The Emperor's Daughter

Chapter 1

It's been a years since that scumbag went into this palace. I am now 2 years old and I can barely walk with my own feet now. Argh! I wish I couldn't see that face ever again!

Thinking of that, my father's face isn't that bad, in fact, he was very handsome. He has a long blue hair, pale skin and a turquoise eyes, just like me. I also taught that father must be around like 19 because his face were too young to become a father! Yukk, ang aga lumandi! As I know, I'm a senior high school student that time in my past life and I am actually 17 years old!

"Waaah!" sigaw ko sa sobrang yamot

Ano kayang pwede kong gawin?

Nakita ko naman ang isang papel at mga krayola sa isang mesa. Tinulak ko ang isang upuan at umakyat doon upang maabot yung mga krayola at papel. Nang makuha ko na ito, tumalon ako sa upuan. At dahil tanga-tanga ako at di ko naisip na mahina pa ang mga buto ko, syempre lumagapak ang pwetan ko sa sahig.

"Waahhh" daing ko sa sakit

Ang sakit talaga, bwisit! Kaagad Naman nagsidating ang mga katulong pati na rin si Alice. Inilagay niya ang kamay niya sa gilid ng kilikili ko at binuhat ako ni Alice. Niyakap niya ako ng mahigpit.

"It's alright, princess. Don't cry" wika niya

Masayang isipin na kahit ganito ang nangyari sa akin ay my mga nagmamahal parin sa akin. Kagaya ni Alice at ang mga katulong pa na nandito sa Misa Palace.

Tumahan na ako at dahil doon, inilapag na ako ni Alice. Nakit niya naman ang mga papel at krayola sa lapag.

"Tsk, tsk, dapat sinasabi mo sa akin kung may gusto kang kunin" Sabi ni Alice

Tumango ako sa kaniya at nagsimulang magsulat-sulat. Nagulat naman ako na iba yung mga letters na nasusulat ko. Iniisip ko rin naman ang mga sinusulat ko pero bakit hindi English Alphabet? Ba't parang hieroglyphs or something 'tong sinusulat ko? Hmmmm, let's see..

Dahan-dahan kong sinulat ang word na 'scumbag' sa papel.

Aha! Ang galing ko talaga! Nasulat ko siya!

Nakita ni Alice ang sinusulat ko at kaagad itong lumapit sa akin.

Waahhh! Patay, paano kung mabasa niya yung nakasulat? Nakakahiya!

Mas lumapit pa si Alice para makita yung papel. Bigla niya itong kinuha at nagtatatalon sa tuwa.

"Isang henyo ang prinsesa!" masayang bati niya

Hindi nagtagal ay nagsidatingan na ang ibang mga katulong upang makita ang sinulat ko. Patay talaga ako! Once na nabasa nila ang nakasulat doon, mapipilitan akong mamatay ng maaga, how saddening.

"Kahit hindi ko maintindihan ang nakasulat, tama naman ang mga letrang ginamit niya. Isang henyo ang ating prinsesa!" tugon ni Alice

Sumangayon naman ang lahat at nagulat ako sa mga reaksyon nila.

Whew, buti nalang at hindi nila alam ang ibig sabihin ng scumbag. Hays.

Hinayaan ko nalang sila doon at nagpatuloy sa pagsulat. Sinimulan ko ang pagsulat sa pangalan ni Alice, Bella at Crista na mga malapit kong katulong. Ipinakit ko sa kanila ang mga sinulat kong pangalan nila at natuwa naman sila.

"Gosh, is this for real? Our cute little princess has written my name!" usal ni Bella

"No, mine is so precious!" tugon ni Crista

"No, it's me!"

"It's me!"

Nagbuntong hininga na lang si Alice at lumapit sa akin. Niyakap niya ako at ganun din ako.

"Thank you for your wonderful gift princess. You're truly are special" she said

Hindi ko alam pero kusang tumulo ang mga luha ko mula sa aking mga mata. It's my first time hearing someone said that to me. Pero dahil na rin napaka imposibleng marunong nang sumulat ang isang 2-year old na batang katulad ko well, 19 years na ang mental age ko.

Pinunasan ni Alice ang mga luha ko.

"Don't cry princess, here take this" Sabi niya

Iniabot niya sa akin ang isang bolang gawa sa ginto. Seriously! Is this even real???? Lumaki ang mga mata ko dahil sa nakita ko.

