The Succubus Queen

Chapter 6

“You’re mine now… Let’s go and make their lives miserable…”

Biglang nagmulat ang aking mga mata at ang una kong nakita ay ang asul na kalangitan, at mga naglalakihan na mga puno. I can hear some birds and the brushing of the leaves. The sky is clear, umaga na at wala pang nakakakita sa akin. Umikot ang aking mga mata and then I remember kiung ano ang mga nangyari sa akin. Agad akong bumangon and I realize na nasa hukay pa rin ako. Last time, I was so much in pain and on the verge of death at ngayon na tinitignan ko ang aking sarili. My clothes are torn and they are full of blood, but my body is free of any wounds, breaks, and blood. I am in tip-top shape, and my part down there doesn’t feel that it has been violated, which I am thankful for.

Unti-unti akong tumayo, and I feel this surge of energy flowing into me. Ano bang nangyari after akong itapon rito? Was it all a dream? I can still see him in my mind. He was glorious but full of malice. Nangako siya sa akin na bibigyan niya ako ng chance pang mabuhay para makaganti sa lahat ng taong nagpahirap sa akin.

“How long are you going to stay there?” natigilan ako nang marinig ang pamilyar na boses na ‘yon. Tumingin ako sa taas ng hukay at napaawang ang aking bibig nang makita ko ang lalake na akala ko ay panaginip lang. He’s big as ever, with his long wavy hair that looks so silky and really black. Pero wala na siyang horns sa top ng kanyang ulo. He looks more human now kaysa ng una kaming nagkita.

“Totoo ka?” sambit ko. Tumaas ang isa niyang kilay at bahagya siyang tumawa.

“Wow… Knaina lang tayio nagkakilala tapos inisip mong hindi na ako totoo agad? That wound me, Aziza. I just gave you your second chance in life.” pa-growl niyang sabi.

“I-I’m sorry… And thank you for bringing me back.” agad kong sabi. “You’re real and I’m really back from the dead, right?” ngumisi siya at tumango. Inabot niya sa akin ang kanyang kamay na aking tinanggap. Hinila niya ako para alisin sa hukay at nagpasalamat ulit ako sa kanya. He is really tall, at hanggang chest niya lang ako. Sumilip ako sa kanyang likod looking ofr his tail pero wala ito. “I need to do a lot of things.”

“You’re going to hunt them down now?” tanong niya at napailing ako.

“It won’t be fun pag gumanti na ko ngayon. Gusto ko na maghirap muna sila, magmakaawa sa harapan ko na tapusin na lang sila. I need to plan things. Ayokong may makatakas na isa man sa kanila. If they find out that I am still alive, hindi sila titigil para iligpit ako.”

“And what’s your plan?” ngumiti ako sa kanya.

“Dapat isipin nila na patay na talaga ako. Tutulungan mo ako hindi ba?” tumango siya ulit. Nagsimula na akong lumakad at sumunod siya sa akin. Nang makalabas kami sa gubat nakita kong may malaking black na sasakyan ang naka-park sa tabi.

“Get in… I will do anything you ask since you gave your soul to me.” natigilan ulit ako sa kanyang sinabi. Wala na akong time para isipin na binenta ko ang aking soul sa isang tulad niya. Asnlong as ma-fulfill ko lahat ng aking mga plano, I will be satisfied. Sumakay na kami at nagsimula siyang mag-drive.

“Akala ko magte-teleport tayo.” pabiro kong sabi sa kanya at malakas siyang tumawa.

“Well, I figured na nandito na tayo sa human world, I should use my power less. And I’d like to do things in style.” pagkasabi nito, may sinuot siyang shades sa kanyang mga mata which made him cooler. Ngumiti ulit ako at tumango. “Where should we go?” tanong niya.

“Sa apartment ko.” seryoso ko ng sagot.

“Baka may makakita sa’yo, and you’re clothes…” tiningnan ko ulit ang aking sarili at ang dungis ko nga. May kinuha siya sa likod ng sasakyan, isang jacket at binigay niya ito sa akin. Sinuot ko naman ito and I zipped it all the way up. Maaga pa naman at sigurado akong wala na roon ang hayop kong fiance. Agad akong pumunta sa aking apartment. Nang buksan ko ito, nagkalat na ang mg agamit na naroon. Everything is trashed, maaging sa kwarto namin.

“Mukhang kinuha na ng fiance ko lahat ng valuable na mga bagay.” tiningnan ko ang walk in closet at wala na roon ang ilang luxury bags, shoes, mga jewelries ko. Pati mga mamahalin kong perfumes at makeup ay hindi nito pinalagpas. Nilimas nitong lahat at sigurado akong kasama niya si Whitney nang ginawa nila ito. It doesn’t matter, wala yong value compare kung ano ang meron ako ngayon.

Pumasok ako sa bathroom at mabilis akong naligo. Nang matapos ako, I used some of the clothes that was there at sinuot ko ang luma kong sneakers. Kinuha ko ang picture frame kung saan naroon ang larawan ng aking parents. Nang bumalik ako sa living room, mula sa open kitchen, nakita kong kumakain ang aking kasama. Lumapit ako sa kanya at binigyan niya ako ng toast. Kinuha ko ito at kinain.

“So, are you running away?” tanong niya na bored ang boses.

“No, gaya nga ng sabi ko, I am planning for my ultimate revenge. Hindi ako makakalaban na ganito ako. Eventhough nabuhay ako, ayoko na umasa lang sa’yo.” natigilan siya. “You can help me burn this house down. Ayokong magtira kahit isang piece of my old self. I want to erase everything. You will help me with that, right?”

“Of course, my dear… Kahit ano, gagawin ko para sa’yo.” tumayo na siya at nagyaya ng umalis.

“By the way, what’s you name?” humarap siya sa akin at ngumisi.

“Laziel…” lumapit siya at hinawakan niya ang aking chin. “Don’t you forget it.” malalim ang boses niyang sabi at luamkad na siya ulit.

Sunod kaming pumunta sa bangko at kinuha ko lahat ng nasa safety deposit box. I also transfered all my assets to another account. Bago kami umalis sa bangko, nakiusap ako kay Laziel na burahin lahat ng memories nila tungkol sa akin at maging sa camera na rin kung saan nakuhanan ako. With a snap of his fingers, sinabi niyang ginawa na niya ito.

After settling everything, kailangan kong makahanap ng katawan na papalit sa akin sa hukay. Hindi ko alam kung paano nakahanap ng katawan ang kasama ko na hindi ko pa alam ang pangalan. We went to a morgue na malayo sa city and there was a body of a woman who committed crime on her own. Dahil walang nagke-claim ng katawan nito. Nilagay namin siya sa isang body bag at bumalik kami sa hukay kung saan ako iniwan.

There was no one there kaya naman sinuot ko ang duguan at punit-punit kong damit rito. Kumuha ako ng malaking kahoy and with all my might, I broke her limbs just how they broke mine. Kung anong ginawa ko sa katawan, ay ang ginawa nila sa akin. Wala akong ibang maramdaman kundi galit, blood red rage! Gusto ko silang balikan at pahirapan na agad, but I need to be patient. Ayoko na sayangin ang pangalawang buhay na binigay sa akin. Nang satisfied na ako, tinapon ko ito sa hukay. I even runined her face para hindi siya makilalang ako. Tumingin ako kay Laziel na nanonood lang naman sa ginagawa ko.

“You don’t need to tell me. Pag natagpuan nila ang bangkay mo, it will be you. We jsut need more tweaking.” he snap his fingers again and the body turned just like me. Tinitigan ko ito, and she’s bloodier, maraming cuts sa buo niyang katawan, her limbs are turn in weird positions and she is also bleeding between her legs. Napalunok ako at gusto kong masuka ng oras na ‘yon, pero pinigilan ko ang aking sarili.

“Ta-tayo na…” sambit ko at nauna na akong lumakad. Nang makasakay ulit ako, huminga ako ng malalim ng ilang beses.

“Where to now?” tanong niya sa akin habang nasa daan na kami.

“Away from here… Get me away from here…”