Vanish From Sight

Lucky day

Nandito na ako ngayon sa classroom kasama si Rose at iba ko pang friends, si Samantha naman pinapatawag ng adviser niya kaya iniwan niya na ako sa canteen after namin kumain.

"So tell me ano ng yare kanina I need details." Napaka chismosa talaga ni Rose.

"Pachismis na din kami wag kayong madamot." Napailing na lang ako at nagsimulang magkwento.

Habang nagkwento naman ako hindi ko mapigilan kilig, I learned a lot about her and feeling ko nagiging close na kami after years of waiting I can finally say na I'm married with my high school crush ayy chos lang.

"Wow fate yarn." Panunukso ni Rose.

"Hindi movie yang love life mo, nagslowmo tapos may pabackgroud music ang angas mare." Dagdag pa ng isa kong friend.

Bigla naman pumasok yung teacher namin sa math.

"Good afternoon Class." Pagbati niya samin.

"Good afternoon ma'am." Pagbabalik namin ng bati sakanya.

"Okay, dahil kanina wala si Mr.Zanchie hindi niya na introduce sainyo ang bago niyong classmate." Bagong classmate? hindi ako na inform.

"May bago?" Pabulong na tanong sakin ni Rose.

"Kakabangit lang mare." Sagot ng isa kong kaibigan.

"Ms.Archilles, introduce yourself." Nagsi lakihan naman ang mga mata ko ng makita ko si Samantha pala ang bago namin classmate.

"Good afternoon, I'm Samantha Dale Archilles I will be your new classmate." Pagpapakilala niya at sinamahan niya pa ng ngiti niyang napaka ganda.

"Titig na titig tayo dyan mare ahh." Pangaasar ng kaibigan ko sakin kaya sinamaan ko sila ng tingin.

"Wag ka mga gumaganyan muka kang bola bolang galit." Pangaasar ni Rose na sinabayan nila tawanan na mahina.

"Ni lipat siya dito sa section niyo dahil 53 student na sila sa old section nila." Nagsimula na silang magbulongan.

"Ganda niya pre." Bulong ng isa kong lalaking kaklase.

"Beh diba siya yung kapatid ni James." Bulong ng kaklase kong mas makapal pa sa noo ni Rose yung liptin. Promise wala akong galit sakanya na kakaasar lang siya kasi pabida at mahal na mahal ko si Rose kahit malaki noo.

"Ms.Archilles you may sit beside."Naghanap si ma'am ng uupoan niya.

Tinignan ko si ma'am at para bang sinasabiang 'ehem ma'am dito sa tabi ko may bakante.'

"Besides Ms.Delaine." Na pangiti naman ako dahil parang na basa ni ma'am ang iniisip ko.

Nanlaki ang mata ni Samantha ng makita niya ako nginitian ko lang siya ng abot sa tenga.

"Hi." Pagbati ko sakanya.

YAY MAY GANA NA AKO MAGARAL.

"Hello Hon."Ngumisi naman siya.

"Uyy Hon daw ohh."

"Witwiw Hon naolll."

"When kaya."

Pangaasar ng mga kaibigan kong kulang sa bebe time.

"Baka gusto mo kami i-introduce kay Hon ay kay Samantha pala." They giggle.

"Che, siya si Rose de leon ingat ka dyan na ngangat yang leon na yan." Tinuro ko si Rose na ang sama na ng tingin sakin dahil inaasar ko na naman ang apilido niya.

"Siya si Pauleen Ortiz, pinaka madaldal kahit saan mo ilagay maingay kaya iwasan mo din siya kasi wala kanh matutunan pag siya katabi mo." Turo ko kay Pau na naka ngiti pero naka middle finger sakin.

"This is Ann Mae Santiago, the group's introvert mabait yan matalino din kaya siguradong papasa ka pag kaibigan mo siya." Ngumiti lang si Ann.

"How about you introduce yourself Ms.Delaine." Tinignan nila ako.

"I'm Mitch Delaine, the group's ambivert I have a social battery at para akong robot pag lowbatt na and pinaka maganda sa aming apat." Nagflip hair pa ako, kapal ko.

"Wow na hiya naman kagandahan ko." Pagmamayabang ni Pauleen.

"Ehemm." Na patingin naman kami ng makita namin na nasa row na namin si ma'am.

"Sorry po." Pags-sorry ko.

"Sorreh ma'am." Saad ni Pau.

"Peace ma'am." Bumalik na si ma'am sa harap at tinuloy ang tinuturo.

"Peace be with you." Mahinang bulong ko na kina tawa naman nilang apat.

"Shhh."

What a day, I learned a lot about Samantha and naging seatmates pa kami.

Funny, I feel sad and happy at the same time. Happy because of Samantha and sad because of something stupid.

"Blah blah blah brrt brrt na intindihan ko kay ma'am sana kayo din." Saad ni Pauleen.

"And that's all for today don't forget to answer your assignment." Lumabas na si ma'am at para naman na bunotan kami ng tinik sa lalamonan ng matapos na yung math session.

"Guys!! Wala daw tayong 2&3 class today absent yung Filipino teacher natin and nasa meeting naman yung English teacher natin." Lucky day. I wish I'm always lucky.

"Tara canteen!" Pagyayaa ni Rose.

Para naman na lowbatt ako kasi na walan ako ng gana makipagusap.

"Lowbatt already?" Samantha asked.

"Hahah medyo." She just nod.

Bumili na sila ng lalamonin nila at naka hanap na kami ng uupoan, hindi ako bumili ng kakainin dahil wala ako sa mood kaya nilabas ko lang yung phone ko and nagscroll sa social media accounts ko.

Minutes later biglang may nagpop na notification from litmatch.

"Be careful Mitchie you'll encounter a holdap scene, wag ka na makiilam manghingi ka na lang ng tulong masasaksak ka pag nakiilam ka pa and you're welcome." It was a message from the stranger.

It's giving me some creepy vibes.

I typed 'what' pero hindi ko masend yung message. Now after what just happened with the skirt scene and meeting Samantha in litmatch I'm starting to think na mangyayare talaga yung sinabi nitong stranger.

Well kung masaksak nga ako edi my problem is solve.

"Hoi okay ka lang? Mumutla ka mare." Pagtatanong ni Pau.

"Yeah I'm good." Maikling sagot ko.

Kumain at nagkwentohan sila with Samantha kami naman ni Ann naglaro lang mg ML para malibang.

Ilang oras ang makalipas uwian na and as usual pumunta ako sa favorite spot ko.

"Wierrrrrrdddddd!!!!" Sigaw ko.

"Who's weird?" Na gulat naman ako ng biglang sumulpot si Samantha.

"Me, I'm weird." Weird, ang weird ng sinabi ng stranger and ang weird ng na raramdaman ko right now dahil na tatakot ako.

I should be happy kasi kung totoo nga na masasaksak ako it's gonna be over, my life will be over, my problem will be over. Yun lang naman gusto ko eh matapos na ang lahat not to be a drama queen or a sadghurl pero if dying is a way to end this heavy feeling I have I will gladly die. I won't suicide, I'm afraid to hurt myself pero the idea of dying is different kung mamatay ako dahil binaril, sinaksak, or na aksidente ako okay sakin yun.

Maybe I don't wanna feel guilty that's why I don't wanna suicide. Guilty na I'll let my parents down again, I'll be a disgrace sa family kung magpakamatay ako and ayaw ko mangyare yun.