Dear Heart, Why Him?

My first Date with the malandi

Vanessa's POV

"Remember what I said, Vanessa!" That's mom. Nagbibilin. I think nakaka-twenty four na bilin na sya, and to be honest nakakapurga na. Ugh.

Kailangan ba talaga paulit ulit?! Kailangan ba talaga ng ganun?! Nakakaintindi naman ako ng isang beses eh, hindi naman ako Kindergarten! For Dora's sake I'm twenty three for crying out loud.

Ang ikinaiinis ko pa, bakit kailangang kasama sila?! Diba?! Ano to?! Can please explain to me why the hell I have this kind of parental guidance! Dafak.

"Mom, you know what alam ko na eh, kahit hindi nyo na ulit ulitin..." Nginitian ko sya ng pilit para di ipakita ang iritable kong mukha.

"Let her be, you're overwhelming her honey." Comment ni Dad, pero sinimangutan lang sya ni Mom.

"Mas magandang Handa sya, kesa magkalat sya sa harap ni Mr. Fernandez at sa anak nya!" Sabay tingin sakin ng killer look.

"It's just Rafael. Di naman nangangain ng tao yun." Natatawang sabi ni Dad pero tulad ng kanina sinamaan lang sya ng tingin ni Mom.

"Just Rafael?---" magsasalita pa sana si Mom pero biglang tumayo si Dad.

"Rafael and Precy Good to see you again." Agad naman kaming tumayo ni Mom ng makita si Mr. & Mrs. Fernandez.

"Good to see you too, Leonard." Bati ni Mr. Fernandez kay Dad tyaka tumingin sakin, "So this is your Beautiful daughter, Vanessa."

Ngumiti naman agad ako. Ganda ko raw eh, "Thank you po."

- - -

"So where's your Son, Hiro?" Dad asked. After naming makaorder, wala pa kasi yung Date ko.

Oo wala pa, nako infairness sa kanya ang kapal nya! Paghintayin ba kami ng Ten minutes? Mas nauna pa magulang nya?! Aba, ang Lupet.

"I called him, he's on his way." Mrs. Fernandez answered, mukhang di narin mapakali. Sinong hindi? Baka nga kasi naaksidente na yung Anak nila, yung tipong nabunggo ng Ten Wheeler truck tapos tumilapon sa Pasig river tapos namatay katulad ng pinagdarasal ko kanina pa... You know.

"Nagiging Hobby na ng batang yan ang pagiging late." Iritableng sabi ni Mr. Fernandez. If I know malamang sinasadya lang yun ng anak nila para maturn off yung family ng Date nya.

Hello! Gawain ko rin kaya yan! Kaya mga nandito sila Mom dahil ayaw nilang mapahiya eh...

Gawain kong Maging late, ang malupit pa nga di na ako umaattend eh! Eh sa ano ngayon?! Eh walang kwenta rin naman ang madaratnan ko, right? Mas gugustuhin kong sayangin ang oras ko sa pagbabasa ng libro at magkulong sa Kwarto no! Kesa makadate ang mga lalaking inreto ni Mom, like Gab. Ugh, he's not worthy that much.

Myghad. Nai-stress ako, I need to be Entertained. Para naman mawala ang Nadvibes ko! Utang na loob, wala nang magandang nangyayari sa buhay ko!

So I scan the place, and I found this restaurant very lame, in short Boring. Pero kung pag-uusapan narin ang Boring kasama na siguro ang mga Parents ko. GHAD, weekend naman ngayon bakit hanggang Dito business parin?! What a business minded people, pati sila nakaka-stress eh!

Ugh. So my last hope is my... Phone. I smiled, matignan nga kung may magandang i-bash or something I said to my self.

Pero bago ko pa man mapindot ang Twitter App ko sa IPhone 6 (Sorry for being poor) ay may nag-appear na pangalan sa Screen ng Phone ko.

I narrowed my eye on the screen...

Gab's calling...

Wow. What a thick face this moron have. Tigas ng mukha para tumawag! I felt my nerves already popping.

I close my eye, I need to calm. Ayoko namang pati sya sirain ang araw kong Sira na actually.

"Ouch!" I flinch, may kumurot sa braso ko eh!

"Di mo ba sasagutin yang tawag honey?" It's mom with a pushed smile.

"I-- I am!" Mabilis kong sabi tyaka ako nagpaalam kay Dad at kina Mr. & Mrs Fernandez.

- - -

I relaxed first before answering the call of this bastard.

"What?"

["Goodness! At last you answer! I'm so worried about you..."] Yea yea, I rolled my eyes. Wow, like he really cares!

"Cut the sweet words Gab, why'd you called?" I impatiently asked.

["Look Vanessa, I'm so worried about you. You didn't answering my call. Alam mo ba kung gaano ako mabaliw?---"]

"You're already insane, insane for calling me... Look Gab, we're not a couple anymore---"

["WHAT?"] agad kong inilayo ang phone sa tenga ko, makasigaw! How dare him!

["Pwede ba Gab! Wag kang feeling?! Wala na tayo! Manloloko ka! You deceived me for having an affair with other girl. You insulted me! Why? Kasi ang pangit ng pinalit mo sakin! Yuck!" I said, not paying attention to those eyes who's looking at me dito sa Rest room.

["What? What are you saying Vanessa? I'm not, I don't have other girl where did you hear that?!"] I can feel my Nerve popping already feeling ko makakapatay ako ng tao dito sa Restroom. Ang kapal talaga ng mukha ng lalaking to, ang sarap kayugin.

"Hindi ko to narinig, nakita ko mismo with my bare eyes! You idiot! Ano magsisinungaling kapa?! Hindi ako ganun katanga Gab, c*m Laude ako For your information! You---you bastard! Grrr!" Hindi ko na pinatagal ang paghihirap ko itinapon ko agad ang cellphone ko sa basurahan na malapit sakin at nagmartya palabas ng Rest room.

Pinakalma ko ang sarili ko bago bumalik sa Table, ayokong makita nila akong haggard dahil sa G-gong yun! Di sya Worthy, he's a bastard remember?!

He's a idiot for deceiving you Vanessa. I remind myself, bago ako tuluyang naglakad sa table ng magulang ko.

In fairness nandito na ang kumag na ang lakas magpalate! Hindi pa namatay sa traffic. Nako nako! Vanessa kamalditahan mo pakikalma.

Lumapit ako sa table nina mama.

"Here she is, Vanessa meet Hiro." Masayang pakilala ni Mom sa lalaking nakatalikod na dahan dahan pang lumingon...

*pak!* Automatic na kumunot ang kilay ko sa nakita ko. WHAT THE HECK. Why the heck this flirty little mongrel is here?!

I was froze for atleast 5 seconds before I found him smiling at me playfully.

"So... You're Vanessa?" There's a humour in the way he say it. At agad ko syang nabasa, he's going to make this date miserable for me. But I said to my self, NO WAY.

I smiled politely to him, "Yes, I'm Vanessa, ans you're Hiro right? Nice to meet you."

Napansin kong may amusement sa mukha nya habang tinitingnan ako, naa-amaze sya siguro sa pagiging Fake ko. Well dapat masanay na sya because we're only just begun...

"Nice to meet you too..." His menace smile returned. Mukhang labanan to ng pagiging Fake! I wonder who's going to be the runner up?

Why asking? If we all know naman na! Duh.

Nangitian pa kami ng ilang sigundo bago ako tawagin ni Dad na umupo.

"We're going to leave you na..." Sabi ni Mom pagkaupo na pagkaupo ko. Tumayo sya kasama ni Dad na agad kong ikinaalarma.

"WHAT---" napatakip agad ako ng bibig OA ko dun! Sarap kong sapakin! "I mean, what do you mean 'ma?"

Mom curved an eyebrow, "about what?"

"About leaving I guess?" I asked lowering my voice. Ayoko namang mahalata ng Damuho na kaharap ko na naaalerto ako sa pag-alis nila Mama.

"Why? Of course we're leaving! Date nyo to, tyaka may ibang lakad kami with Hiro's parents..." She said, before kissing my forehead.

No. No way. Talaga bang iiwan nila ako? Sa--- sa Baliw na to? Sinubukan kong tumingin kay Dad para humingi ng tulong pero hinarang agad ako ni mom.

"Bye, enjoy your date." She said before leaving me with this Flirt moron.

Let ne guess, this will going to be the Worst date... EVER.