Codename: Princess Trigger

Trigger 01 - New mission

New mission

Belle's PoV :

I was crying hard while looking at the body of my Father, full of blood. I don't about it all, I hugged him while crying in his chest and with the little strength he still has, he held my hand so I looked at him while my tears keeps on pouring.

"P-Papa, d-don't leave us... I-I will c-call Mama to t-tell her to call the a-a-ambulance h-here. Please Papa, p-please.." He tried to speak, but he's suffering even with just speaking a word.

"My Clementine.. take care of yourself, and also to your mom and your brother. Be a good girl as always and don't talk back to your brother. I-I w-will watch y-you f-fro-m a-afar--" It was cut off short, followed by a loud sound of endless gun shots. 

The next thing I knew, my Father is lifeless. Just his calm face and his hand suddenly dropped off from holding mine.

"PAPAAAAAAAAAAAAA!!!"

Belle: "Papa!!"

Hingal na hingal akong napabalikwas sa pagkakahiga. Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa sobrang bilis ng t***k nito. I tried to sleep again for it is still early but every time I'm closing my eyes, the images of my father, without life, flashes and it always gives me nightmares at ang galit ko sa mga taong gumawa 'nun sa papa ko ay talagang nangingibabaw.

Malinaw na malinaw sa memorya ko ang lahat ng pangyayari nang gabing iyon, four years ago. Pauwi na ako 'nun galing sa bahay ng kaibigan at kababata kong si Selene pagkatapos naming maglaro kasama ang isa ko pang kaibigan at kababata rin na si Ambie. Naglalakad ako pauwi sa 'min. Malapit lang naman ang subdivision kung nasaan ang bahay namin pero mapapadaan pa muna ako sa isang unfinished house na hindi naman nakakatakot dahil may ilaw na sa paligid.

As I was walking, I heard a sound. The sound of a gun shot. I got curious so I followed the noise hanggang sa napunta ako sa looban ng bahay na iyon. Natakot ako at aatras na sana, but, I saw my papa. Nakahandusay na siya sa sahig at tila ba naliligo na siya sa sariling dugo.

Kahit kailan ay hindi na maiaalis sa isip ko ang sinapit na iyon ni Papa. It will forever be in my mind. Pero hindi ko rin makakalimutan ang mga taong nakita kong nakasuot ng pulang damit at may mga armas silang dala. Especially those words imprinted on their shirt. Red Eagles.

Sisiguruhin kong magbabayad sila sa pagpatay nila sa Papa ko.

Dahil nawala na ang antok ko at alas-sais ng umaga na rin naman, tumayo nalang ako at nag-ayos ng sarili. Pumunta ako sa kitchen at nagtimpla ng kape. Nasa malalim akong pag-iisip noong marinig kong nag-vibrate ang phone ko.

I didn't bother to look at the caller and just answered it.

Belle: "Oh?"

Therbie: *Good morning rin sa'yo, Belle.*

Sinimangutan ko ang phone na parang siya ang binabalingan ko nito. Sobrang sarcastic kasi.

Belle: "Tsk."

Therbie: *Hahaha pikon naman agad. Anyway, buti gising ka na. Pinapapunta ka ni Boss dito may sasabihin raw sa'yong importante.*

Belle: "K, bye."

Sasagot pa sana si Therbie ngunit napatay ko na ang tawag. Pero napaisip ako sa sinabi niya. Anong importanteng bagay naman kaya ang sasabihin ni Boss? Oh well. If I want my question to be answered, I need to go there.

Tinapos ko na agad ang pag-inom at nag-ayos ng sarili at bumaba papuntang parking lot to get my car.

Habang nagmamaneho ay ipapakilala ko na rin ang sarili ko dahil kanina pa ako nagdadaldal pero wala kayong ideya kung sino ako. I'm Belle Clementine Meyer, 17 years old, half-american, half-filipino pero isinilang at lumaki na dito sa Pilipinas. At kung nagtataka kayo kung bakit nagpapaandar ako ng sariling kotse despite that I was a minor, dahil kaya ko. At nabibilang ako sa nabigyan ng gobyerno ng 'special pardon'. Anong koneksyon ko sa gobyerno? Malalaman niyo maya-maya.

