Kuya, I Lu/st You (COMPLETED)

NINE

“Pau anak, may bisita ka.” Tawag sakin ni manang Felly, nasa kusina kasi ako tumutulong kayna nanay. Yep it’s Saturday na kasi. Pero 4pm pa lang naman ang aga yata ni Ailee. Naglakad na ako palabas ng kusina at pumunta sa may sala para makita si Ailee.

“Ailee lee lee ang aga mo naman-” Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko kasi hindi naman si Ailee yung nakita ko si Nico. Ang aga nya lang talaga.

“Maaga ba ako masyado? Ano alis muna ako? Balik na lang ako mamaya?” Pabirong sabi nya.

“No need, ikaw pa. Bakit nga pala ang aga mo? Sabi ko sayo 6pm di ba?” Hindi pa ready yung mga pagkain, nakakahiya naman.

“Wala lang. Mas gusto ko kasi makasama ka ng mas matagal and na miss kita eh” Baliw na talaga si Nico. 

“Baliw, parang kahapon lang sabay sabay pa nga tayo nag lunch and hinatid mo pa kaya ako.” Yung nakaraang days mas nakasama ko pa si Nico. Ang kulit kulit nya pala. Si Ailee naman ayun busy sa pag stalk sa crush nya na nakalimutan ko na naman ang name.

“Kahapon lang ba? Kasi yung feeling ko isang taon na tayong hindi nagkita.” Ewan ko ba yung mga banat nya ganyan talaga.

“Sira. Hindi cheesy line yan.” Kahapon pa kasi kami nag papalitan ng mga cheesy lines. Wala lang trip lang namin.

“Ilang araw na akong wala sa sarili ko.” Nagtataka nnamanako sa biglang sinabi nya. May saki ba sya?

“Huh? Oo nga ee. Para kang baliw.” Sagot ko naman. 

“Siguro kasi nasayo na ako.” Bigla naman akong napatigil. Shizz pick up lines pala yun.

“Nico calculator ka ba?” Hirit ko sakanya. 

“Bakit?” Sabay ngiti nya.

“Kasi sa tuwing kasama kita SOLVE na ako.” At pumalakpak pa ako. Ako lang yata ang natuwa.

“I wish I was your coronary artery.” Opps medical terms.

“Hmm why?” Bakit nga kaya. Alam nya na ba?

“So that I could be wrapped around your heart.” Sagot nya at kumindat pa.

“Ah ganun pala, meron din ako. Was that my cerebellum or did I just fall for you? And  everytime I see you, my cardiovascular system gets all worked up.” Natulala na lang sakin si Nico sakin, maasar nga.

“Oh ano? Talo ka no, ang galing ko kaya sa ganyan.” Natatawang ssabiko sakanya. 

“Oo, ikaw na! Na blank ang isip ko sa mga sinabi mo.” Naks naman, na speechless sya don? 

“Pau, mind to introduce your friend to me?” Biglang singit ni nanay. With matching taas taas kilay. Ayan na naman sila, aasarin ako. 

“Nay, si Nico nga po pala. School mate ko sya and Nico ang magandang nanay ko pala.” pagpapakilala ko sakanila. Tumayo naman si Nico.

“Hello ma’am, I’m Nico. It’s nice to meet you po ma’am.” Matapos nyang magpakilala at naki pag shakehands kay nanay.

“Itong batang to oh, don’t call me ma’am. Just call me tita Amy.” Ang awkward naman kasi pag Ma'am, parang teacher lang? Natawa ako sa mga pinag iisip ko.

“Sige po tita Amy.” Ngumiti naman sya ng napaka tamis kay nanay. 

“Nanay!” May narinig akong sigaw galing sa may pintuan. Tama nga ako.

“Kuya?” Mahinang bulong ko sa sarili ko.

“Kris, buti nakarating ka anak.” Wika ni nanay at niyakap pa sya.

“Yes naman po nay, oo nga po pala kasama ko si Samantha.” At biglang lumabas si Samantha sa may likod ni kuya. At nag iba naman ang expression ni nanay, at napansin kong napa kunot ang noo ni Nico.

“Hello po tita.” Sabi ni Samantha, bakit ganun muka na naman syang mabait. Ilang tao na kaya ang nalinlang nya?

