Someday

Someday

Kabanata 17

"Ced!" Napabalikwas nang bangon si

kassie dahil sa malakas na tunog ng

kanyang cellphone.

Ang malamig na silid na iyon ang

namulatan niya.

Wala si Ced sa tabi niya, hindi totoo ang

nagaganap, panaginip lang, kagaya ng

mga panaginip niya noon kapag

pumapasok sa kanyang pagtulog ang

mga eksena sa nobelang kanyang

ginagawa.

"Oh no! Umaga na pala. s**t, ten o'clock

na!" hinagilap niya ang nag-iingay na

cellphone at sinagot iyon. "H-hello?"

"Hey, what's up, my sweet baby? Bakit

mukhang bagong gising ka?"

"Papa?"

"Yeah, of course it's me. How's my baby,

ha?"

"I-I'm fine. K-kumusta kayo? Si mama?"

"Okay lang, I've just called dahil

namiss-miss kita, that 's all,"malambing

nitong saad.

" T-talaga? "

" Oo naman. Ikaw, kumusta? "

Heto, hungkag ang puso, muntik na

niyang masabi.

" O-okay naman ho. "

Marami pa silang napag kuwentuhang

mag - ama bago ito nagpaalam.

Pagkatapos niyon ay nag-shower na

siya.

Ced, bakit ikaw na naman ang laman ng

panaginip ko? Hindi ka na ba talaga

maaalis sa sistema ko? Paano ko ba

tatanggapin ang ipinagtapat mo kagabi

na lahat ng pagtatagpo natin ay set-up

mo? Dapat ba akong ma-flatter o,

matakot sa iyo?

Matapos magbihis ay lumabas na siya sa

kanyang unit para magtungo sa kanyang

office.

"Good morning, Ma'am," bati ni Marie na

nasalubong niya sa pasilyo.

"Good morning. Tinanghali ako nang

gising. Kumusta rito?"

"Okay naman ho. Siyanga pala, may mga

bagong guest na darating. Kinuha na

nila ang binakanteng suite ng grupo nina

Mr. Castillo."

"H-ha?" Sukat na narinig ay bigla niyang

naalala. Oonga pala, ngayon nga pala

magte-check- out ang grupo nina Ced.

"Ah, n-nasaan na sila?"

"Sino Ma'am, yong mga bagong guest?"

"H-hindi, yong grupo nina Mr. Castillo."

"Ah, nakaalis na ho. S-sinunod na ng yate

pabalik sa lungsod."

Oh God! tila may kumurot na puso ni

kassie. Si Ced, nakaalis na!

Bigla ang dating ng realisasyong iyon sa

kanyang isip.

Lalong nahungkag ang puso ng dalaga.

"Ma'am, Okay kayo?"

"H-ha? O-oo naman."

"Namutla ho kasi kayong bigla, akala ko'y

kung ano na ang nang yari sa inyo"

"Ah, I'm okay. Sige na, pupunta na ako sa

office ko."

"Oho."

Nang tumalikod na ang dalaga ay

nagtatakang nasundan na lang nang

tingin ni Marie ang amo.

Ced, umalis ka na. Iniwan mo na pala

ako. Akala ko ba, gusto mo ako?

Naroon si kassie sa terasa, nakatanaw sa

kawalan. Hungkag ang puso, maguo ang

isip.

Ced, I love you too. Eh, ano kung obsess

ka sa akin? Ako man yata, ganoon din sa

iyo. Ilang beses na ba kitang

napanaginipan na ikaw ang hero sa

sinusulat kong nobela? Pero kung

talagang tayo ang para sa isat isa, kailan

kaya tayo muling magkikita?

Ang hindi namamalayan ni kassie,

naglalandas na pala ang mga luha sa

kanyang pisngi.

"Oh!" nagulat pa siya nang mabasa ng

luha ang kamay niyang nakahawak sa

pasimano ng terasa. Bahagya siyang

napayuko.

Hindi sinasadyang napatingin tuloy siya

sa ibaba, particular sa kubol na laging

sinisilungan ni Ced.

Ced! Bigla ang kabang nadama niya nang

may mahagip ang kanyang paningin. It's

him! Siya ang lalaking iyon na kumubli

sa dilim!

Pilit niyang inaninag ang bahaging iyon

ng Beach.

Pero hindi na niya ito makita. Nang

mapatingin siya sa di - kalayuan ay

natanaw niya ang pamilyar na bulto ng

taong naglalakad patungo sa batuhan.

Si Ced yon! Sigurado ako! Pupunta siya

sa batuhan!

Bigla ang pagkataranta ni kassie, agad

siyang nagsuot ng roba at lumabas.

Dumiretso siya sa elevator at bumaba.

"Ma'am, mamasyal kayo?"

Hindi na niya sinagot ang tanong ng

guwardiya sa pinto. Diretso na siya sa

dalampasigan at tinugpa ang

buhanginang patungo sa batuhan.

Lakad-takbo ang dalaga.

Bigla ang pag-ahon ng hindi

matatawarang pananabik sa kanyang

puso para kay Ced.

Sapat na pala ang ilang araw na

pagkawala nito para ma-realized niya

ang mga kasagutan sa kanyang mga

katanungan.

Madilim sa gabi iyon, nagtatago ang

buwan sa makapal na ulap at mukhang

nagbabanta ang malakas na ulan.

Pero wala siyang pakialam. Gusto niyang

makita si Ced, mayakap, masabi rito ang

nilalaman na rin ng kanyang puso.

"Ced! Pero walang tao sa batuhan na

ilang gabi nilang pinuntahan.

Ced... minsan pang nahungkag ang

kanyang puso. Nag-iilusyon nga lang ba

ako na bumalik ka?