13
1301 Words
Ni-lock ko ulit ang sarili ko sa silid. I-on ang aking laptop at suriin ang mga papasok na email na hindi pinansin ng maraming linggo. Mayroong isang serye ng hindi pa nababasa mga papasok na email. Nahuli ko ang pangalang Jordan McKey at binuksan ang kanyang e-mail.
Mahal, Katherine.
Pinamamahalaang ko upang makakuha ng isa sa mga opisyales upang ma-infiltrate ang sistema ng impormasyon, sa pamamagitan ng paraan, isinasapanganib ang aking badge. Umaasa ako na flatter ka. Nagsala kami ng mga bagong pagdating sa nakalipas na sampung taon kasama ang petsa ng kapanganakan na ibinigay mo at pinamamahalaang niya na makahanap ng isang taong may tugma na iyon ngunit ang problema ay ang kanyang pangalan ay hindi Kiara. Ngunit si Sophie Tyree. Nakatira siya malapit sa hangganan ng Winchester. Nasaan na ang pamilyang Tyree, makikita mo agad sila. Dahil ito ang lugar.
Nanlaki ang aking mga mata sa pagbabasa ng huling pangungusap mula sa Jordan. Isa siya sa aking mga kakilala na nagtatrabaho sa lokal na istasyon ng pulisya. Nagawa kong hikayatin siyang tulungan ako ilang buwan na ang nakalilipas.
Nag-type ako ng isang maikling tugon sa kanyang email.
Salamat, opisyal. Pinahahalagahan ko talaga ang iyong mga pagsisikap na tulungan ako. Aalagaan kita kahit minsan kapag may libreng oras ka.
Muli, maraming salamat, may utang ako sa iyo. Makipag-ugnay sa akin kung mayroon kang oras upang matanggap ang aking paggamot.
Pagkatapos ay isinara ko ang aking laptop at dinala ang panglamig na nakasalansan sa tuktok ng aking aparador.
Bakit si Kiara, kung siya talaga ito, pinalitan ang pangalan na si Sophie.
Sa daan patungo sa bahay ni Kiara, o ano ngayon si Sophie. Nabigla ako sa pag-iisip tungkol sa mga bagay tungkol kay Xander na lumitaw pa rin sa aking isipan.
Hindi siya ang tipo ng tao na makakalimutan ko matapos akong umalis, siya ba? Hindi tulad ng ibang mga lalaki na sinipa ko pagkatapos makipag-date nang higit sa dalawang linggo kasama ko.
Alam ko, may masamang ugali ako mula nang manirahan dito.
Alinman sa dahil ang populasyon ng mga kababaihan dito ay hindi kasing dami ng Aussie o ano. Ngunit ako ay nasamsam ng mga kalalakihan na pumupunta at tinanong ako sa mga petsa. At nagawa kong sundin ang aking mga panuntunan sa pakikipag-date habang nakatira dito. Lalo na, huwag makipag-date nang seryoso sa sinumang Lexington man.
== =
Matapos kong maabot ang hangganan ng Jordan, bumaba ako at lumapit sa pinakamalapit na bahay. Bumukas ang pinto sa harapan ko nang kumatok ako sa 5 ko.
Lumitaw ang isang nasa katanghaliang-gulang na lalaki at ipinutok ang kanyang ulo sa labas ng pintuan. Mag-atubiling lumabas pa. At magtanong sa isang bastos na tono.
"Sino ang hinahanap mo?"
"Paumanhin na abalahin ang oras mo, ginoo. Naghahanap ako ng bahay ni Sophie Tyree. Maaari mo bang ipakita sa akin kung nasaan ito? "
Kumurot ang lalaki at sumagot ng madali. "Doon, ang berdeng bahay."
Tinuro niya ang isang maliit, simpleng berdeng bahay sa tapat ng kanyang bahay.
I muttered salamat sa kanya na lamang ang sumagot na may tumango sa kanyang ulo at saka niya sinampal ang pintuan sa harap ng aking mukha.
Wala akong pakialam sa kalupitan ng aking puso na wala ring pag-asang makatagpo kay Sophie.
Hindi sinasadya na iniisip ko na mula sa pagkuha ng balitang ito mula sa Jordan ay hindi ako nakakaramdam ng kasiyahan.
Alinman ito ay dahil sa pag-aalinlangan pa rin ako na si Sophie ay si Kiara o ito ay dahil natatakot ako nang matagpuan ko si Kiara kailangan kong umalis sa Lexington. At nangangahulugan ito na hindi ko na makitang muli si Xander magpakailanman.
Nakarating ako sa harap ng bahay na ipinakita ng lalaki kanina.
Isang maliit na bahay na maganda at simpleng nakaayos.
Kumatok ako sa pinto nang hindi inaasahan.
At napanganga ako nang makita ko ang taong nagbukas ng pintuan sa harapan ko na nagulat ako.
Ito ay totoo.
Tama si Jordan.
Si Sophie ay si Kiara.
Pinanood ko siya mula sa itaas pababa.
Nakita ko ang kanyang tuwid na kayumanggi na kayumanggi na buhok, inversely proporsyonal sa minahan na mayroong isang maputlang kulot sa dulo ng kanyang buhok.
Ang kulay ng kanyang balat ay mukhang mas kayumanggi kaysa sa naalala ko.