“Hello.” Cold na bati ni nanay sakanya. “Pau, anak maiwan ko muna kayo dyan ni Nico.” At bumalik na nga sa kusina si nanay, naiwan kaming apat sa sala. Ang awkward lang kasi, kaming lahat except kay kuya alam kung ano ang nakaraan ni Samantha. Hindi ko alam kung anong gagawin ko.

“Oh andyan lang pala kayo.” Naka hinga ako ng maluwag nang nakita kong papalapit samin si tatay.

“Tay.” Pumunta kami sakanya ni kuya at niyakap sya.

“Namiss ko ang dalawang paborito kong anak.” Habang yakap yakap nya kami. Paborito daw, dalawa lang naman talaga kami. Nakakatuwa talaga itong si Tatay.

“Tay, dalawa lang naman kaming anak mo, kaya kami ang paborito mo.” Biro sakanya ni kuya.

"Andito na pala ang bisita natin. So princess sya ba yung Nico?” Pag uusisa ni tatay at si kuya ay napansin ko namang nag-iwas tingin sakin. Problema ni kuya? Tsss 

“Opo tay.” Sagot ko at sineyasan ko syang lumapit.

“Tay si Nico po, yung Med student na nakwento po namin ni Ailee sainyo, Nico ito naman ang napaka gwapo kong tatay.” Muling lumapit sakin sisNico at nagpakilala kay tatay.

“nice to meet you po sir.” At nag kamay sila.

“Too formal Nico. Just call me tito Karl.” Sabi naman ni tatay. “Halika na nga kayo. Naka ready na pala ang dinner natin sa dinning area.” Kaya naman sumunod na kami. Iniwan namin si kuya at Samantha sa sala. Oo galit ako sa kuya ko. Kasi naman after what happened hindi na nya ako kinausap. Ganun na lang ba yon? Masakit para sa isang babae yon, pero asa pa nga ako. Kapatid ko pa sya. Pero nakaka pag taka hindi man lang ipinakilala ng pormal ni kuya si Samantha.

Nasa may table na kami. Si tatay sa pina center ng table. Tapos sa may right side si nanay at si kuya ang nasa left side naman, at katabi nya si Samantha. Ako naman ay katabi ni nanay sa may right side, then Nico last si Ailee na kakarating lang. Mukang busy ang babaeng to. Madaming ikkwento to sakin. At dapat lang.

“ I heard your last name is Monteverde.” Nag salita si tatay habang nakatingin kay Nico at ngumiti.

“yes po tito Karl.” So kaming lima ay nakatingin lang kay Nico and tatay na nag uusap.

“Are you somehow related to Dr. Monteverde? A well known neurologist in our country?” Tanong ni tatay

“Yes tito. He’s my Dad.” Nakangiti namang sagot ni Nico. Na parang proud na proud talaga sya.

“Small world nga naman. He was my classmate and friend way back in college. At ngayon ito  namang anak nya ang kaharap ko. How’s your dad? It’s been a decade na yata nung huli kaming nagkita” Hindi naman kami maka relate sa usapan nila. Kaya palipat lipat lang ang tingin namin sakanila.

“Really? Matutuwa si dad pag nalaman nyang nakilala ko na ang kaibigan nya. He’s fine, actually nasa vacation sila ni mom, if you don’t mind tito ano pong specialization nyo?” Okay sila nalang ang nag kakaintindihan.

“Sa susunod na punta mo dito isama mo ang parents mo, nang makapag kwentuhan din kami. Isa akong cardiologist and surgeon. Oo nga pala diba nag me-med ka, ano ang kinukuha mong specialization? Katulad din ba ng sa dad mo?” Balik na tanong ni tatay

“Matutuwa talaga yun, hayaan nyo po pag kauwi ko ay tatawagan ko sila agad. Hindi po pareho ng sa dad ko, actually tito pareho tayo. Cardiologist din po ako.” At masayang masaya ang dalawa, alam nyo naman ang tatay ko, gustong gusto magkaroon ng anak na Doctor. 

“Talaga hijo? Cardiologist ka? Bagay na bagay talaga kayo ni Pau, ikaw na ang mag aalaga sakanya.” Tuwang tuwang sabi ni nanay.

“Nay” Nagulat kami sa malakas na pag sasalita ni kuya. “Para namang ipinamimigay nyo si Pau, hindi naman nya yan boyfriend. And andito naman si dad para mag alaga sakanya, at tayo ding dalawa.” sabi ni kuya. Ang arte talaga nito eh.

“oh sya sya. Tama na yan at lalamig ang pag kain.” Sabi ni tatay. Nag simula na kaming kumain.

