Miserable Wife

Chapter 4

Strange

Chapter 4

*****

Nagising ako na mabigat ang pakiramdam. Parang minamartilyo ang ulo ko at parang nakipag-wrestling ako sa isang oso. Minulat ko ang mata ko nang dahan-dahan. Sumalubong sa 'kin ang mga gamit na nagkalat kasabay ng lamig na bumalot sa buong katawan ko. Especially down there.

I tried to remember something then I heard Damien's moan. I looked at him sleeping beside me then I looked at my body. Naked! I am f*****g naked!

Kaagad kong kinuha ang kumot at binalot ko sa nakahubad kong katawan. I looked at Damien again and bit my lower lip. I can't believe na may nangyari sa amin.

But then, sino nga ba ang niloloko ko. He doesn't love me. Ang tawag sa ginawa namin kagabi ay plain s*x. Nothing more, nothing less. Hindi mo siya matatawag na lovemaking dahil wala namang love sa pagitan namin.

I love him, he loves her.

"Damien? Damien?"

I tried to wake him up. Pero ayaw niya talagang gumising he just groaned and then stirred to the other side of the bed. I tried to shook him again pero tinabig niya lamang ang kamay ko.

"Later, I' m still sleepy." I sighed.

I stared at him once more. Napa-ngiti ulit ako and traced his face down to his perfectly defined jaw. I was daydreaming again. And then reality hit me.

Kiana and Damien. Together. Last night.

Marahan kong kinuha ang tee shirt niya na nasa tabi ko. Isinuot ko 'yon at marahan ding tumayo. Medyo nahihirapan din akong maglakad dahil masakit ang nasa ibaba ko.

Isa-isa kong pinulot ang mga nagkalat na damit and saw a stain of blood on the bed. I gave in myself to him last night. Lahat-lahat nang meron ako, ang tanging bagay na maipagmamalaki ko. Nawala sa isang iglap.

I sighed heavily then left the room.

I took a quick shower then started to cook our breaksfast. Dahil medyo nahihirapan ako sa pagkilos ay ininit ko na lang ang natirang ulam last night.

I was preparing the table when I heard my phone rang. I checked the caller I.D and it was Luke. I answered it habang hinahanda ang mga pinggan. Ini-loudspeaker ko pa 'yon dahil hindi ko kayang hawakan pansamantala ang telepono ko.

"Hello Luke, bakit ka napatawag?"

I heard him sighed.

"Mabuti naman at okay ka lang. I was trying to contact you last night. Ano bang nangyayari, bakit ka biglang hinila ni Damien?"

"H-ha?"

"I invited him last night, I didn't know na kasama pala si Kiana. So why'd he drag you out?"

I was about to answer nang biglang may umagaw mula sa likuran ko ng telepono ko. I couldn't move pero dinig na dinig ko ang sinabi ni Damien kay Luke.

"Because I'm her husband, now f**k off."

Inihagis niya sa kung saan ang cellphone ko kaya napatingin ako sa kaniya. But that was my worst move. I scanned him down to top. He's just wearing his boxer short at naka-topless pa siya showing his well-built six packs abs and his messy hair that completed that greek god look.

I saw him smirk kaya iniwas ko ang tingin ko. I swallowed hard na para bang may bara sa lalamunan ko at pakiramdam ko ay bigla na lamang uminit ang paligid.

I placed the last plate on the table.

"Ah ano, m-may kukunin l-lang ako." I stammered then went straight to my room. Kaagad kong binabaan ang temperature ng aircon dahil pakiramdam ko ay matutunaw ako sa sobranb init.

Sa t'wing inaalala ko ang sinabi niya ay nag-iinit lalo ang pisngi ko at kulang na lamang ay magtatalon at magsisigaw ako. Para tuloy akong teenager na kinikilig dahil nakita ang crush.

I breathe in and out at kinalma muna ang sarili ko bago tuluyang lumabas ng kuwarto at naupo sa upuan na katapat niya. He was already eating at mukha namang hindi napansin ang presensiya ko.

"What did you do in your room?"

I coughed when he suddenly speak. Usually kasi ay kumakain lamang kami ng tahimik at pagkatapos ay umaalis na siya para pumunta sa kumpanya.

Kaya't nang mag-salita siya ay kaagad na tumalon ang puso ko at awtomatikong napalingon ako sa kaniya. And again, my heart skipped beats dahil natagpuan ko ang mata niyang kapwa nakatingin sa 'kin.

He was waiting for my answer.

"I checked m-my phone." I answered at nakita ko ang pagkunot ng noo niya. I don't know kung may nasabi ba akong mali. He then pointed at something at literal na naibuga ko ang kinakain ko.

My phone.

Nasa tabi iyon ng lamesa. Naglahiwa-hiwalay ang parts. Ang battery na kasing tanda ng panahon ay tumapon sa kung saan samantalang ang screen naman ay nabasag.

I felt pain inside dahil nagkaganoon ang cellphone ko. Kahit na lumang model iyon ng Nokia ay talagang pinahahalagahan ko iyon. Kasi regalo ko 'yun sa sarili ko noong graduation ng highschool.

I was trying not to show him my emotions. Napatungo ako at pinagpatuloy ang pagkain. "I checked my other p-phone. Iyong bigay sa 'kin ni Lolo." I just said para hindi na siya magtanong pa.

He was quiet the whole meal at akala ko tuloy ay bumalik na naman siya sa pagiging cold niya. I felt a sting dahil sa isiping iyon.