Pumasok ako sa isang eskinita at kalaunan ay nakarating rin ako sa isang papasok na private parking lot. Well, it just seemed that way, but it's not a literal parking lot. Pero bago pa ako tuluyang makapasok ay kailangan kong dumaan sa eye scanner at may intercom pa.

Guard: *Password.*

Belle: "116249, Princess Trigger."

Guard: *Correct password. You may go inside. Welcome to Black Diamond Agency, Princess Trigger.*

Belle: "Tsk, whatever."

Minsan naiinis ako sa mahabang proseso dito bago pa ako makapasok. Kainis! Sa next meeting nga, isu-suggest ko kay Boss na paikliin ang entrance process.

Ipinarada ko nalang ang kotse ko sa exclusive parking space ko and get my car keys. Naglakad pa ako sandali bago makapasok sa main head quarters. Nakakita na rin agad ako ng mga tao pero dahil maaga pa naman ay medyo kaunti palang sila dito. lahat ng makakita sa akin ay binabati ako pero tinatanguan ko lang sila.

???: "Well, if it isn't my favorite Princess trigger."

Napalingon ako sa nagsalita at nakita si Ara, ang personal assistant ni Boss. Medyo maarte magsalita ito pero sobrang efficient at maaasahan.

Belle: "Psh."

Ara: "Ang cold nito! tsk. Anyway, hinihintay ka na ni Boss sa office niya."

Belle: "K.."

Ara: "Nilamig yata ako doon." (bulong)

Akala niya ata ay hindi ko narinig ang bulong niya kahit tinalikuran ko siya. I perfectly heard it well. What can I say? I trained to be sensitive of my surroundings.

Naglakad na ako papunta sa private office ni Boss. Bago pa ako makapasok ay may eye scanner at full body scanner pa akong dinaanan. Agad bumungad sa akin ang dalawang tao na nakangiti ng malapad.

Tss. Retards.

Boss: "Good morning, Princess Trigger."

Belle: "Stop calling me with that stupid name, Boss. What is he doing here? Magkasama ba kami?"

Tanong ko habang nakatingin sa isa pang mukhang tangang nakangiti sa akin.

Boss: "Ang harsh niya, haha."

Belle: "Psh."

Boss: "Sunget. Anyway, pinatawag kita for a new mission. And No, hindi mo kasama si JT. May iba rin siyang mission for today. Kung ano iyon? Secret."

Hindi ko na pinansin ang kakulitan ni boss at kinuha ko ang isang black folder na naglalaman ng information about sa new mission ko.

Therbie/JT: "Boss, wala naman kayong sinabi na may mission rin ako ngayon ah?

Boss: "Meron. And when I said 'meron', I mean it. Understood?"

Therbie/JT: "Yes, boss."

Habang nag-uusap sila ay binabasa ko ng maigi ang folder pero itinigil ko agad ito ng makita ang lugar.

Belle: "I WON'T DO THIS MISSION!"

Napatingin silang dalawa sa akin at nanlalaki pa ang mga mata. Malamang nagulat sila sa sigaw ko. Agad ring nakabawi si Boss at mataman akong tinitigan. Alam niya kung bakit ayaw kong gawin ang misyon na ito pero bakit pa niya binibigay sa 'kin?

Belle: "I won't do it, boss and you know it."

Therbie/JT: "Ano bang mission mo--"

Hindi na nabasa ni JT ang nakasaad sa folder na nilapag ko sa mesa ni Boss nang kunin niya ulit ito at mataman ulit na tumingin sa 'kin.

Boss: "Sigurado ka ayaw mo talaga itong i-take..."

Belle: "Yes, boss."