“Alam nyo bagay na bagay talaga si Pau and Nico, isang maganda at isang gwapo.” Halos mabilaukan ako nung marinig ko yung sinabi ni Ailee. Loko talaga yung babaeng yun. At natawa na lang sina nanay

“Ganun ba Ailee? Bagay ba talaga kami?” May halong pag bibirong sabi ni Nico.

“Oo kaya. Kung ako sayo liligawan ko na yan, baka mapunta pa sa iba.” Pulang pula na nga ako sa mga pinag sasabi nitong isa at pagkasabi nya nun ay tumingin pa sya kay kuya. Tss as if naman.

“Balak ko naman talaga yun Ailee, tito, tita mag papaalam po sana ako kung pwede ko pong ligawan ang kaisa isang anak nyong dalaga.” Natawa ako sakanya, seriously?? Nag papaalam pa.

Natatawa tawang sumagot si tatay “Wala namang problema sakin yan Nico.” Sabi ni nanay “Sakin din, mas gusto ko talaga na isang doctor ang makakasama ng anak ko. Lalo na ang princess ko, at nasakanya din naman ang desisyon ” Sabi naman ni tatay.

“Nga pala Kris, liligawan ko yung kapatid mo sana okay lang din sayo.” Pero hindi sya pinansin ni kuya. Ganun na lang ba yun? Wala na syang pakialam sakin?

“Can I court you?” Nakatingin namang sabi nya sakin. Anong isasagot ko? Nanatili akong walang sagot. Hindi ko alam ano ba dapat.

“Ang ganda talaga ni Karissa. Ang daming nanliligaw sayo.” Nagulat kami nung nag salita si Samantha. Oo nga pala andito sya, thanks to her, nakaligtas ako pansamantala

“Oo naman, manang mana yata yan sa nanay nya.” At proud na proud pang sabi ni nanay. Buti hindi na ako kinulit ni Nico, alam nya na siguro na hindi pa ako ready sa ganun, kasi sa totoo lang ngayon palang may manliligaw sakin na nag paalam pa sa parents ko, kasi before kay kuya sila nag papaalam at ang sagot nya ay isang big NO! Pero ngayon parang wala na syang pakialam. Masakit pala. Kaya naman kumain na lang kami, nag uusap sila nung kung anu-ano at ako ay tahimik lang.

Makalipas ang halos isang oras, ay nag puntahan naman kami sa sala para magpahinga. Ang tagal kasi namin kumain, kasi madami pa yata ang kwentuhan kesa sa pagkain. Kaya naman naka upo lang kami dun, nag paalam muna ako na pupunta lang ng kusina at iinom ng juice, feeling ko kasi natuyo yung lalamunan ko. Or feelingera lang ako.

“Pau, can we talk now?” Halos mapatalon ako nung may narinig akong magsalita sa tabi ko. Buti hindi ko na itapon yung juice na hawak ko. Syempre sino pa ba, eh di ang aking kuya. Pero dapat mag pa hard to get ako. Wait.. mag iinarte lang.

“Oh, kuya naalala mo na ako?” Parang tangang tanong ko. “About what? By the way I’m not ready to talk to you” Kala nya sya lang pwede mag sabi na hindi nya pa ako kayang kausapin.

“Pau, I'm really really sorry for what I’ve done to you. Please forgive me.” Mahinahong sabi nya.

Napabuntong hininga ako. Anong gagawin ko? Mahal ko tong lalaki to, pero kahit na! Sabi nung innocent part ng brain ko, mag iinarte ka pa ba? Eh ang super duper papalicious kuya mo yan, sabi nung malanding part ng brain. Shizzz ang gulo na tuloy.

“Grab a plate nga kuya and throw it  on the ground.” Utos ko sakanya.

“Why would I? I’m asking for your forgiveness.” Ay ang kulit naman.

“Just do it kuya.” Kumuha naman sya at ginawa, medyo napa atras pa ako sa ginawa nya.

“Okay, done.” Pagkatapos nyang ihagis yung plate

“Did it break?”

"Yes” Naguguluhan man sya sa pinapagawa ko sumagot pa din sya.

“Now say sorry to it.” Sabi ko na parang wala lang.

“Sorry!” sinunod nya na lang ang bawat sabihin ko kasi ang cold ko na maki pag usap sakanya

“Did it go back to the way it was before?” 

“No” At tiningnan nya ako sa mata, parang pati ang soul ko kinakausap nya na.