"I see, so the princess like this very much" nakangiti niyang sambit

Oh hell yeah! Ngayon lang ako nakakita ng totoong ginto sa buong buhay ko! OMG, am I drooling? Oh yeah, naglalaway ako gosh!

Hehe, come to your mommy little Goldie!

"Kung magbebehave ang prinsesa, binigyan ko pa siya ng maraming ganyan" Sabi nito

"Willy?(really)" tugon ko

Tumango siya at dahil doon, tumalon talon ako sa tuwa.

"Hey!" sigaw ko

I don't need your sympathy, you scumbag jerk! If I will collect this gold and jewels, I will ran into this shitty palace and live a luxurious life with my golds! Hahaha, this is gonna be fun!

Hehehe... Finally, I have two pouches full of golds and jewels!

Niyakap ko ang mga pouch na ito habang lumuluha sa tuwa.

Finally, once na nakaipon ako ng marami pang ganito, lalayas na ako sa palasyo at mamumuhay ng marangya!

"Princess, you should take a nap now" Sabi ni Alice habang tinatapik ang aking ulo

Kaagad naman akong pumunta sa higaan. Inilagay ko ang dalawang pouch sa tabi ko at tinakpan ko ito ng aking kumot. Hehehe~

"Good princess. Matulog ka na ah" Sabi niya at hinalikan ang aking noo

Ngumiti ako sa kaniya.

"Zangkyu(thank you)" nakangiti kong sagot

Umalis ka Alice please.. Itatago ko pa tong mga pouch!

"Awww, what a cuttie~" nagbublush na saad nito

She pinched my cheeks and get up, leaving my room.

Hay salamat..

Nagbuntong hininga ako at tinignan ang paligid. Mukhang Wala namang nagbabantay sa aking kahit sino. Haha, what should I expect? I'm a princess but just in name because I am unfavored.

Kaagad akong tumayo mula sa kinahihigaan ko at binuksan ang napakalaking bintana sa harap ko. Dahan-dahan akong tumakas at lumabas ng kwarto. Lumabas ako sa likod ng palasyo kung saan matatagpuan ang hardin.

It's actually a good place para itago itong mga pouches of golds and jewels. I'm thinking of kung maghuhukay ako para tabunan ito at maitago.

Naglakad pa ako papalayo upang makahanap ng pagtataguan nitong pouches. Tumigil ako nang may nakita akong isang napakalaking puno na may silver na dahon. Kaagad nagactivate ang pagiging money lust ko at naglaway.

Paano kung kumuha ako ng isang dahon? Magkano kikitain ko?

Wala akong nagawa kundi titigan lang ang puno dahil napakaliit ko para maabot yun. Hayss, ba't ba ang bagal kong lumaki? Kapag ba may nalaglag na dahon mula dito pinupulot ng mga gardener at binebenta sa Cebuana?

Bigla naman akong nagngingit sa inggit.

Waahhh, anduga nila! Magpupulot lang sila ng dahon may pera na sila! Huhuhu, samantalang ako ang kapalaran ko ay mamatay at patayin ng sariling ama.

Stop! Don't think in that situation that much, self. I need to bury this pouches and live luxurious life in the future!

Sisimulan ko na sana ang plano kaso naalala ko wala nga pala akong panghukay...

'HAYYYYY BUHAAAAYYYYYYY!!'

Marahan kong iniuuntog ang ulo ko sa puno. Ba't antanga ko? What the hell am I doing?

Dahil hindi ko maitatago itong pouches ngayon, siguro na ibang araw nalang. Paalis na ako ng lugar nang may isang kislap akong nahagip mula sa aking peripheral vision.

Pagdating sa pera at ginto, hindi ako binibigo ng aking mata! *Winks*

Sunundan ko ang kislap hanggang sa nakarating ako sa isang napakalaking palasyo. Mas malaki pa sa palasyo ko. Nilibot ko ang lugar at parang walang taong nakatira doon. Ang palasyo ay napapalibutan ng mga ginto at dahil doon, labis ang pagkamangha ko.

Aww, it's a shame no one lives here. Ang ganda pa naman. Hmm, o kaya dito ko nalang itago ang mga pouches? Or ito nalang ang maging secret hideout ko?

Sa paglilibot ay nanlaki ang mga mata ko sa gulat sa nakita ko.

Holy moly, peaches and guacamole! Totoo ba tong nakikita ko? Bakit naririnig ko ang choir ng mga angels? Bakit may mga maliliit na gintong estatwa sa harap ko?

