bring you all here?" Nagtataka kong tanong ulit dahil sa pag-aakala ko ay si Russel lang ang pupunta dito kasama iyong engineer pero hindi ko naman alam kong sino sa kanila.

"They were actually here because of a business trip but since it was postponed, sumama na sila sa lakad namin ni Nicholas." Si Russel na ang sumagot.

"Huh?" I asked him when I didn’t get what he said.

"It was Nicholas." Russel said again.

I arched my brows.

"The who?"

He sighed.

"He is the engineer that will supervise the renovation of your mansion."