Napapansin ko ang pagiging tahimik ng binata.
Kung dati-rati, palagi itong nakangiti ngayon halos hindi na makitaan ng ngiti sa labi. Wala na ring emosyon ang mukha nito. Blangko.
Para bang wala itong pakialam sa paligid nito. Ang mga kababaihang nagtitilian kapag nakikita siya, para silang mga hangin sa paningin nito.
Hindi na rin ito tumitingin sa akin. Malayo na rin ang distansya ng upuan nito kapag pumapasok sa classroom kung saan pareho ang subject namin.
Matinding konsyensya ang naramdaman ko dahil hanggang ngayon nakabenda pa rin ang paa nito. Siguro, ito marahil ang dahilan kung bakit nanatili itong tahimik.
Pakiramdam ko tuloy, galit ang binata sa akin.
Ano pa nga bang aasahan ko?
"Bakit kaya masyadong naging tahimik si Vinz? Ni hindi na makitaan ng ngiti. Napaka-seryos
