Chapter 6

1042 Words
It's painfully boring. Sa daming lugar dito sa buong mundo, bakit sa bukid pa ako dinala ng p*steng lalaking iyon?! I honestly miss the city lights, the coffee shops, malls, everything! How am I suppose to live in this nasty place with those nasty human beings?! I am living with a f-cking killer! He killed someone, and I'm sure he would kill me too if I did something he won't like. So escaping is the least thing I should do, because I know that bastard would still caught me if I did try. I sighed as I lay on this bed, staring at the ceiling above me. I can't believe I was kidnapped and that kidnapper of mine is now my husband! Like, can you imagine how fast everything went? My perfect life suddenly became a nightmare. I am still young for this! How did I even agree to marry that beast?! Suddenly, the door opened. Napabangon agad ako nang makita ko si Lazarus. Kumabog ang aking puso habang pinapanood itong pumasok. He's wearing a white polo shirt. Kinuha niya ang kanyang necktie at binuksan ang iilang botones ng kanyang suot. Sa kabilang kamay ay may hawak itong baril. Umayos ako ng upo lalo na nang mag-angat ng tingin si Lazarus at agad itong tumama sa akin. I gulped. He seems... kinda off right now. Something dark roaming around his presence. "Why are you still awake?" he asked me. He put down his gun. Ang tingin ko ay naroon pa rin sa baril na inilipag niya. "It's already 2 am," he stated. "I know that. I just couldn't sleep," I replied. "Why were you holding a gun anyway? Did you murder someone again?" What I said made him stiffened. Naalarma ako sa kanyang reaksyon! Hindi ko na dapat iyon tinanong pa! "I was born to kill someone, Flare," malamig nitong saad habang direktang nakatingin sa akin. "Killing became my hobby. Someone's death is playing on my hands all the time. If you don't shut up, I might execute you similarly. Do you understand, my dear wife?" He smiled sarcastically. Tumalim ang aking tingin sa kanya. He is indeed... a f-cking "Beast," I mumbled. "You are such a f*****g sinister bastard," lakas loob kong sambit dito. Mabagal na naglakad si Lazarus patungo sa aking direksyon. "Nice. You understood." Nang-aasar ba siya?! Hinawakan niya ang aking panga at bahagya itong tinaas. Napatingala ako sa kanya. Bago pa ako makapagsalita ay siniil niya na ako ng marahas na halik sa labi. What the absolute f-ck! He pushed me on the bed and immediately went on top of me. He chased my lips and kissed me eagerly. Ang kamay nito ay nasa aking isang pulsuhan, mahigpit ang kanyang pagkakahawak at pinipigilan akong makawala. He's pinning me! What the hell?! Is he freaking drunk or something?! "Stop—" Kung saan saan na bumabaling ang ulo ko, makaiwas lamang sa halik ni satanas! Ngunit kahit anong gawin kong pagpupumiglas ay nagagawa niya pa ring gawin ang gusto nito. This is not what I want... I don't want it. I don't like it at all! His kisses feels like a death to my entire being. He's being unusual... "I said f-cking stop it!" I slapped him so hard on his face. Natigilan ito, maging ako ay natigilan sa nagawa. He deserves it anyway! I shoved him so hard. I'm even surprise of how weak he was for me to have a power to push him. Bumangon ako at agad na tumayo mula sa kama. Handa na sana akong lumabas upang makiwas sa kanya nang mahuli niya ang aking braso at muli akong itinapon sa kama! "What the hell is your f-cking problem?!" I let out of irritation. I'm so done! "Are you really that low for you to f-cking force someone, huh?! You are f-cking harassing me here!" galit kong sigaw dito. Sana'y mahimasmasan man lang! Lazarus' eyes are both emotionless. "Why do you always keep opposing me?" he suddenly asked, his voice was calm. I was speechless. Anong ibig nitong sabihin? "Since we were young, you kept dismissing me, Flare. What am I suppose to do? Wait until you disappeared again?" "I don't know what you are talking about." Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Bigla ay naghina ako sa hindi ko malamang dahilan. "Don't act as if you forgotten about the history," he said bitterly. "People who make fools of themselves when discussing such matter disgust me." "I forgot everything about it, including you." Sandaling katahimikan ang namayani sa buong paligid matapos ko iyong sabihin. Tumayo si Lazarus at padabog na nagtungo sa banyo. Napatitig ako sa pintong pinasukan nito. I bit my lower lip. Bakit niya ba inuungkat ang nakaraan? Ilang taon na ang nakalipas! Sobrang bata pa naming dalawa nang mangyari ang mga iyon! Musmos pa lamang kami, walang ka muwang-muwang! Tingin niya ba talaga ay hindi ako agad makakamove-on? Kinabukasan ay paggising ko, wala na si Lazarus sa mansyon! "Manang, where's Lazarus?" I asked her as I walked down the staircase. Kakatapos ko lang maligo at handa na sanang kumain ng breakfast. Nilingon ako ni manang. "Nagtungo ho sa rancho, ma'am." Rancho? What kind of place rancho is? Lumabas ako ng mansyon at pinagliban muna ang pagkain. Agad kong namataan sina Judeah paglabas ko. Namataan ako ni Tina dahilan upang mapatingin sa akin ang dalawa pa nitong kasama. Tinaasan ko sila ng kilay nang makuha ko ang kanilang atensyon. "Ma'am, gising na po pala kayo!" ani Maria. "Asan ang rancho rito?" Nagkatinginan silang tatlo. "I want to see my husband, do you guys have any problem with that?" Humalukipkip ako at mataray ang tingin sa kanila. Agad silang nagsiilingan. "W..Wala ho! Nagulat lang po kami, ma'am! Nandoon ho si sir sa rancho at balak mangabayo. Kayo ho, ma'am? Baka balak niyo mangabayo?" ani Maria sa akin. Humagikik si Judeah. "Mangabayo ho kayo, ma'am. Siguradong matutuwa si sir pag nangabayo kayo sa kanya— ay este, sa kabayo po pala," Judeah said. Sinamaan ko ito ng tingin. "Stop thinking dirty thoughts!' "Naku, ma'am! Hindi po dirty ang aking isipan. Basura man akong tingnan, ngunit nananatiling malinis ang aking utak!" I rolled my eyes. "Whatever. Just take me to him," aniko at nagsimula nang maglakad.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD