ANG lakas pa rin ng t***k ng puso niya habang tinitingnan ang sariling repleksyon sa harap ng salamin. hindi siya makapaniwala na narinig niya ang mga salitang hindi niya inaasahang marinig sa bibig mismo ng taong akala niya ay napakaimposibleng maringgan niya ng ganoon. Napahawak siya s akanyang mga labi, damang-dama pa rin niya ang lambot ng labi ni Eon pati na rin ang pagpasok— “Damn.” Hinampas niya niya ang ulo niya dahil kahit na ilang oras na ang nakakaraan ay parang fresh na fresh pa rinn iyon sa kanyang isipan.
“Arggh!” inis na sinipa niya ang cabinet na nasa kanyang harapan na agad din naman niyang pinagsisihan dahil agad na naramdaman niya ang matinding sakit mula sa mga daliri niya sa binti, lihim nalang siyang napamura.
“Mama, buhay ka pa po
