MARGARETTE POV
“Ilang buwan na simula nang ginawa ko ang bagay na ‘yon, pero ba’t galit ka pa rin sa akin, Dreydon! Hindi pa ba sapat ang maging sunod–sunuran ako sa ‘yo? Hindi pa ba sapat na pati pagkatao ko’y niyuyurakan ko na nang dahil sa ‘yo, ha! Ng dahil sa putik na pagmamahal ko sa ‘yo!” gagad ko dahilan upang balikan niya ako’t hinawakan niya ng mahigpit ang batok ko.
“Kulang pa ‘yon, Margarette! Kulang pa ‘yon! Ang gusto ko’y magpakamatay ka na para makabawi man lang ako sa pagsira mo sa buhay ko!” nanggigigil na sambit niya’t naglakad na siya palayo sa akin.
Hikbi lang ang tanging naisagot ko dahil baka kung nagsalita pa ‘ko’y matatamaan ako’t baka makunan pa ‘ko.
“Tumahimik ka na lang kasi, Margarette,” umiiyak na saad ko.
Maiksi ang sinabi ni Dreydon pero tagos nama
