When the Moon Talks

Chapter 3: Veggies

"Dali na kasi, Sais! Ang daya mo naman eh. Hmp." Pangungulit ni Nami sa tabi ko. Pagpasok ko palang ay ang babaeng 'to na agad ang bumungad sa'kin, nangungulit. Gusto n'ya kasing malaman ang ibig sabihin ng tweet ko, kung sino si 'gwapong naghatid'. Psh, it's her cousin!

Yep. Hidan and Nami are cousins, kaya kapag inamin ko sa kaniyang ang pinsan n'ya ang tinutukoy kong gwapo ay hindi na ako titigilan nito kakatukso.

"Stop asking, okay?! Hindi rin naman kita sasagutin. Nagtatampo pa rin ako sa'yo!" Pag-iinarte ko pa. Hindi na ako nagtatampo sa kaniya, 'no. Hindi naman ako gan'on kababaw. I just said that to changed the topic.

"Hmp, hindi ako naniniwala! I've known you for years and I know hindi ka palatampuhin! You even support me will my kalandians so I don't believe you! Ayaw mo lang sabihin kung sino eh. You don't trust me na." Atsaka s'ya nag-pout. Napabuntong hininga ako.

Tss, ang kulit! Sasabihin ko na ba?! But she will tease me to death! No way! But... damn! Ang g**o!

"It's Hidan." Nakapikit kong pag-amin. Ang kulit kasi n'ya eh! Nanatili akong nakapikit kaya hindi ko alam ang reaksyon ni Nami. Katahimikan ang namutawi sa paligid, na s'yang pinagtaka ko. Wala ba s'yang reaks—

"WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHH! OW-EM-GI! O.M.G, SAIS!!!! WAAAAH BAGAY KAYO! I SHIPPED YOU TWO! O-M-G TALAGAAAAA!" O.A pa n'yang sigaw na s'yang dahilan kaya pinagtinginan kami ng mga tsismosa kong mga kaklase. Psh.

"We accidentally bump with each other sa terminal, okay? Walang nagpapasakay sa akin kaya naawa siguro s'ya at pinasakay ako. So no malice, ikaw lang talaga ang naglalagay! Kaya ayaw ko sabihin sa 'yo eh!" Sabi ko pa na hindi n'ya pinansin. Para lang s'yang nakatangang nag-iimagine sa tabi ko.

"So, kapag naging kayo eh ako pala ang rason?! WAHHHH! I'm so kinikilig, Sais!" Sigaw n'ya nanaman habang nakahawak sa dalawang pisngi.

Naputol ang pag-uusap namin ng tumunog ang bell, hudyat na magsisimula na ang flag ceremony.

Lumabas na kami para sa flag ceremony at ng matapos ay bumalik sa room para magsimula ng klase.

"Good day, Sir." Pagpapaalam ng mga kaklse ko para sa huling teacher namin sa araw na 'to. Sa wakas, lunch na! Walang pasok ng hapon dahil magbbrown-out daw.

Tumayo na ako at nag-ayos ng gamit ng mahagip ko si Nami'ng nagtitipa sa cellphone n'ya, tila may itnetext.

"Hoy, tara na at gutom na 'ko!" Sigaw ko sa kaniya. Iniharap n'ya ang palad sa 'kin na ang ibig sabihin ay 'wait'

Lumabas nalang ako ng room at doon s'ya hinintay. Siguro'y 'yung crush niya nanamang si Tyron ang ka-text n'ya.

"Tara, dali! Excited na 'kong kumain!" Aya ni Nami paglabas n'ya ng room. Nangunot naman agad ang noo ko. Anong nangyari sa babaeng 'to at bakit parang excited? May kalakohan na naman atang ginawa ito. But nevermind! Mas mahalaga ang kagutuman ko, 'no!

Ng makarating sa canteen ay umupo na ako nakagawiang upuan at naghintay doon. Si Nami ang umorder para sa aming dalawa.

Pero nang pagdating n'ya ay tila nangunot ang noo ko. "Bakit pangtatluhan 'yang binili mo? May sasabay ba?" Tanong ko na sinagot nya lang ng bungisngis.

"Oo! Hihihihi! Oh, ayan na pala s'ya eh! COUZZ! DITOOO!" Sigaw n'ya. Napalingon ako at nakita na naman ang mukha ng lalaking iyon! Wtf! Don't tell me... yan ang kasabay namin?! No way! Sabi na nga ba't hindi ko dapat sinabi kay Nami iyon! She's so persistent pagdating sa love life ko! Ayaw n'ya raw kasi akong maging loner forever, which is my plan!

"Nami! Wtf?!" Baling ko sa babaeng tuwang-tuwa sa mga nangyayari. Ugh! Damn! "Gaga ka talaga! Bakit m—" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ng maramdaman ang pagtabi sa akin ng nerd! Nilingon ko ito at pinanliitan ng mata.