At inayos ko ang kanyang umbok na tiyan.
Malinaw. Buntis siya.
"Katy." Mahinang tinawag ako ng aking paboritong pangalan.
Tinaasan ko ang aking mga mata sa kanyang mukha.
Hindi siya mukhang masaya kaysa nagulat.
"Bakit ka nandito?"
Nasira ang aking puso nang marinig ko siyang nagtanong sa isang hindi gusto na tono.
Alang-alang sa Diyos. Siya ang kapatid na pinakamamahal ko. Hindi dahil mayroon lamang akong isang kapatid ngunit ito ay dahil sa kami ay hindi magkakahiwalay sa nakaraan.
Hanggang sa may nangyari na kahit papaano ay pinaubaya niya ang aming maliit na pamilya.
"Sino ang kasama ninyo? Itinapon mo ang iyong sarili mula sa Lexington papunta rito?
Ang tanong ay lalo akong nagulat kaysa dati.
"Paano mo nalaman na nasa Lexington ako dati?"
Natigilan siya sa tanong na lumalabas sa kanyang bibig.
"Maaari ba akong pumasok, Key?
Ilang sandali siyang tumingin. Ngunit pagkatapos ay binuksan niya ang mas malawak na pinto upang bigyan ako ng access.
Umupo si Kiara dahil sa matalim kong titig sa kanya. Iba't ibang mga saloobin ang lumabas sa aking isipan.
"Kaya alam mo na narito ako at hindi mo nilayon na lumapit sa akin?" Mahina kong tanong.
"Nalaman ko lang matapos ang ilang linggo na ang nakakaraan." Mahina niyang sagot.
"Kaya bakit hindi ka lumapit sa akin? Alam mo bang narito ako dahil hinahanap kita? Bobo ka ba o may nangyari sa iyong ulo matagal na ang nakalipas, Key? "
Tahimik si Kiara at mukhang nag-aalala.
"SAGOT!"
"Mangyaring, huwag magalit sa akin. Hindi kita makita, Katy. " Kinakabahan niyang sinagot ang mga hiyawan ko. Narating ko na ang limit.
Sa palagay ba niya madali itong dumating sa ibang bansa at makaligtas upang mahanap ang kanyang sarili.
"Ayaw mo ba talagang makipag-ugnay sa akin at Nanay, Key? Pinapahiya ka namin sa harap ng asawa mo? " Tanong ko, sumulyap sa malayong tiyan ni Kiara.
"Hindi, Katy. Alang-alang sa Diyos. Mayroon akong mga dahilan. Ngunit hindi ko nais na mag-alala ka tungkol sa akin at hahanapin ulit ako. "
"Bakit?" Naiinis ako. "Sabihin mo sa akin kung bakit at hindi na ako maghahanap para sa iyo muli kung sa tingin ko ang iyong sagot ay may kahulugan."
Nag-atubiling si Kiara at nakaramdam ng pagkakasala.
Tiningnan ko lang siya ng mahigpit. Siya pa rin ang aking kapatid ngunit hindi niya ako gusto bilang kanyang pamilya. Dahil ba ito sa asawa? Ano ang asawa niya? Siya ba ang gangster na nagbanta sa aking kapatid? Libu-libong mga katanungan ang lumabas sa aking isipan.
Para bang nagbabasa ng aking isipan, isang matangkad at payat na lalaki ang lumitaw sa pintuan at nagulat na makita ang kanyang bahay na mayroong mga panauhin.
Matapos magsaliksik sa aking mukha ay tumalikod siya at parang kinikilala ako.
Kahit na hindi ko pa nakita ang kanyang mukha.
Lumingon siya sa mukha ng kanyang asawa na sinalubong ng isang nababalisa na pagtingin kay Kiara.
Ano ang problema nila?
"Kate, ito ang asawa ko. Buti na lang may kasama ako. Mangyaring, hindi mo na kailangang magalala tungkol sa akin. "
Lumapit ang lalaki at umupo sa harap ko, katabi ni Kiara, na iniunat ang kanyang kamay.
"Andrew Tyree." Sinabi niya.
Hindi ako bumalik ng isang tulong na kamay at itapon ang isang mabangis na tanong.
"Ano ang ginawa mo Kiara? Sinabi mo sa kanya na iwan ang kanyang pamilya? "
"Hindi! Kate, huwag kang magsalita ng ganyan. " Sigaw ni Kiara sa akin.
"Ito ay okay, mahal." Ang tugon ni Andrew ay nagpakalma kay Kiara at hinila niya ulit ang kamay bago tumingin sa akin.
"Ito ang desisyon. Nag-alok na ako ng isa pang solusyon kay Sophie. Ngunit pinili niyang iwanan ang kanyang pamilya. "
"Anong solusyon? Bakit?"
Umiling lang si Kiara kay Andrew.
"Kailangang malaman niya upang maalis natin siya."
"Hindi huwag." Lalong lumakas ang pag-iling ni Kiara at mukhang gusto niyang umiyak.
"Hindi na tao si Sophie. Siya ay isang lobo ngayon. At hindi iyon ang pinakamasama bahagi. Iyon lang ang simula. Ang masaklap, kami ay mula sa Seymour clan. Na nangangahulugang angkan ng iyong kalaguyo sa kaaway Ang kaaway ng angkan ng Larsson. "
- Writer