I looked at him dahil hindi na siya muling kumuha pa ng pagkain at hindi ko na rin naririnig ang pag-tunog ng kutasara at tinidor niya.

Damien was eyeing me. Nakahalumbaba siya sa lamesa at tahimik na nakatingin sa 'kin. I felt uneasy dahil walang hint ng galit o anu pa man sa mukha niya.

He was just oddly staring at me.

I got the glass of water beside me and drank it not breaking the eye contact between us. His lips form a smirk kaya lalo akong kinabahan.

"So....you're a virgin."

I coughed hard at parang nag-iba ng dapat na lagusan ang tubig na ininom ko. I glared at him pero naka-smirk pa rin siya. Umayos na siya ng upo pero nakatingin pa rin sa 'kin.

He smiled, very unsual though. "A virgin," ulit pa niya kaya lalo akong pinamulahan. Napayuko na lamang ako at hindi na siya inisip pa.

I finished the meal at pagkatapos ay niligpit na ang kalat. Si Damien naman ay nag-ayos na at baka raw ma-late pa siya sa opisina.

Nagiging creepy na masyado ang nangyayari dahil parang sa isang iglap ay nagbago si Damien. Hindi ako sanay sa inaakto niya ngayon. He was whistling while putting on his coat.

"Yara, let's eat together tonight."

I looked at him and he was standing behind me. I raised my eyebrow at nginuso niya ang kurbata niya na hindi pa naka-ayos. I was trembling while fixing his tie.

Nang matapos na ay bumalik siya sa sala at kinuha ang mga document para sa pag-sara ng deal sa pagitan ng Tejares group of companies at ng Del Valle corp.,

I heard the door opened, "I'm sorry. For everything" He said bago tuluyang lumabas. Naiwan akong nakatayo roon at nahihiwagahan sa mga nangyayari. One moment her was angry at me, then the next, he changed.

I felt something warm inside my heart at wala sa sarili na napahawak ako roon. I smiled to myself.

"I forgive you," I whispered. Of course, sino ba naman ako para hindi magpatawad. Siyempre nakahanda akong gawin 'yon, mahal ko e.

Nang matapos ako sa mga gawaing bahay and lots of time to spare ay nag-ayos ako at nagpasya na puntahan ang best friend ko na si Aby.

Abygail is working as a fashion designer. May sarili siyang clothing line which is one of the most well-known CL world wide. She is already married at may isa nang anak. Well she's happy so I am happy for her.

'Dolcé Vitta FH'

I looked at the big signage sa labas ng Dolcé Vitta Fashion House na pag-aari ni Abygail. Ang main branch nila ay nasa New York pero dito siya naka-focus dahil na rin sa ayaw niyang malayo sa awasa't anak niya.

Nagtuloy-tuloy ako sa pagpasok hanggang sa marating ko ang office ni Aby. Nasa table nito ang secretary niya at nginitian ako. I also smiled back.

"Yara! Bruha ka talaga! My God! Bakit naman ngayon ka lang nagpakita sa 'kin, it's been months." Ngumuso si Aby na parang bata. Natawa na lamang ako at niyakap siya uli.

"Sorry na kaagad, alam mo naman na. . ."

"Hmp! Ewan ko diyan sa asawa mo, masyadong pabebe."

Naupo kami at nagkuwentuhan. She was inviting me to go with her sa London for her upcoming fashion show. Lahat ng dinesign niyang damit ay ipe-present.

She was also insisting me to be her model.

"Sorry naman, hindi ako papayagan ni Damien. Isa pa, marami rin akong gagawin e." Pagdadahilan ko.

Natahimik naman si Aby na para bang may sinusuri sa 'kin kaya't natampal ko siya sa braso pero ayaw pa rin niyang tumigil. After a few moments ay tumigil siya at seryosong tumingin sa 'kin.

Kinabahan bigla ako.

"What?"

She twitched her lips at tinignan lalo ako. She was thinking of something then out of the blue ay bigla siyang ngumiti. She scanned me again.

"You're blooming, may nangyari kagabi 'no? Between you and Damien!" She emphasized his name. I looked down at pulang-pula samantalang siya naman ay hagalpak na ng tawa na parang mamamatay na.

I was still looking down, there's no point in denying.

Tawa pa rin siya nang tawa hanggang sa pumasok si Alex, ang asawa niya kasama ang anak nilang si Alexa Ghaile. Alexa's just four years old.

"Hi Yarz."

"Hello Lex," I turned at Alexa na nakasubo ang isang daliri at halatang galing lamang sa pag-iyak. "Hi baby girl." I said at pinalapit siya sa 'kin.

Alex gave Aby a peck and I found it sweet.

"Ayaw tumahan, gustong makita ang kaniyang Momma." Pagdadahilan ni Alex. Tumango naman si Alexa at nagpakarga sa 'kin. Kinalaunan ay nakatulog ito sa mga bising ko.

Aby smiled.

"Puwede na,"

Nag-salubong ang kilay ko habang maingat na binababa si Alexa sa sofa. I kissed her forehead and hummed softly at muling binalik ang tingin sa mag-asawa na parang mga baliw.

Alex raised his thumb up at si Aby naman ay pataas-baba ang dalawang kilay.

"Pwede na ang ano?"

"Magka-anak!" They both said in unison dahilan para muling magising si Alexa. Napapailing na lamang ako at muling pinatulog ang bata.

I suddenly felt envious of Aby. What if meron na rin kaming anak ni Damien. Would we be a happy family?

*****