Obey Me (Infernu Rasgild)

Chapter 4

Nagsuot lamang ako ng simpleng dress at bumili na rin ako ng regalo para kay Sir Manuel. Hindi ko nga alam kung magugustuhan niya eh. Tin-ex-t na rin niya sa ’kin ang address ng restaurant. Kasama rin ang mga co-teachers namin. Bumili ako ng relo. Hindi iyon mamahalin pero sana nga ay magustuhan niya.

Lumabas na ako ng apartment at maingat na ini-lock iyon.

“Saan ang punta mo, Sarissa?” tanong ng landlady namin. Alas-singko na rin kasi at pagabi na.

“May pupuntahan lang po,” sagot ko. Hindi ko naman siguro obligasiyong sabihin sa kaniya ang whereabouts ko ‘di ba? Kasi feeling ko kasabwat ‘to ni Infernu eh. Private property niya ito pero basta-basta na lang nakakapasok sa apartment ko ang mga hayop na yon.

“Sige po, mauuna na po ako,” saad ko at hindi na siya nilingon pa. Naghintay lang ako saglit ng traysikel at nagpahatid sa restaurant.

“Salamat po Manong,” ani ko at nagbayad na. Pumasok na ako sa loob at kaagad naman akong binati ng receptionist.

“Do you have any reservation Ma’am?” tanong niya. Tumango naman ako.

“Kay Mr. Manuel Silas po,” sagot ko.

“This way Ma’am,” nakangiting aniya at iginiya ako sa pinakagilid. Nandoon nga ang mga kasamahan namin at tila kararating lang din.

“Thank you,” saad ko sa receptionist at nilapitan na sila.

“Sarissa!” anila. Ngumiti lamang ako bilang tugon at umupo katabi ni Sir. Alam ko namang sinadya nilang pagtabihin kami. Nasanay na ako sa tudyo nila.

“Happy Birthday Sir, heto pala sana ay magustuhan mo,” sambit ko at ibinigay na iyon sa kaniya. Nakagat ko ang inside cheek ko nang makitang nakatitig lang siya sa akin at nakangiti nang matamis.

“Hindi mo naman kailangang mag-abala Sarissa. Nandito ka lang malaking regalo na sa akin,” aniya. Kaagad na naghiyawan naman sila. Napayuko naman ako at pilit pinipigilan ang ngiti ko. Minsan ang kilig mahirap talaga pigilan eh. Pero hangga’t kaya itago, itatago talaga.

“Ma’am Sarissa, baka naman may pag-asa si, Sir diyan sa puso mo,” ani Sir Arnel na ikinagulat ko.

“Ha?” tanging nasabi ko sa kanila. Natawa pa sila sa reaksiyon ko. Tiningnan ko si Sir Manuel at mukha ngang gusto pa niyang marinig ang sagot ko.

“Nandito na ang waiter,” saad ko. Kagaad na narinig ko ang pagtutol nila. Bale nasa anim kami ngayon. Si Timmy hindi makakapunta dahil maliit pa ang baby niya at breastfeed. Marami silang in-order isa na roon ang cake ng celebrant at mga ulam t’saka inumin.

Ilang sandali lang naman ay kinantahan muna namin si Sir bago kami nagsimulang kumain. Tig-iisa kami ng pilsner glass na punong-puno ng beer. Hindi ko alam kung kakayanin kong ubusin iyon. Dahil ang huli kong inom ay sobrang tagal na. Kasama si Infernu. Umiling ako at nagsimulang kumain. Masasarap ang pagkain lalo na ang buttered chicken nila. Ine-enjoy ko naman iyon.

“I’m happy that you’re enjoying the food,” nakangiting wika ni Sir Manuel.

“Oo nga eh, masarap ang pagkain nila t’saka maganda rin ang ambience nitong restaurant,” sagot ko at iniwas ko na ang tingin sa kaniya. Kanina ko pa kasi napapansing nakatitig lang siya sa akin Hindi sa naasiwa ako pero ayaw ko lang na tinititigan ako. Uminom ako ng beer para mawala ang atensiyon niya sa ’kin.

“Si, Infernu ba iyon?” ani Ma’am Novie. Kaagad na napaubo ako at dinaluhan naman ako ni Sir Manuel. Hinaplos niya ang likod ko.

“Hindi naman yata,” saad naman ni Ma’am Presy.

Paano kung nandito nga si Infernu? Paano kung nakita niya ako ngayon?

“Are you okay?” nag-aalalang tanong ni Sir Manuel sa akin. Tinanguhan ko lamang siya at inayos ang aking sarili.

“Ang gwapo niya talaga,” impit na tili ng kasama naming malapit ng mag-retire. Nagtawanan naman sila.

“Tumingin dito,” dagdag niya pa. Kaagad na kumabog nang malakas ang dibdib ko. Dahan-dahan akong lumingon at pakiramdam ko ay na-ice ako sa aking kinauupuan. Nakatingin siya sa gawi ko at sobrang seryoso ang tinging iyon. Ang mga mata niya ay walang laman at emosiyon.

“Sarissa” tawag sa ’kin ni Ma’am Laarni.

