Four More Minutes of Air

Chapter 10

I thought a ray of sun would hit me. It's still dark outside and I can see the dark blue sky shining because of the stars. I checked the mini clock beside me and I was shocked because it is still 2am. I still have more hours to sleep but I can't feel a single bit of tiredness so I decided to stand up.

Kendrick is still sleeping with his comfy blanket on. I wondered why I woke up in the middle of the night. Since I can't sleep, I went for a walk. I remember that Ate Gwyneth told me to drink cold water or milk whenever I can't sleep so I'm heading to the canteen. I just hope they're still open even though it is still nighttime.

"I never thought that I would see you again," someone said groggily.

Because of that, I turned to see who he is. It's so dark in the hallway but there are little lights for the way, still I can't see him.

"Hi? I’m sorry. Do I know you?" I wondered.

He cackles with laughter while I'm still confused and looking uninterested in him. He is probably Dominic but I don't care because I know he can't do anything to me since we are here in a school.

Hindi na ako pumunta pa sa main building dahil may nakita naman akong water dispenser sa lounge area. After drinking, I went back to our room hoping that I won't see him again.

"Where did you go?" I heard Kendrick queried as I closed the door.

"I can't sleep so I went for a walk..." I hesitated, "...and I drank cold water at the lounge area-"

"Is that it?" he interrupted me.

I walked to my bed and buried my face using my pillow, "I met Dominic or Deux... earlier."

"But can we not talk about this?"I adjusted and sat back so I could talk to him clearly. "Can we just forget what happened about us? I know he is just threatening me and I am not scared because he can't do that to me here," I reasoned.

"Okay fine. Chill... I’m not your enemy," he responded wearily.

Ilang minuto pa ang lumipas bago ako nakatulog ulit.

Medyo napasarap ang tulog ko kaya hindi ko namalayan na kanina pa pala tumutunog ang mini clock ko sa gilid. Nakita kong nakabihis na si Kendrick at hindi niya man lang ako ginising.

"Bakit 'di mo 'ko ginising?!" I complained. Mabilis akong bumangon at dumiretso na sa banyo upang maligo at magsipilyo.

Nagbihis na rin ako at lumabas na ng banyo upang mag-ayos. Natandaan ko na hindi ko pa pala nahahanap yung suklay ko, "Kendrick, nakita mo ba yung suklay ko?"

"Hindi naman ako gumagamit ng suklay. Pwede mo namang gamitin kamay mo," he replied.

"Ginamit mo yung suklay ko bago tayo umalis sa bahay. Hindi mo pa nga iyon binabalik sa akin," sabi ko.

Hindi niya pinansin ang sinabi ko at nagpatuloy lang sa pag-aayos ng kanyang gamit kaya sinuklayan ko na lang ang buhok ko gamit ang aking kamay.

"Saan na ba kasi yung suklay ko? Bakit kailangan mo png itago sa akin iyon?" inis na tanong ko sa kaniya.

"You mean why do I even have to hide a knife?" he blurted.

Gulat na napatingin ako sa kaniya at napahinto rin ako sa pagsusuklay ng buhok ko. Alam kong mali ang iniisip niya dahil hindi ko kayang pumatay ng isang tao.

"It is just a scissors for me. I can't kill a person..." I added. "...and I am never gonna to do that."

May kinuha siya sa ilalim ng kama niya at binigay sa akin ang suklay, "I trust you," he agreed.

Sinimulan ko nang suklayan ang buhok ko. Medyo nahirapan lang ako sa pagsusuklay dahil nagbubuhol ang buhok ko sa bandang dulo. Dahil sa biglaang pagsuklay ko, nagsira iyon at humiwalay ang hawakan at ang mismong suklay. Nakita ko rin na nawala na ang maliit na kutsilyo roon.

"Bakit mo iyon tinanggal?" I seriously questioned as I put the parts together, "I thought you have trust in me."

Hindi niya ako sinagot at binuksan na ang pinto pagtapos niyang magligpit. Binilisan ko na rin ang pag-aayos ko para hindi ako mahuli.

____________________

Naiinip akong nakaupo sa gilid dahil ang tagal magsimula ng klase. Akala ko ay malalate na kami pero kami pa lang ang nauuna. Siguro kumain muna sila bago sila pumasok. Hindi ko alam kung bakit ba nagmamadali si Kendrick na pumasok. Speaking of Kendrick, bakit nawawala siya sa upuan niya ngayon? Katabi ko lang 'to kanina ah.

Nang dumami na ang mga estudyanteng pumapasok sa silid, tumayo na ang guro namin sa harapan, "Good morning class! I’m your adviser. My name is Ma'am Santiago."

Bigla akong napatingin sa kaniya dahil sa narinig ko. Siya ba ang taong kumupkop kay Ate Gwyneth? Hindi rin ako sigurado dahil madami sigurong magkaapilyedo na wala namang relasyon sa isa't isa.

Lagi kong tinitignan ang pinto kung papasok na ba si Kendrick. Ewan ko ba kung saan iyon nagpunta. Ang aga niyang magising kanina pero late pa rin siya pumasok ngayon.

"Ms. Vermont?" nagulat ako dahil bigla na lang akong tinawag ng teacher namin.

"Ah! Present po," I spluttered then everyone starts laughing while I confusingly look at them.

"I asked a question. Please pay attention, Ms. Vermont," ma'am warned me, "Hindi ko tinatanong kung present ba kayo ngayon o hindi," then she gave me a forced smile.

After a few minutes, wala pa rin si Kendrick. Malapit nang mag second subject pero hindi pa rin siya pumasok.

"I am sorry po ma'am. We are late," rinig kong sabi ni Kendrick. Napakunot ang noo ko dahil kasama niya si Dominic at si Deux.

"May I sit down here?" wheezed Dominic as he plopped heavily into the chair.

"Hey! Dito uupo si Kendrick. Sa iba ka na lang umupo," I yelled.

Umupo na lang sa likod ko si Kendrick at katabi niya si Deux.

"Bakit kasama mo sila? Saan kayo nagpunta? Bakit late kayo?" sunod- sunod kong tanong sa kaniya. Umayos ako ng upo at handa na akong makinig sa mga sasabihin niya.

"Nagcheck ba ng attendance si ma'am?" tanong niya sa akin pabalik.

"Hindi ko nga rin alam kung bakit hindi nagcheck si ma'am eh. Siguro dahil first day of school pa palang," I responded.

Tumagal ng isang oras ang second subject namin. Puro kwentuhan at pagpapakilala lang ang nangyari kanina. First recess namin ngayon kaya nagsimula nang maglabasan ang iba naming kaklase papunta sa kantina.

"Wal ba akong nakaligtaan noong first subject kanina 'no?" quizzed Kendrick.

"Wala naman," I replied, "Nagpakilala yung adviser natin, siya raw si Ma'am Santiago. Nakita ko dati na ang bagong apilyedo na ni Ate Gwyneth ay Santiago eh. May kaugnayan ba sila sa isa't isa?" I questioned him.

"Hindi ko alam ang tungkol diyan. Basta ang alam ko lang ay nagbago ang apilyedo niya. Hindi rin ako sigurado kung related ba sila ssa isa't isa dahil madaming magkakapareho ng apilyedo."

Pumila na kami para makakain na. I wonder what it looks like on the other side. May nakikita ako sa libro na may ginagamit daw sila na pamalit kapag may kukuhanin sa isang tindahan at tinatawag nila iyon na "pera" o "money" sa ingles.

"Bakit mo nga pala kasama sila Dominic at Deux kanina?" nalimutan kong hindi niya pa pala nasasagot ang tanong ko sa kaniya kanina.

Hindi niya nasagot ang tanong ko dahil bigla siyang nabulunan kaya mabilis na tumakbo ako sa papunta sa water dispenser na nasa gilid ng pinto. Sa sobrang pagmamadali ko, mainit na tubig ang nalagay ko kaya dinagdagan ko na lang ulit ng malamig na tubig.

"Oh uminom ka muna. Dahan-dahan lang kasi sa pagkain," I bantered.

Mabilis na ininom niya iyon at nagpahinga muna bago niya ulit tinuloy ang kinakain niya.