Masaya akong lumapit sa mga gintong estatwang iyon habang may tears of joy sa mga mata.

Mayaman na ako!! Ngayon naiimagine ko ang sarili ko na katabi ko ang mga golden statues na ito sa higaan kasama ng limpak limpak na pera! Paano kung kunin ko ito, magkano kaya ito pag nabenta? Kapag nagkataon, maaari ko nang bilhin ang aking sariling bansa at magtatag ng sariling imperyo at saka maririnig ko ang mga taong sasabihan ako ng,

"What is this? Why there is a filthy bug in my castle?"isang malalim na tinig ang biglang nagsalita

Huh? Diba dapat "Long Live Your Majesty?" bakit biglang...

Biglang sumikip ang dibdib ko at nahirapan akong huminga. Bigla akong kinabahan, anong nangyayare? Dahan-dahan akong humarap upang tignan kung sino ang nasa likod ko at laking gulat ko nang makita ang aking ama na nakatitig sa akin. Ang kaniyang mga titig ay kapareho nung una ko siyang nakita. Dahil sa takot, nabitawan ko ang isang pouch ng ginto at nahulog at nagkalat ito sa sahig.

PATAY!!!

"Your Majesty" nagaalalang tugon ng isang kabalyerong kakarating lang. Iniisip niya sigurong baka on the spot akong patayin nitong lokong emperador na to.

"Tell me, for the second time. Why is there a filthy bug in my fvcking castle!" galit na tugon niya

Kinilabutan ako sa sigaw niya kaya naman nabitawan ko na rin ang isa pang pouch. OMG, am I gonna die here? I can feel his killing intent for me and it's shivering me all throughout my spines.

"His Majesty, the girl is the princess Rheabythia from Misa Palace" tugon ng kabalyerong kasama ng aking ama

"I see.." the scumbag said and start to stroke his chin

Nahalata ko namang nagbuntong hininga yung kabalyerong kasama niya at sa tingin ligtas na ako. Ligtas na mga ba ako?

Biglang nagflashback sa akin ang mga pangayari noong sanggol pa ako.

"Simula ngayon, ayoko nang makita ang mukha ng batang iyan. Hindi ko yan anak"

Hindi parin naiaalis sa aking memorya ang mga salitang iyan. Sa tuwing naaalala ko iyan ay di ko mapigilang mapalunok ng laway.

"Lewis, order all servants to prepare. I'm going to have a tea with my princess" malamig na utos ni ama

"Yes, sire" tugon ni Lewis, so Lewis ang pangalan niya

Naiwan kaming dalawa ng aking ama rito sa palasyo.

Eh? Anong balak niya? Bakit bigla bigla nalang siyang nagyayaya ng tsaa?

Sa pagiisip, nagulat ako ng kargahin niya ako at naglakad siya papasok sa isang kwarto na may mga pagkain sa mesa. Binitawan niya na ako nang malapit na kami sa mesa at kaagad naman na akong umupo. Kahit ilang minuto na ang lumipas, wala atang balak ang lalaking ito na alisin ang nakakatakot niyang titig sa akin.

"Why isn't she saying anything? This is becoming boring!" inis na tugon ni scumbag

Ah, so you're expecting me to entertain you? What a scumbag! No way.

"Someone said that girls 2 years old to 7 are shy" sagot ni Lewis

"I see.."

Hmppp! I see, I see, malamig ba huh?

"Why aren't you eating your food?"

Bigla namang tumayo ang aking mga minamahal na balahibo nang magsalita si scumbag. Dahil natatakot ako at baka bigla akong patayin, I have no choice but to eat.

I tried to eat as elegant as possible. Ayokong majudge ng lokong to na hindi ako marunong kumain ng matino. I maybe 2 years old of age but I am 19 years old in the heart!

He seemed surprised to see a 2-year old girl having a table manners while eating. Quite surprising isn't it?

"Do you know who I am?"

Napatigil ako sa tanong niya. I didn't expect him to test me this much. Naalala ko sa game na ito ang tinanong ni Einz kay Rheabythia as his test when she was 9 years old. But what the heck is he testing a poor little 2-year old girl?

Pero ano nga bang isasagot ko?

"You're a narcissistic scumbag emperor!"-No, I should've said that I would have probably killed

Uhm... Ano kaya?

"Father?" Biglang isinambit ng bibig ko ang salitang iyan.