“Do you understand?” At lumabas na ako sa kusina. Mahirap na maibalik yung dati lalo na kung nasira na. Tapos parang sa isang sorry lang mawawala na malaki ang nawala sakin, malaki ang nasira, pero kasalanan ko naman yun. Nung nakita ko yung expression ni kuya kanina gusto ko syang yakapin at sabihin na pinapatawad na kita. Pero hindi ganun yun kadali. Tapos ano? Sa susunod si Samantha na naman kakampihan nya?

Pero bago pa ako tuluyang makalabas ng kusina, nahila na nya ang braso ko pabalik sa kusina at sinara ang pintuan dun, yung kusina kasi namin may door para hindi naamoy sa buong bahay yung mga niluluto dun haha arte no pero teka at nakakatawa pa ako.

“Please, listen to me. I should've listen to you before, but you know how much I love Samantha. I don’t know what to do Pau, gulong gulo na talaga ako. Ilang araw lang tayong hindi nag kita pero sobrang namiss kita.” Nagulat ako sa sinasabi nya. Nanghihina din ako sa mga titig nya.

“Kuya, kung ang iniisip mo lang naman is yung about sa nangyari satin, please kuya! Hindi mo lang naman yun kasalanan, kasalanan ko din yun wag mo sabihin yan kung nakukunsensya ka lang” sabi ko at akmang aalis na sana.

“NO PAU, hindi ako nakukunsensya at wala akong pinagsisisihan sa ginawa natin, Pau please forgive me. Naguguluhan ako ngayon pero sana bigyan mo ako ng time para malaman ko kung ano ba talaga itong nararamdaman ko.” Halos mag makaawa sya sakin. Wala na akong nagawa kundi yakapin na lang sya. Pokmaru ko. 

“Kuya” Sobrang higpit din ng yakap nya sakin.

“I’m beginning to trust you again, it’s scaring me. I’m giving you new ways to hurt me every single day. What’s strange is, I actually don’t think you will.” Bulong ko sakanya habang magkayakap kami. Mas lalong humigpit ang yakap nya. Parang hindi na nga ako maka hinga.

“Thank you Pau, I can’t promise not to hurt you anymore. But I’ll assure you that I will always stay at your side no matter what.” Humiwalay sya saglit para mag tama ang mga mata namin pero agad din naman nya akong niyakap ulit. 

Humiwalay sya ulit sa yakap at tumingin sa mata ko na parang bang may bigla syang naalala “I don’t like Nico.” Natawa na lang ako. Is he jealous?

“Why not kuya? He’s so kind kaya.” Mukang lalong maaasar sakin to.

“I just don’t like him, ang yabang nya pa kanina, porket med student sya.” Akala mo batang nag mamaktol.

“I think someone is jealous!” Mapang asar kong sabi..

Inirapan nya lang ako. Tss ganto talaga kami, kahit anong gawin nya hindi ko kayang magalit sakanya. Tampo??Oo, siguro, pero ano nga ba ang meron samin?

“Ah kuya? Uuwi ka na ba ulit dito?" Nahihiya kong tanong, kasi naman na miss ko kaya to.

“Hindi pa sa ngayon Pau, meron kasi kaming school tour sa Singapore, siguro pag uwi ko malinaw na sakin ang lahat at may ipagtatapat ako sayo.” Nakangiti nyang sabi

“Ano ba yun? Sabihin mo na sakin. please please kuya.” Kukulitin ko lang to at bibigay na din to, pero niyakap nya lang ako, kaya niyakap ko na din sya. wee na misss ko to.

“KRIS PAULO!! KARISSA PAULINE!!” Halos mabingi ako sa sigaw ni nanay nung nakita nya kaming magkayakap ni kuya, nanginginig naman akong humiwalay kay sakanya.

KRIS P.O.V

Pag balik ko galing Singapore, ready ko na sabihin kay Pau ang lahat-lahat. Walang maka pipigil sakin. Kahit si nanay at tatay pa. Matagal na akong nagpipigil sa nararamdaman ko. Masaya ako at hindi na galit sakin si Pau, and wala din syang pinag sisisihan sa mga nangyari. Bakit ba ako nababaliw sa babaeng to? Sa babaeng kapatid ko pa. Pero sa ngayon ako at ikaw, at kayo pa pala ang nakaka alam nito. Sana secret muna ah. Sa pag balik ko matutuwa din kayo sa ibabalita ko.