Oh, I forgot, nagmabuting loob nga pala sa akin ang lalaking ito kahapon. Should I thank him?

"Hey, couz!" Bati ni Nami rito.

"Hey. Bakit mo ko gustong makasabay?" Deretsyahang tanong ni Hidan. Lalong lumaki ang bungisngis ni Nami sa tanong nito.

"Of course! I am a very considerate person kasi, couz! So kapag alam kung gusto ng isang tao ay gagawan ko talaga ng paraan!" Nangunot naman agad ang noo ko. What does she mean by that?

"What do you mean?" Tanong ng kaniyang pinsan.

"Duh! Alam ko namang gusto mo at ng kaibigan kong numero ang kasabay ang isa't-isa! So, ako na ang bahala, okie?! Hihihihi!" Tila kinikilig pa nitong paliwanag. Lalong nangunot ang noo ko. Ano na namang bang kagagahan ang sinasabi nito?!

"Who told you that?" Natigil ako ng magsabay kami ng nerd sa pagtanong. Nagkatinginan kami ng may parehong masamang mukha.

"WAAAHHHHHHH! MAY SPARK KAYO!!! OM—" Hindi n'ya na natuloy ang sasabihin ng hilahin ko ang buhok n'ya. She's so loud! Baka kung ano ang isipin ng mga nakakarinig! We're at the canteen where all the students got together, for heaven's sake! Ayoko na ng another issue.

"Nami! Stop it, okay?!" Sabi ko rito. Tumango s'ya ngunit alam kong hindi yan makikinig sa akin.

"Okay, hihihi." See? Damn.

"What's gotten into you? Bakit bigla mo nalang sinasabi ang mga bagay na yan, ha, Nami?" Hidan asked.

"Because alam ko ang nangyari kahapon and that's the first step sa isang relasyon! So trust me, okay?! Ako ang magiging tulay n'yo dahil alam ko namang nagkakahiyaan kayo!"

"What the—ano bang nangyari kahapon?! What the hell are you talking about?! Kailan pa naging step sa isang relasyon ang pagsasabay, ha? " Takhang tanong ng isa.

"Just shut up and eat, couz! Ako na nga sabi ang bahala eh! So eat na kayo d'yan! Hihi!" Damn. She's so damn persistent.

Hindi ko nalang s'ya pinansin at nagtuloy sa pagkain. Sa buong oras na kumakain kami ay ang bunganga lang ni Nami ang narinig ko. Hindi kami nagsalita ni Hidan dahil... for an unknown reason. Basta! Bahala s'ya!

"Wait lang, ha? Iihi lang ako. Well, aasa akong sa pag-alis ko ay mag-uusap kayo! Good luck, my cousin and frenny! Hihihi!" Paalam ni Nami. Nanlamig ang mukha ko! Worse feeling ever! Ang maiwan kasama ang taong hindi mo ka-close!

"Eat that." Sabi bigla ng katabi ko. Nilingon ko s'ya at nakitang nasa mga gulay na hindi ko kinain ng mata n'ya. Carrots at patatas iyon. Itinabi ko 'yon para kainin mamaya. Pero dahil inutusan n'ya ako ay ayoko na! I hate it when someone order me around!

"Ayoko." Ani ko rito. Nangunot agad ang noo nya sa akin.

"I said eat that. Nakakabuti 'yan para sa kalusugan mo at masama ang magtira ng pagkain. So wether you like it or not ay kakainin mo yan." Seryosong ani nito. Napataas ang kilay ko. Who is he to order me around? He might be the school's president but meddling into my food is not his business!

"At bakit kita susundin, ha, PRESIDENT?" Pagdidiin ko pa sa huling salita. He sighed.

"Just eat that and don't be a brat, Syx!" Kung kanina'y mahinahon pa siya pwes ngayon ay galit na s'ya!

"Ano bang nangyayari sa'yo?! Ano bang pake mo kung ayokong kainin ang mga 'yan, ha?"

"Just do it, okay?"

"No!"

"Yes you will, Syx!"

"Asa!"

"Syx!"

"What?!"

"Eat that!"

"Bahala ka d'yan!"

"Tss. Fine." Ani nito at ang sunod n'yang ginawa ay ikinagulat ko. Kinuha n'ya ang tinidor nya at isa-isang tinusok ang mga gulay sa plato ko atsaka n'ya kinain! W-what the...

"Why would you do that?! Eww!" Hindi n'ya ba naisip na baka nandoon ang laway ko at idinuwa ko ang mga 'yon? Wtf is wrong with him!

"I hate it when someone waste their food just because they don't like it. I gotta go, may meeting pa kami. Say my goodbye and thanks to Nami. Thanks." Atsaka s'ya tumayo at umalis. Napatunganga nalang ako sa likod n'yang unti-unting lumalayo.

What the hell did he just do to my veggies?