Tinignan ko siya at mukhang hindi naman siya naoffense. Maybe I should tease him a little more.

"Papa!" I said

"You are my Papa!" I added while smiling

I didn't expect much of his reaction but.. am I seeing things? Why is he smiling?

I knew this since I am here in this castle for freaking 2 years and all I could say was my life here is totally 90% SHITTY. And now, I have to face my scumbag father for this cute---no, this is not cute, for this DEADLY tea idea. 'Cause this is s**t! 100%, I swear.

I couldn't react when I saw that face smiling like I want to throw up. This scumbag, really know how to smile? Or maybe he's planning on killing me?

"What a weird child" nakangising saad nito

Weird? Ikaw ang weird, hmmp!

"To think that you're aware that I'm your father, and by the way how did you know such a manner?"

Did he actually questioning the way I behave while eating? Ooh, I must have a good teacher.

"Awis zot me(Alice taught me)" sagot ko

Nagsalubong ang mga kilay niya at tumingin ng masama sakin. Wait, is he mad?! Kasalanan ko bang hindi pa ready ang immatured kong bibig para magsalita?

Sinenyasan niya si Lewis para lumapit at nagsimulang bumulong.

"Anong ibig niyang sabihin?" bulong nito

Napakamot sa ulo si Lewis at alam kong hindi rin niya yun masagot.

"Narinig kong nabanggit niya ang pangalan ni Alice" sagot ni Lewis

Tumango si Einz at ibinalik ang tingin sakin. Nagulat ako nang bigla siyang tumayo at lumapit sa akin. Nabigla ako nang ilapit niya ang mukha niya sakin.

Is he trying to intimidate his daughter? He's really a scumbag.

"Papa!" nakangiti kong sambit

Nagulat siya nang hawakan ko ang kaniyang mahabang kulay asul na buhok at pinaglaruan ito.

"Yo hair, w-wayk a sea, beawutiful! (Your hair is like a sea, it's beautiful)"

On that time, that scumbag daddy seems to felt uneasy and do not move for a moment. I stay on giggling cutely while stroking his hair. Well, you find it cute right? TELL ME YOU ARE CHARMED BY MY CUTENESS!!!

"You're ugly.."

WHUT ?

"Don't smile" he added

MY DREAMS! IT'S SHATTERED AWAYYYY!!

Bastos to ah, you wanna fight? Fight me, you damn scumbag!

Umalis na siya sa harap ko at tumayo.

"Lewis, take her to the Misa Palace. Make sure that she'll never go to this place again. If I see her here, I have no reason to keep her alive, understand?" malamig na tugon niya

H-How cruel....

"Princess, we need to go"

Hinawakan ni Lewis ang kamay ko habang papalayo sa silid. Unti-unting tumulo ang mga luha ko sa narinig ko. And damn yes, I was hurt. Once again, I looked back and saw Einz looking at me. With that eyes filled with mad and disgust.

Is this really my fate? To die with the hands of my father?

Ilang saglit pa ay nakarating na kami sa Misa Palace, kung saan ako galing. Nang makita ako ng mga mahal kong katulong at ni Alice, agad silang tumakbo upang kunin ako. Kita ko sa mga mata nila ang awa at pagkalungkot. Alam nilang si Lewis ang butler ng aking ama so they think something bad happened to me. Alam rin nilang hindi ako kahit kailan bibigyang pansin ng aking ama.

Pinunasan ni Alice ang luha ko nang mahalata niyang kakaiyak ko lang. Niyakap niya ako ng mahigpit, pati narin ang mga katulong ko.

"Don't worry princess. We're here for you, although the emperor doesn't acknowledge you as a princess, you will always be my princess." saad ni Alice

On that time, my tears filled with happiness and I can't stay like this longer. At the age of 9, Rheabythia will have her coming of age and simultaneously Einz, the emperor will going to meet Dorothy for the first time. I have only 7 years to have the favor of the emperor or I am dead.

Nagpaalam na si Lewis at unfortunately, I am back with this crib when I was placed into when I was a baby. Bakit balik kunan nanaman ako?

"Parusa mo yan sa pagiging malikot mo. Ang akala namin ay tulog ka sa kwarto mo pero hindi namin alam na nakarating ka na sa ipinagbabawal na lugar, ang Bliedo Palace." usal ni Alice

Hmmpp! Eh, hindi ko naman alam na palasyo pala yun ng magaling kong ama.

Lumapit si Alice at tinapik ang ulo ko.

"Nagalala kami sa'yo kanina. Huwag mo nang uulitin yun ah" Sabi ni Alice habang napapaluha na

Alice you....

Hinawakan ko ang kaniyang kamay para pakalmahin siya.

You are my mom, even though I'm not born by you..

"I wuv you( I love you)" nakangiti kong wika

"Agh, my heart!" saad ni Alice habang hawak hawak ang puso niya

Pffft, Alice is cute. She's young though, maybe she were just like in the 20's?

"Oh, I have to go. See you later,princess"

Kumaripas ng takbo si Alice papalabas ng kwarto. Napaupo ako sa kunan habang taimtim na nagisip.

Plan A, FAILED! Argh, sayang ang mga baby goldies ko na natapon kanina! Huhu, mommy misses you too so rest in peace. I'm sorry I don't become a good mommy to all of you huhu. How heartbreaking!

I clentch my fists as I looked in the big window where I have escaped.

Plan A failed so I'm gonna stick with my plan B. Tommorow is my scumbag father's birthday that's why all of the people are busy. And me? I'm gonna give him the greatest gift a daughter can give to him. For Alice, Bella, Crista and to all of my maids. I'll never let you down. I promised, tomorrow Einz de Pierro will make me his princess no matter what.

This time, I'm facing my dad while he was sitting on the throne. Just him and me, face to face.

"Papa, I'm being framed by someone else! I didn't tried to harm Dorothy!" I cried

But he just glared at me as he doesn't seem to care on what I am explaining to.

"Don't call me Papa, you're not my daughter. I wish I killed you when you were a baby" he said coldly

My chests becoming tight and my breathing become abnormal. I was hurt, I was in pain.

"Why Papa? Why do you hate me so mu----"

"I said, DON'T CALL ME FVCKING PAPA!" he yelled

I gulped in fear but I am numb. My tears rained over my eyes as if it's going to create a flood on its own.

"What do I have to do to have your smile and care like you did to Dorothy?!"

I am a princess too, right? Why doesn't he love me in the way he does to his another daughter?

"Should I smile like Dorothy? Should I serve you like her? Should I hug you like she does to you? What to do? WHAT DO I HAVE TO DO JUST TO ACCEPT ME? I WILL DO ANYTHING YOU WANT, I'LL BECOME USEFUL TO YOU" I enraged

Right... I'm courting my own death right now. But it's so unreasonable. Bakit ako? Bakit sa kabilang mundo nagdudusa parin ako?

"Anything I want?" he said while grinning

Is this... Will he finally accept me?

"Yes!" I answered

"So then.." he stood up and look down on me

"Will you die for me?"

.

.

.

.

"Will you die..."

.

.

.

.

.

"Die for me..."

.

.

.

.

"DIE!!"

"NOO!" sigaw ko habang narealized na nasa kuna parin ako at isang bangungot lang ang nangyare.

Bigla akong kinilabutan nang naalala ko iyon. Di ko rin namamalayang unti-unti na palang tumutulo ang luha ko.

Natatakot ako, oo.. Dahil sa orihinal na storya ay mamatay si Rheabythia sa kulungan. Actually, napagbintangan lang siya at ang tiyahin ni Dorothy ang may pakana. Nang malaman ng emperador ang nangyare, he didn't even felt sorry for her. Instead, he let her die there.

Such a heartless man..

Today is the kingdom's big day. It's my father, the emperor's birthday! I don't suppose to be in there but the butler Lewis sent Misa Palace an invitation.

Sa original story, hindi iniimbitahan ng emperador si Rheabythia kapang may mga party but this time, ano kaya ang nasa isip ng scumbag na yun at bigla bigla nalang napatawag ang Misa Palace. Ang dapat kase na mangyayare, magkikita kami ni Einz for the first time kapag 9 years old na ako pero naiba ko ang takbo ng storya. 2 and a half years palang noong nagtagpo kami. Are there some changes gonna happen?

Habang abala ang lahat, kumuha ako ng pandikit, gunting, yarn, mga tela at stuffings. At dahil kabisado ko pa kung paano gumawa ng voodoo doll, hehe~ let's make a voodoo doll and give it to him as my present. Syempre dalawa ang gagawin ko para yung isa, pwede kong tusuktusukin ng karayom. Bwahahaahaa-evil laugh yan

Mga ilang oras ko na rin ang nagdaan bago ko ito natapos. Halos puno na ng sugat ang mga maliliit kong kamay dahil sa pagtatahi. Sinamantala ko ang pagkakataon upang maitago ang voodoo doll sa hindi makikiyta. Ilang oras nalang kase at magsisimula na ang party.

Ilang saglit pa ay dumating na Sina Bella at Crista sa kwarto ko. Umupo ako sa harap ng salamin habang hinahayaan ko silang ayusin ang buhok.

"Ito ang unang pagkakataon ng princess na makadalo sa piging, kailangan niyang maging maganda" Sabi ni Bella

Pfft, no need. Cute na ako.

"Tama! Dapat kilalanin ng lahat ang pinakamagandang prinsesa sa balat ng lupa, si Prinsesa Rheabythia!" dagdag ni Crista

Humagikgik ako sa tuwa at nakita ko naman na namula ang kanilang pisngi. Ang cute ko talaga hehe.

Natapos na ang pagaayos at nang buksan nila ang pinto ng kwarto ko, nanlaki ang mga mata ng mga katulong at nabighani sa kakyutan ko. Hindi na nakakapagtakang cute ako mula sa bughaw na mga buhok, turquoise na kulay ng mga mata, matatabang pisngi at ngayon ay kumikislap ang aking kulay asul na gown na napapalibutan ng mga asul na diyamante.

"Oh my, look at the princess!"

"So cute, I wanna pinch her cheeks"

"Cutie!"

Lumapit sa akin si Alice at niyakap ako.

"You're so beautiful princess" Saad niya

"You too" I replied

Gulat niyang tinignan ako sa mata at nginitian ko lang siya. Hinawakan niya ang kaniyang pisnging namumula.

"How cute" wika nito

Bago kami umalis, kinuha ko sa ilalim ng mesa ang doll na ginawa ko. Nakita ito ni Alice at napangiti.

"Iyan ba ang regalo mo sa emperador?" tanong niya

Tumango ako.

"Kaya ba mahapdi ang kamay mo noong naliligo ka?"

"Opwo.." sagot ko

She chuckled and pat my head.

"Such a good child. Your father will like your present."

"Zangkyu (Thank you)" sagot ko

Medyo late na kami nakarating sa Main Palace at hindi ko ineexpect na napakalaki pala nito. Nasalubong namin ang ilan sa mga nobles o maharlika ng kaharian. May mga batang kasing edad ko rin na dumalo.

"Here comes, Princess Dorothy de Pierro!"

Nagulat ang lahat sa kanilang narinig pati na rin ako. Si Dorothy? Dapat hindi pa siya ngayon magpapakita ah, bakit ganun?

Nagsimulang magpalakpakan ang mga tao nang makita nila ang isang brown haired, Amber eyes and cute lady entering the palace and walking to the red carpet.

I started to look on my father and in his face, I saw no killing intent. There was a bright smile in his face like he was so glad to see her.

That time I felt jealous.. I wish my father will look upon me like that someday. In my past life, I have no father or mother, I'm just an orphan highschooler. So I am jealous to those who has their father and mother. I have a father but it seems that he didn't like me at all.

I am waiting for someone who will call my name when we came but there's no. So, Dorothy is indeed a special one isn't she? I looked to my father's direction while walking to the red carpet, I saw his death glare. The eyes filled with madness and disgust.

"Who invited you?"

Alice and my maids gasped in shock. The words of him are stabbing the hell out of my body. I wanna cry, I wanna shout but I can't.. I pity myself.

"Who invited you?"

Suddenly a flashback of my nightmare appears on my mind.

"Will you die for me?"

Everything becomes dark and I saw myself crying in lamentation. I tried to come and comfort myself but it fades away instantly. My mind came back to the real world when Alice start her speech.

"Your Majesty, Misa Palace receive an invitation" Alice said

"Oh really?" Bastard answered while grinning

He seemed to be offended. Well, what do I expect, malalagot nanaman si Alice nito.

"Invitation huh? Then I shall I take back the invitation to the Misa Palace" he added

Nagulat ang lahat sa kanilang mga narinig. Nagsimula naring magbulong-bulungan ang mga tao sa paligid.

"Hey is that a daughter of the emperor too?"

"Unfavored one? Oho, what a pitty"

"I heard she's a daughter from a commoner"

"What really?"

Argh, mga echoserang frogs! Ang iingay niyo!

"Princess..." Tumingala ako at nakita ko ang maluha-luhang mga mata ni Alice. Hinawakan niya ang aking balikat.

"Don't listen to them" she said

Ngumiti ako ng pilit at tumango.

I won't Alice... I will never listen to them!

Humarap ako sa emperador at saka nagbow. Nagulat ang lahat sa ipinakakikita kong asal. Expecting from a 2-year old kid, they didn't think much about the attitude or manners. But me, I am different from them. I am Rheabythia, the first and only princess of Pierro.

Nagbuntong hininga ako.. Alam kong hindi pa ready ang katawan ko para sa maayos na speech pero kailangan kong maging matapang. I need to be perfect or else I will die.

"But before we leave, I would like to offer my gift to you, Papa" dirediretso kong wika

Yes! Walang mali or bulol, no 2 years old kid can do that properly.

Nagsimulang magbulungang muli ang mga tao.

"Is she really unfavored?"

"But she's a genius!"

"My child is as age as her but she can't talk and dont have a proper manner yet"

Tinignan ko ang aking ama at minamasahe niya ang kaniyang sentido.

"SILENCE!" sigaw nito

Tumahimik ang lahat ng tao. Halos wala kang maririnig no kaliskis ng mga paa.

Einz is a person you'll never wish to be offended in your life. If that's happen, then you're dead. He has massacred many nations, many establishments, he has imperialized almost the half of the continent with his brutal force with the infamous Black Squad leaded by him. He never loss to any war, he was a great strategist and a killing machine. No one dares to stand up on him.

Kinuha sa kamay ko ang doll at iniabot iyon kay ama. Yumuko si Alice at nagsimulang magsalita.

"Your Majesty, that doll was personally made by the hand of the princess. That's why her hand, as you can see, it's full of small cuts and wounds just for you, Your Majesty" Saad ni Alice

Gamit ang dalawang daliri, kinuha niya ito ang mukhang nadidiri pa. Kinilatis niya itong maigi. Ngumiti bigla siyang napatigil.

"This is a trash!" galit niyang sigaw at tinapon ito

W-Why....

"I ask for a gift, not a rubbish!"

What do I have done...

Napaluhod nalang ako sa sahig habang blanko ang aking isipan. Gusto kong umiyak pero kailangan kong pigilan. Ayokong nakikita not akong umiiyak. Ayokong isipin niyang mahina ako! Kahit na sobrang ingay ng paligid, sigaw ng aking ama, ang pagsasalita ni Alice at pati narin ang mga bulungan. Lahat ng yan ay hindi ko marinig o maramdaman.

All I want is to be loved.. But why? Why do I have to suffer this much?

All were panicked, all were shocked and I didn't know why. But the face of the emperor hasn't changed. What's happening?

When I am already on my consciousness, I saw a blade point into my neck and some person is holding my arm tightly. I know it hurts but it doesn't matter anymore. I felt no pain, I am completely numb.

"We will kill your daughter if you don't surrender your kingdom!" sigaw ng lalaki na nakahawak sakin

"Are you threatening me?" A black aura surrounded the palace and make the person behind me shiver

"I will kill her, I swear! I am not joking!!" the person behind me enraged

"Then I'd love to see her die" nakangiting saad ng emperador

"Princess, no..." Alice cried

All acting now like in a slow motion. I saw my maids and Alice crying while the guards seems to stop them. I also saw the troop of knights in Dorothy's direction. She seemed to be protected by knights but me? He want me dead... Haha.. I really pitty myself.

"Argh, this kid has no value!" sigaw ng lalakic

Papakawalan na ba nila ako?

"But, because you're unfavored one, His Highness don't care about you so we will take you to our kingdom." Sabi nito

Dumating ang iba pa nilang kasama malapit sa akin.

"She's pretty cute, how about we have a little taste of her?" said the man and lick his lip

No.... I don't wanna.. I want to cry but there's no tears. I want to shout but my mouth can't open. I want to run but I can't move! What's going on.

"Bastard, she was only 2 years old! How can you be so cruel!" sigaw ni Alice

"Your Majesty don't care right?" tanong nung lalaki

Tumingin sila sa direksyon ni ama at binigyan lang sila nito ng malamig na titig.

"Well, silence means yes" the guy chuckled.

They hold my hands and pull me but I resisted.

No... I don't wanna be with these guys, I'm scared.. Help me.. I dont wanna, I don't wanna die.