"So bakit nga kayo magkasama kanina?" tanong ko ulit at pinatong ko ang baba ko sa taas ng dalawa kong kamay.

"Ah siguro nagkataon lang na magkasabay kaming tatlo pumasok kanina," guessed Kendrick.

"Magkasabay tayong pumasok kanina pero bakit bigla ka na lang umalis nang hindi ko man lang napapansin?" I asked him.

"You'll know soon," he said as he walked away while holding his tray through the counter.

Mabilis akong kumain dahil ayaw kong magpaiwan. Dinala ko rin ang bandeha papunta sa counter at sinundan si Kendrick. Pagliko ko sa isang pasilyo, wala na siya. Bakit ba kailangan niya pa akong iwasan?

Pagliko ko sa isang pasilyo, napahinto ako dahil nakita kong nakasandal si Dominic sa tapat ng pinto. "Iniwan ka niya?" he queried, "Gusto mo bang malaman?"

Napakunot ang noo ko dahil imposible naman na siya mismo ang sasagot sa mga katanungan ko. Tatango na sana ako pero may biglang humila sa akin. Hinila ako ni Kendrick paalis sa kaniya nang hindi man lang ako nilingon.

"Iniwan mo 'ko kanina tapos ngayon naman ayaw mo akong bitawan," tamad na sabi ko sa kaniya habang hawak niya pa rin ang kamay ko.

"Sinasabi ko sa iyo na huwag kang lalapit sa kaniya, Skye Vermont," ordered Kendrick.

"Why? Ang daming tanong na nasa isip ko na hindi mo man lang masagot. Ano ba kasing meron? Bakit parang ang dami niyong tinatago sa akin?" I complained.

"I am doing this for your own sake. Mas mabuting nang hindi ka madagwit dito!" he demanded then he left there in the middle of the hallway.

I guess that it is our first serious fight. It's his first time raising his voice to me and I am not used to it. As I am slowly walking down the long hallway, I passed other students. I don't even care if I will be late for the third subject. I really am so disappointed because of what Kendrick acts earlier to me.

"Good morning class! I am your teacher for today," I heard our teacher said inside our classroom. I decided to go out for a walk because that's what I always do.

"Cutting, aren't you?" someone asked.

Oh Deux didn't attend the classes too. I wonder why...

"What does cutting mean?" tanong ko.

"Cutting classes means you are not attending the class," he simply answered.

Tumatango naman ako sa sinabi niya.

"Bakit hindi-"

"Bakit hindi ka-"

Sabay naming tanong. Hindi siya nagsalita kaya ako muna unang sasagot ng tanong niya. Alam ko naman na ang tanong niya rin ay kung bakit hindi ako um-attend ng class ngayon eh.

"Well, I'm not in a mood and this is what I always do because I don't really care about the lesson," I added, "Mas mabuti pang magbasa na lang ako ng libro dahil puro kasinungalingan lang naman ang sinasabi nila."

"Same thoughts."

We went outside the main building. The sun is very upright today and I can see the blue sky with those white cotton clouds. We don't know where we are going. All I know is that we both want to get out of that hell for a minute.

"Are you bored yet?" Deux questioned me.

"No, I would like to get out of that hell and know what really is the truth but I would if I could," malungkot kong sabi.

"I never thought that there would be someone who has the same mindset as mine."

Napangiti ako roon dahil alam ko na may kakampi ako at iyon ay si Dominic.

Lakad lang kami nang lakad hangang sa may nakita kaming isa pang gusali. Mukhang nakita ko na ang disenyo nito pero hindi ko lang maalala. Malaki iyon at mukhang nasa likod kami ng gusaling iyon dahil wala roon ang pinto.

"Hindi ko alam ang tungkol dito ah," ani Kendrick.

"Tara, ikutin natin. Baka naman isa rim itong paaralan."

Tulad ng sinabi ko, inikot nga namin iyon para mahanap namin ang pinto. Dalawang minuto ang lumipas bago namin naikot at nahanap ang pinto. Napahinto naman ako dahil doon ko natandaan na ito pala ang paaralan ni Ate Gwyneth.

"Malapit lang pala 'to sa atin pero bakit kailangan pa namin sumakay ng tren?" Tanong ko sa sarili ko.

##########