Boss: "..kahit na may importante itong silbi sa'yo?"

Belle: "Huh? what do you mean, Boss?"

Agad na nilapitan ako ni Boss at pabulong na sinabi sa akin ang sinasabi niyang magiging 'silbi' para sa akin ng misyon na ito.

At ganoon nalang ang pag-iiba ng isip ko ng sabihin niya iyon. Agad ko na ring kinuha ang folder at walang lingon-lingon na umalis ako sa opisina ni Boss.

Belle: "Magbabayad ang may sala."

This is the time to make those bastards pay for killing my father.

END of PoV

Therbie's Pov :

Pagkaalis ni Trigger or Belle, Naupo agad si Boss sa swivel chair niya at biglang naging malalim ang iniisip habang pinapanood niya ang mga CCTVs na kung saan nakikita namin ang bawat sulok ng BDA.

Ako nga pala si John Therbie Romero, 18 years of age at isa rin akong agent, my code name is JT. 

Napatingin na rin ako sa CCTVs at nanindig ako sa nakitang intense aura ni Belle, kung cold at emotionless na siya as usual, mas dumoble iyon kaya nakakatakot siya kapag ganoon. It's been four years since I saw that intense aura from her and I know that what Boss said might've triggered that emotion.

At may ideya na rin ako kung anong dahilan. Nilingon ko si Boss.

Therbie: "So that's why.."

Boss: "Yes, that's why she's alone in this mission. Because this is the mission that she really wanted to do."

Therbie: "Pero hindi ba delikado rin iyon sa kanya?"

Boss: "That's your job, JT. To guard her from afar while she's doing that mission. Alam ko ang maaaring mangyari at kahit kailan hindi naging maganda ang kinalalabasan ng isang bagay na emosyon lang ang ginagamit.

Therbie: "Yes, Boss. I will do it."

Boss: "At isa pa, alam kong may gagawin si Belle na maaaring ikapahamak niya para lang makatulong sa pamilya niya at mga taong importante sa kanya. She's like her father."

Ang alam ko ay kaibigan na matalik ni Boss ang ama ni Belle kaya kilala nito ang ama ng huli. Belle didn't know the real reason why Boss recruited her to be an agent. Ang alam niya ay dahil tinutulungan siya ni Boss na makamit ang katarungan para sa Papa niya pero hindi iyon ang tunay na dahilan.

At ako lang ang nakakaalam noon.

Boss: "Alam mo ba kung bakit ikaw ang inatasan ko sa bagay na ito at kung bakit ko sinabi sa'yo ang tunay kong rason ng pagkuha kay Belle?"

Napalingon ako kay Boss at napaisip pa ako sa sinabi niya.

Therbie: "Bakit nga ba, Boss?"

Boss: "I know what you feel towards her, Therbie. You can hide it from everybody, but not from me."

I was caught off guard by that sentence. I was literally shocked and all I could do is to stare blankly.

Ganoon ba ako kadaling mabasa? I mean.. really? Tsk.

Boss: "Pero siyempre, hindi ako mangingialam tungkol dyan. Problema mo iyan so deal with it. I will just support you from the side. Tsk, love.. wow.

Therbie: "Hahaha parang ang bitter mo lang Boss ah? Maghanap ka na kasi ng babaeng iibigin mo."

Boss: "Hindi ako bitter no! Eh ikaw magtapat ka na muna bago mo ako sabihan ng ganyan! Tss. Lumayas ka na nga dito sa teritoryo ko."

Natatawa pa ako ng itaboy ako ni Boss, binato niya pa ako ng throw pillow habang nakanguso siya. Nakakatawa talaga si Boss. Isip-bata minsan at pilyo.

Pero kailan nga ba ako aamin? Hmm.. parang hindi pa sa ngayon. Kailangan matapos muna namin ang misyong ito bago ako magtapat ng pagmamahal ko para sa kanya.

For now, I'll just secretly love her from afar. Just like I always do for three years now.