“P-po?” sagot ko at sumubo ng fresh lumpia.

“Kakaiba ang tingin sa ‘yo ni, Infernu. Mag-iingat ka riyan ha, baka matipuhan ka. Hindi iyan basta-bastang tao lang,” saad niya. Imbis na magtanong pa ay tumango na lamang ako. Alam ko naman kung anong klaseng tao siya. Masama siyang tao at hindi dapat pagkatiwalaan. Napatingin ako ulit sa gawi niya at busy ito na nakikipag-usap sa kasama niya. Pareho silang naka-business suit kaya sa tingin ko tungkol iyon sa trabaho. Hindi ko alam kung ano’ng trabahong meron siya. Ayaw ko na ring malaman pa.

Napatingin naman ako kay Sir Manuel nu’ng hawakan niya ang kamay ko. Mabilis na napaigtad ako at alanganing nginitian siya.

“S-sorry, nagulat lang ako,” wika ko. Ngumiti lamang siya sa akin.

“It’s fine,” aniya.

Bandang alas-otso ay umalis na rin kami. Nagpresenta si Sir na ihatid ako kaya tinukso na naman nila kami.

“Baka sa susunod kasalan na,” ani ma’am Novie na sinang-ayunan naman nila.

“Ninong lang ako ha,” saad ni Sir Arnel. Napailing na lamang ako.

Habang nagmamaneho ng kotse ay nakatingin lamang ako sa labas.

“Thank you sa gift mong relo. Sobrang nagustuhan ko,” malambing niyang wika. Napatingin naman ako sa kaniya at umiling.

“Wala iyon, deserve mo iyon kasi birthday mo. T’saka salamat sa pag-imbita sobrang nag-enjoy ako kanina,” sagot ko.

“May boyfriend ka na ba, Sarissa?” tanong niya na ikinatigil ko sa aking kinauupuan. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kaniya. Wala naman kasi pero…pinilig ko ang aking ulo dahil naalala ko na naman si Infernu.

“Wala naman,” sagot ko.

“Sa ganda mong iyan?” hindi makapaniwalang tanong niya. No boyfriend ako since birth dahil sa wala rin talaga akong balak na pumasok sa isang relasiyon na walang kasiguradohan.

“Kapag ba maganda required na mag-boyfriend?” tanong ko sa kaniya at nginitian siya. Natawa naman siya.

“Hindi ko lang inaakalang walang nag-pursue sa ‘yo. You are close to perfection, Sarissa. Maganda, mabait, responsible at family oriented. Higit sa lahat may takot ka sa Diyos and that is perfection,” saad niya. Na-flattered naman ako sa sinabi niya.

“Thank you,” ani ko sa kaniya. Ni hindi ko namalayang nakarating na pala kami sa labas ng apartment ko. Bumaba na ako ng sasakyan at siya rin naman.

“Thank you sa paghatid ha, happy birthday ulit,” sambit ko sa kaniya. Tumango naman ako.

“Sarissa,” tawag niya sa ’kin.

“Bakit?”

“K-kung mangligaw ba ako sa ’yo magagalit ka?” mahinang tanong niya. Natigilan naman ako sa sinabi niya. Hindi ko in-expect iyon. Hindi ko naman kasi alam na seseryosohin niya ang panunudyo sa ‘min.

“H-ha?” tanging nasabi ko.

Lumapit siya sa akin at niyakap ako. Natuod pa ako sa aking kinatatayuan dahil sa ginawa niya.

“Thanks for tonight. Hindi kita mamadaliin, hihintayin ko ang sagot mo,” saad niya at mahinang tinulak na ako.

“Sige na, pumasok ka na at late na. See you sa school,” aniya at kumaway sa akin. Ngumiti lamang ako nang tipid at kumaway na rin sa kaniya. Nakangiting naglakad na ako papunta sa apartment ko. Kinuha ko ang susi at sinusian na iyon nang mapansing sira na naman ang lock. Kaagad na sinugod ng kaba ang dibdib ko.

“P-paano kung nasa loob sila?” mahina kong kausap sa aking sarili. Akmang aalis ako nang makatanggap ako ng message.

“Come in.”

Naipikit ko ang aking mata at huminga nang malalim. Humugot ako ng lakas ng loob para lababan ang matinding kaba sa dibdib ko. Mahina kong pinihit ang pinto nang may humawak sa kamay ko at basta na lang akong hinila papasok. Kaagad na isinara naman niya ang pinto.

Nanlaki ang mata ko nang makitang si Leon iyon at basta na lang akong binitiwan kaya napaupo ako sa sahig. Nakaupo si Infernu at matamang nakatingin sa ‘kin. Nakasuot siya ng punting long sleeves na tinupi hanggang siko niya. Ilang saglit pa ay nakarinig ako nang pagkasa ng baril sa likod ko. Napalingon ako at nanlalaki ang mata nang makitang itinutok iyon sa akin ni Leon. Akala ko tapos na. Akala ako hindi na niya ako gugulohin pa. Ibinigay iyon ni Leon kay Infernu at nilagyan ng silencer.

Magkahalo na ang luha at pawis ko dahil sa labis na kaba.

“A-ano’ng ginagawa mo?” kinakabahan kong tanong sa kaniya. Gulat na napahiyaw ako nang puntiryahin niya ang vase sa gilid ko.

“I told you that you are mine Sarissa,” saad niya nang matigas at itinutok iyon sa noo ko. Galit na galit ang mga mata niya. Nanginig naman ako sa sobrang takot

“Hindi mo ako pagmamay-ari,” matigas kong saad. Lalo lamang nagdikit ang kilay niya.

“Namumuhay ako nang tahimik. Hayaan mo na ako sa buhay ko please. Huwag mo na akong guluhin,” pagmamakaawa ko sa kaniya. Nakaluhod lamang ako sa paanan niya.

“Ano’ng gusto mong gawin ko?” tanong niya sa ’kin.

“Hayaan mo na ako,” matigas kong sagot.Tinitigan niya lang ako at umiling. Napapikit naman ako at mahigpit na napahawak sa damit ko.

“That bastard, did he court you? May gusto ka ba sa kaniya?” tanong niya sa ’kin. Mahinang umiling naman ako. Ilang saglit pa ay humalakhak siya.

“Mas guwapo naman ako sa kaniya at mas mayaman. Ano ba sa akin ka lang ang hindi mo maintindihan, Sarissa? Bakit ba kayong mga babae ay hindi makuntento sa isang lalaki? Ano? Mas magaling ba siyang magromansa? Nakuha ka na ba niya?” aniya.

Mabilis na nagpailing-iling ako.

“Hindi ako ganoong klase ng babae,” matigas kong wika.

“Don’t think that because I said I like how virgin you are ay magpapahawak ka na lang sa kaniya. I don’t care if you are a virgin or not, Sarissa. Alalahanin mong hawak ko ang pamilya mo. Isang pagkakamali mo pa ulit at alam mo na ang mangyayari,” malamig niyang saad. Humawak ako sa paa niya at umiyak nang umiyak.

“Please…”

Ilang saglit pa ay tumunog ang pinto. Umalis na si Leon kaya’t kami na lamang dalawa ang nandito. Pumantay siya sa akin at matamang tiningnan ang mga mata ko. Bigla ay parang nawala na naman ako sa sarili ko.

“Have s*x with me,” wika niya na ikinagulat ko. Lumayo ako sa kaniya subalit mabilis na nahila niya ako at nilakumos ng halik. Kahit ano’ng pasag ko ay hawak niya ako nang mahigpit. Pinagsusuntok ko siya nang malakas na tumama sa tiyan ko ang kamao niya.

Pakiramdam ko ay nawalan ako ng lakas. Kinarga niya ako papasok sa kuwarto ko. Wala akong magawa kung hindi ang umiyak at indain ang sakit. Inisa-isa niyang tinanggal ang butones ng damit niya at ang slacks niya. Nilapitan niya ako at kahit walang lakas ay pilit kong iniiwasan ang mga halik niya.

“Let me,” saad niya sa mahinnag boses. Hinalikan niya ang luha sa mga mata ko.

“Ang sama mo,” umiiyak kong wika.

“You’re mine, Sarissa,” bulong niya sa taenga ko. Natigilan ako nang maramdaman ang marahan niyang kilos. Tila isa akong mamahaling glass na ayaw niyang mabasag pero tapos na. Sobrang basag ko na. Hindi ko na alam kung ano pa ang gagawin ko. Hindi ko na alam kung mabubuo pa ako.

Hinalikan niya ang labi ko.

“Kiss me back,” utos niya subalit hindi ako nagpatinag. Sira na lang din ako wala na akong pakialam.

“I’ll let you go after this,” seryoso niyang saad. Nabuhayan naman ako sa sinabi niya. Tiningnan ko siya sa mga mata niya.

“T-totoo ba?”

Tumango naman siya.

“Yes, embrace me whole, Sarissa. Just obey me, will you?” he asked in a ragged voice. Alaganing tumango naman ako. Kung ito lang naman ang kailangan kong gawin para makaalis sa impyernong ito ay gagawin ko.

“O-okay,” kinakabahan kong sagot. Ngumiti naman siya subalit hindi iyon umabot sa mga mata niya. Hindi na ako nakapagsalita pa nang sakupin niya ang labi ko. Napaungol ako nang maramdaman ang dila niyang ginagalugad ang loob ko. I can feel his warm and calloused hands roughly touching and tracing my curves.

“Uhhmp—”

Hawak niya ang dibdib ko at unti-unti iyong nilalakumos hanggang sa walang pag-iingat na nilamas iyon. Napaigik ako sa sakit subalit ininda ko. His lips traced down my neck hanggang sa dibdib ko. Ramdam ko ang mainit niyang bibig na sinubo ang isang tuktok ko. Napanganga ako nang maramdaman ang daliri niyang hawak ang labi ko at minasahe iyon. Napapikit ako nang sa isang saglit ay wala na akong suot na pang-itaas. Ang isang kamay niya ay abala sa paghawak sa akin kung saan-saan. Nandidiri ako at nanghihina. Subalit hindi ko siya kayang hindian. Ang katawan ko mismo ang tumatraydor sa akin.